Οι soft διεκδικητές βλέπουν τον φετινό Ολυμπιακό να απομακρύνεται

Πριν από 12 μέρες είχα γράψει για τα «δώρα» που κάνουν οι άλλοι διεκδικητές στον Ολυμπιακό. Με αυτά τα «δώρα» ο Ολυμπιακός τράφηκε ψυχολογικά και παίζοντας τα δύο από τα τρία, αφού μόνο πριν από το ματς με την ΑΕΚ υπολειπόταν βαθμολογικά, ντέρμπι με τον αέρα του πρωτοπόρου και γνωρίζοντας πως κι οι άλλοι έχουν γκελάρει σε πλείστες περιπτώσεις, διευκολύνθηκε το έργο του. Κανένας προπονητής που σέβεται τον εαυτό του και την ομάδα δεν θα κατέβαζε τον Παναθηναϊκό με τετράδα στην άμυνα, ξέροντας πως έχει τα συγκεκριμένα προβλήματα στη δομή της ενδεκάδας του. Με δεδομένο πως ο Γουακάσο δεν είναι αριστερό μπακ, με δεδομένο πως ξέρεις πως οι «ερυθρόλευκοι» θα σε απειλήσουν πολύ από τα στημένα και με δεδομένο πως ο Λέτο δεν μπορεί για πάνω από ένα ημίχρονο, γιατί είχε παίξει και κόντρα στη Σταντάρ, έκανε τη χειρότερη δυνατή επιλογή στη διάταξη.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο στην αρχή της σεζόν. Όλοι πίστεψαν πως το «θηρίο» τελείωσε μετά τον αποκλεισμό του στο Τσάμπιονς Λιγκ και την ήττα από τη Λάρισα, αλλά και πως παρασκηνιακά επίσης θα τελείωνε. Ο Ολυμπιακός όμως ξέρει να επιστρέφει και το απέδειξε ακόμα και με αυτή την ομάδα. Που ποδοσφαιρικά σαν θέαμα μπορεί να είναι η χειρότερη της εποχής Μαρινάκη (πράγμα για το οποίο δεν συμφωνώ γιατί το εξάμηνο Περέιρα ήταν χειρότερο), αλλά είναι μία ομάδα στην οποία ο Μπέντο κατάφερε να βάλει αρχές και να ταιριάξει σωστά τα κομμάτια. Ακόμα και τώρα έχει επιλογές περισσότερες από τους άλλους. Ο Μπέντο απέκλεισε από την αποστολή Μάριν και Τσόρι σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Μιλάμε για το απόλυτο τρολάρισμα στους άλλους τρεις διεκδικητές. Γιατί αυτοί οι δύο σε οποιονδήποτε από τους άλλους τρεις, θα ήταν αυτοί από τους οποίους θα ξεκινούσε η ενδεκάδα.

Ο Ιταλός έχει ευθύνη για έναν ακόμα λόγο. Στα επτά γκολ που έχει δεχτεί ο Παναθηναϊκός στα τρία τελευταία ντέρμπι στο Φάληρο, έχει δεχτεί τα τέσσερα από στατικές φάσεις. Όσο καλά και αν δούλεψε εκ του αποτελέσματος δεν μπορεί να νιώθει κανείς δικαιωμένος. Ο Ολυμπιακός έβαλε δύο από τα τρία του γκολ με αυτόν τον τρόπο. Ο ευάλωτος, πέρα από το προβληματικό του πράγματος λόγω της κατάστασης του ρόστερ με τους τραυματισμούς, Παναθηναϊκός, ήταν αδύνατο ν΄αντιδράσει αν δεχόταν πρώτος γκολ. Αυτό το γνώριζαν όλοι.

Για το ματς ακόμα θα πω πως ο Μάρτινς έχει συνθέσει με τον Μιλιβόγεβιτς ένα απίστευτο δίδυμο στη μεσαία γραμμή. Ο Ρέτσος μοιάζει σε νεαρή ηλικία να γίνεται ένα μεγάλο κέρδος, ο Ελιονούσι κάνει δουλειά που πολλές φορές δεν φαίνεται και ο Σεμπά όλο και περισσότερο γίνεται απαραίτητος γι’ αυτή την ομάδα. Ο Ιντέγε αποδεικνύει πως τζάμπα τα άκουγε πέρσι. Γιατί απλά φέτος που δουλεύει γι’ αυτόν η ομάδα, έχει σημειώσει επτά τέρματα ως τώρα.

