Ο Άρης που θέλει τον χρόνο του, η ενθουσιώδης Λαμία και ο αέρινος Σαλαζάρ

Μπορεί τα φώτα να έπεσαν δικαίως στα παιχνίδια των μεγάλων σε αυτή την πρεμιέρα της Stoiximan Super League, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως πέρα από την εμπορικότητα των ομάδων, είναι σημαντικό να σχολιάσουμε και γεγονότα, αγωνιστικά πάντα από τα υπόλοιπα παιχνίδια ή αν θέλετε να σημειώσουμε και στοιχεία για τους αντιπάλους των μεγάλων, μετά την πρώτη αγωνιστική. Σημειώνω πως επειδή με τον Αστέρα, ασχοληθήκαμε εκτενώς στην αρθρογραφία της Δευτέρας, θα δώσουμε περισσότερο έμφαση στους υπόλοιπους και τη γεύση που μας άφησαν η εμφανίσεις τους, έχοντας πλέον και την εικόνα από το ματς του Αγρινίου, με τον Παναιτωλικό και την Λαμία.

Για τον Άρη δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από αυτό που περιμέναμε από την ομάδα του Άκη Μάντζιου. Άλλωστε ουδείς έχει αμφιβολίες για τις ανασταλτικές ικανότητες της ομάδας. Αν μπορεί κάποιος να μιλήσει για εντυπώσεις σε ατομικό επίπεδο, ο Φρίντεκ και ο Ούγκο Μάγιο στα άκρα της άμυνας, έδειξαν καλά στοιχεία που δεδομένα έχουν, όπως και ο Μόντσου. Οι Θεσσαλονικείς θα μπορούσαν μάλλον εύκολα να έχουν πάρει το τρίποντο, αν ο Κουέστα δεν έκανε το λάθος να δώσει το πέναλτι. Αν μια ομάδα ήταν φαβορί στο μυαλό μου, αυτοί ήταν οι γηπεδούχοι του Ατρόμητου, μιας και ο Γκαρσία είχε δουλέψει πολύ με τη βασική ενδεκάδα. Όμως ο Άρης φαινόταν πιο επικίνδυνος στο παιχνίδι.

Τα ζητούμενα για την ομάδα του Άκη Μάντζιου είναι δύο. Να μπορέσει να γίνει πιο άμεσος στο μεταβατικό του παιχνίδι από την ώρα που θα πάρει την μπάλα και να βγει στην επίθεση. Το άλλο είναι αν ο Μορόν θα μπορέσει να διατηρηθεί στο ρόστερ και αν ο Άρης μπορεί να πάρει μια επιπλέον ενίσχυση. Αν μπορέσει να ενεργοποιήσει την βόμβα του Μουνίρ, τότε σίγουρα θα μιλάμε για μια εξαιρετικά σπουδαία μεταγραφή. Υπάρχει όμως όπως λέει το ρεπορτάζ των Θεσσαλονικέων ο Αραούχο σε μια κατάσταση σταντ-μπάι, αφού άλλωστε οι δύο πλευρές τα έχουν συζητήσει. Αν ο Μορόν παραμείνει και ο Άρης αποκτούσε τον πρώην άσο της ΑΕΚ, τότε πιστεύω πως θα βλέπαμε μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση στους «κίτρινους», από τον οποίο θετική εντύπωση μου έκανε παίζοντας σαν αλλαγή και ο Σιφουέντες.

Μαζί με τον Αστέρα AKTOR και τον Άρη, σαφώς και είναι ο Ατρόμητος, βάση των μεταγραφών και των παικτών που έχει. Μια ομάδα που διαθέτει Καρλίτος, Ουάρντα, Μπάκου και Φαν Φερτ περιμένεις να δεις πράγματα, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι, που όμως δεν μπορέσαμε να δούμε σε μεγάλο βαθμό στο ματς της πρεμιέρας. Οι δημιουργικοί παίκτες των Περιστεριωτών σίγουρα θα έχουν μεγαλύτερο περιθώριο να κάνουν ζημιές όταν θα βρουν ανοικτούς χώρους γι’ αυτό και το ματς με τον Άρη, που ειδικά με τον Μάντζιο στον πάγκο του, αποτελεί μια σφιχτή ομάδα, δεν μπορεί ν’ αποτελεί απόλυτα ασφαλές κριτήριο. Η αξιοποίηση της έδρας σε σημαντικά ματς, θα είναι ζητούμενο ως έναν βαθμό, αλλά ίσως η φύση της ομάδας του Γκαρσία, ευνοείται περισσότερο από παιχνίδια που θα βρει περισσότερο πεδίο δράσης.

