Όλο και πιο απολαυστικός ο ΠΑΟΚ, όσο λιγοστεύει το άγχος του τίτλου

Ίσως η απολαυστικότερη εκτός έδρας παράσταση του ΠΑΟΚ η αποψινή, απέναντι σε μια ομάδα που μπορεί να είναι τελευταία, αλλά με τους μεγάλους ποτέ δεν κατέθεσε αμαχητί τα όπλα. Άλλωστε θα θυμάστε πως η «Ελαφρά Ταξιαρχία» είχε ζορίσει πολύ και τους Θεσσαλονικείς στην Τούμπα και τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκη». Σημασία έχει πως η ομάδα του Λουτσέσκου, σε έναν αγώνα που σαν πρωτοπόρος μπορεί να θεωρούσε αγγαρεία, μπήκε, καθάρισε σε ένα δεκάλεπτο και έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο, συνδυαστικό με πέντε διαφορετικούς σκόρερς. Ο Δικέφαλος του Βορρά, παίζει σαν πραγματικός πρωταθλητής, κόντρα στην πιο συνήθη εικόνα ομάδων που έχουν καιρό να το πάρουν. Ειδικά τώρα, στον δεύτερο γύρο και αφού εμπλούτισε το έμψυχο δυναμικό του.

Δεν είναι συχνό φαινόμενο στο ελληνικό πρωτάθλημα, να βλέπεις ολοκληρωμένες επιθέσεις από το ένα άκρο του γηπέδου στο άλλο, που καταλήγουν σε γκολ ή σε σημαντικές φάσεις. Ο ΠΑΟΚ όσο περνά ο καιρός, το κάνει όλο και πιο συχνά και με μεγαλύτερη ευκολία. Κάνει το γήπεδο να φαίνεται πολύ μικρό με τους συνδυασμούς του, εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις, με την συνεχή κίνηση των παικτών με ή χωρίς την μπάλα, την ακατάπαυστη κυκλοφορία της μπάλας και την ποικιλία στις επιλογές για εκείνους που μπορούν να τελειώσουν τις φάσεις.

Ο Λουτσέσκου, απαλλαγμένος με τη λύσσα πως έχει κάτι ν’ αποδείξει σε κάποιον και σίγουρα πιο χαλαρός, δουλεύει καλύτερα, βγαίνουν όλα σε αυτόν πιο εύκολα, όπως και στην ομάδα του. Κυρίως όταν δεν έχεις το άγχος πως οι επιλογές σου είναι περιορισμένες, αλλά έχεις παίκτες στον πάγκο σου, που θα έπαιζαν για πλάκα στους άμεσους ανταγωνιστές σου, σίγουρα αισθάνεσαι πιο ήρεμος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το να διαχειριστείς σωστά το ρόστερ σου, είναι κάτι δεδομένο. Ο ΠΑΟΚ παίζει όντως όλο και καλύτερα με μια μαγιά ποδοσφαιριστών, την οποία, σε κάθε μεταγραφική περίοδο, εμπλουτίζει.

Ο Άκπομ, θεωρώ ξεκάθαρα, ακόμα και μετά από αυτό το ματς με τον Απόλλωνα που δεν σκόραρε, πως είναι πιο συμβατός για την ομάδα που ήθελε πάντοτε να φτιάξει ο Λουτσέσκου κι από τον Πρίγιοβιτς. Ένας φορ που θα μαρκάρει, θα πιέσει, θα είναι εκεί που πρέπει όταν τον χρειαστείς, θ’ ανοίξει χώρους για τους συμπαίκτες του. Δύσκολα θα περιμέναμε να ομολογήσουμε κάτι τέτοιο, όταν έφευγε ο Σέρβος. Ο ΠΑΟΚ πλέον χωρίς τον Πρίγιοβιτς και ενισχυμένος με σημαντικά όμως όπλα τον Ιανουάριο, είναι πιο απελευθερωμένος και παίζει και ωραίο ποδόσφαιρο, πράγμα που δεν έκανε στο πρώτο μισό της περιόδου.

Θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ θα το έπαιρνε φέτος και χωρίς αυτούς που απέκτησε το Γενάρη. Ωστόσο αυτοί που ήρθαν και έχουμε δει αρκετά ήδη συμβάλλουν. Για παράδειγμα ποδοσφαιριστής με την ποιότητα του Σέρτζιο Ολιβέιρα, αυτή τη στιγμή δε νομίζω πως υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ένας παίκτης που βλέπει όλο το γήπεδο, έχει όλες τις επιλογές σε πάσες, μικρές, μεγάλες, μεσαίες, κατευθύνει με τον τρόπο που χειρίζεται την μπάλα όλη την ομάδα, είναι σε θέση να την ξαναπάρει όταν την έχει πασάρει, εν ολίγοις το ολοκληρωμένο πακέτο ενός χαφ επιπέδου Champions League.

O Πορτογάλος συνδυάζει ουσία και θέαμα. Η απόκτηση του θα είναι δύσκολη, δεν ξέρω αν ο Δικέφαλος του Βορρά, θα πήγαινε σε ενδεχόμενη συνιδιοκτησία για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, αλλά τέτοιον παίκτη τα τελευταία χρόνια σε χαφ, δεν έχουμε δει σε ελληνικό γήπεδο. Ένας χαφ που της… μιλάει της μπάλας.