Πολύ θετικές εντυπώσεις στο επιθετικό κομμάτι μου άφησε ο Πανσερραϊκός παρά την ήττα του στην Τούμπα. Αυτός που έκανε πραγματικά ξεχωριστό το παιχνίδι της ομάδας του Γρηγορίου είναι ο Κολομβιανός Σαλαζάρ, που ξεχώρισε άλλωστε από την θητεία του στον Ιωνικό την περασμένη σεζόν και ίσως αν δεν τραυματιζόταν να ήταν και διαφορετική η τύχη της ομάδας του πέρσι. Μαζί με τον Τομάς και τον Μπετανκόρ, αλλά και τον Ζήση Χατζηστραβό μπορούν να συνθέσουν μια πολύ καλή τετράδα μπροστά και εκτιμώ πως αν επιθετικά είναι αυτό που μας έδειξαν την πρώτη αγωνιστική μπορούν να βρεθούν στην πρώτη οκτάδα.

Ήταν από τις ομάδες που πολλοί περίμεναν να αποτελέσει τον σάκο του μποξ για φέτος, δίνοντας την μάλιστα σε πιθανότητες παραμονής, πιο κάτω και από τον Λεβαδειακό και την Athens Kallithea που μόλις ανέβησαν. Η Λαμία στο Αγρίνιο και με δόση τύχης πήρε ένα σημαντικό αποτέλεσμα που στο φινάλε μπορεί να μετρήσει πάρα πολύ. Η ομάδα της Φθιώτιδας είναι μια νεανική ομάδα που έδειξε ενθουσιασμό. Τόσο ο σκόρερ Βλαχομήτρος, όσο και ο Φουρτάδο που προέρχεται από τον ΠΑΟ Β’, έκαναν ένα εξαιρετικό παιχνίδι στο Αγρίνιο. Η φυγή των έμπειρων σίγουρα κάνει την Λαμία να φαίνεται πιο αδύναμη, αλλά η εικόνα που παρουσίασε και στα φιλικά προετοιμασίας η ομάδα του Μαρίνου Σατσιά.

Η Athens Kallithea με τον Λεβαδειακό αλληλοεξουδτερώθηκαν σε ένα κακό μεταξύ τους παιχνίδι, και σίγουρα το παιχνίδι σε έναν αγωνιστικό χώρο που δεν ήταν και καλός, το ισόπαλο αποτέλεσμα ήταν το πιθανότερο. Για την ομάδα του Μάσιμο Ντονάτι, το ύψος αποτελεί ένα όπλο στις στημένες φάσεις, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά, αλλά το ζήτημα είναι πως επιθετικά, δεν μπορεί ακόμα και από τα φιλικά να βγάλει επιθετικές αρετές. Προς το τέλος με την είσοδο των Τζιάνι και Ντεμέτριους, είδαμε κάποια ελάχιστα δείγματα από ατομική ποιότητα παικτών, αλλά το δείγμα είναι μικρό και μη ασφαλές. Από την άλλη ο Λεβαδειακός θα επιδιώξει με την πίεση στο κέντρο και τα κλεψίματα, να είναι μια ομάδα που θα βγαίνει γρήγορα στο τρανζίσιον για αιφνιδιάσει. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τον Βόλο, λόγω και του ότι γρήγορα έμεινε πίσω στο σκορ αλλά και της σχετικά γρήγορης αποβολής του Βιγιαφάνες, ωστόσο φρονώ πως δεν θα είναι εύκολα και με αυτή την εικόνα από τις ομάδες που θα χτυπήσουν οκτάδα.

Κλείνω με την μεγαλύτερη απογοήτευση της πρεμιέρας που ήταν ο ΟΦΗ. Όχι γιατί δεν ήταν φυσιολογικό να χάσει από την ΑΕΚ, προφανώς ήταν και το πιθανότερο από τη στιγμή που η Ένωση και έπρεπε κάπου να ξεσπάσει αμέσως μετά τον αποκλεισμό από τη Νόα, αλλά και γιατί η διαφορά των δύο ομάδων ήταν μεγάλη. Όμως η ομάδα του Τραϊανού Δέλλα φάνηκε πολύ ανέτοιμη σε όλες τις γραμμές, με σημαντικές απώλειες που δεν έχει κατορθώσει ν’ αναπληρώσει σε σχέση με το περσινό ρόστερ και με την ευκολία που έχανε την μπάλα από τα πόδια της ή αν θέλετε με το πόση δυσκολία μπορούσε ακόμα και να αλλάξει δεύτερη πάσα. Με αυτή την εικόνα ο ΟΦΗ και στο αμυντικό κομμάτι και στη μεσαία γραμμή, θα περάσει δύσκολες στιγμές, ακόμα και με αντιπάλους στα μέτρα του και σίγουρα ο Όμιλος, θέλει σοβαρές ενέσεις ενίσχυσης, για να μην μπει ακόμα και σε περιπέτειες.