Ο Σιδηρόπουλος έκανε μία πολύ κακή διαιτησία. Το πέναλτι που δίνει στον Παναθηναϊκό, υπάρχει μόνο στον δικό του κόσμο, έχει χαρίσει μία κάρτα στον Μιλιβόγεβιτς για σκληρό μαρκάρισμα στον Βιγιαφάνιες, ενώ στο τέλος δεν αποβάλλει τον Μολέδο. Το γεγονός πως τον βάζουν συνέχεια παντού τον εκθέτει. Επιπλέον το να μιλήσεις άσχημα σε οποιονδήποτε παίκτη, όπως έκανε αυτός με τον Λέτο, ακόμα και αν ο παίκτης έχει γίνει εριστικός, δεν είναι τρόπος αντιμετώπισης. Ήταν τυχερός που το ματς είχε τέτοια εξέλιξη, αλλά θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το χάλι του σήμερα, αυτοί που τον βάζουν να σφυρίζει τα πάντα.

Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Όσα έγραψα για την ΑΕΚ πρόσφατα, πως η διοίκηση της ασχολείται με όλα εκτός από την ομάδα ισχύει και για τους άλλους δύο ισχυρούς άνδρες του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού. Τα αφεντικά των τριών διεκδικητών ασχολούνται πολύ περισσότερο με περιφερειακά θέματα ή με παρασκήνιο και λιγότερο με την ίδια τους την ομάδα, ισχύει για όλους. Ο Παναθηναϊκός πήρε καλούς παίκτες και το ρόστερ του είναι ποιοτικό. Το ζήτημα είναι η δουλειά που έγινε το καλοκαίρι, γιατί ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει αυτή την εικόνα στα τελευταία στάδια των αγώνων, γιατί βγάζει μυϊκούς τραυματισμούς και πάνω απ’ όλα γιατί η ψυχολογία του είναι πιο εύθραυστη κι από γυάλινου ποτηριού. Τα «καμπανάκια» χτυπούσαν σαν τρελά εδώ κι ένα μήνα για το που πήγαινε η κατάσταση. Αλλά κανείς δεν θεώρησε σωστό να κατέβει στα αποδυτήρια και να αποδείξει πως υπάρχει και κάποιος από πάνω που ελέγχει και να τρίξει τα δόντια. Σε ποδοσφαιριστές καλούς που έχουν δείξει εκτός των άλλων όμως πως είναι απείθαρχοι, αφού βλέπουν κίτρινες και κόκκινες κάρτες για εντελώς ανόητους λόγους.

Στον ΠΑΟΚ ισχύουν περίπου τα ίδια πράγματα. Με αποτέλεσμα να υπάρξει και το ξέσπασμα σήμερα των εκδρομέων στη Νέα Σμύρνη που έκραξαν τους ποδοσφαιριστές. Ο Δικέφαλος του Βορρά έχει χάσει ξανά πολλές ευκαιρίες δεν μπορεί να τις αξιοποιήσει και τουλάχιστον δεν μπορεί να πιάσει τον Παναθηναϊκό στη 2η θέση δείχνοντας πως συνέρχεται. Για να είμαστε και ειλικρινείς ο διαφαινόμενος αποκλεισμός του από το Europa League, με αντιπάλους τις συγκεκριμένες ομάδες για την πρόκριση (Λίμπερετς και Καραμπάγκ από την οποία έχασε δύο φορές) συνιστούν φιάσκο. Αυτή είναι η πραγματικότητα για όποιον δεν θέλει να το δει. Για την ΑΕΚ δεν θα γράψω σήμερα, καθώς το έχω κάνει σε μεγάλη έκταση σε προηγούμενα κείμενα και όσοι είναι καθημερινοί αναγνώστες της στήλης το γνωρίζουν καλά. Η «Ένωση» έχει σοβαρό πρόβλημα αφού αποτελεί περίπτωση ομάδας που δε δουλεύτηκε καθόλου, παρότι από τους άλλους δύο, είχε την καλύτερη δυνατή ψυχολογία να χτίσει με βάση το φινάλε της περσινής χρονιάς και την κατάκτηση του Κυπέλλου.

Οι τρεις πίστεψαν πως με την «άλωση» του παρασκηνίου, το γκρέμισμα του «συστήματος» θ’ αρκούσε για να διεκδικήσουν τον τίτλο. Προφανώς έριξαν εκεί και το μεγαλύτερο βάρος, λησμονώντας πάντως το τι πρέπει να κάνουν ώστε να φτιάξουν τις ομάδες τους να είναι πραγματικές διεκδικήτριες. Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας και κάνοντας κάπως διαφορετικά λάθη, υπέπεσαν στο ίδιο σφάλμα. Άφησαν για το τέλος το τι ομάδες θα φτιάξουν. Τώρα ο Παναθηναϊκός βλέπει τον Ολυμπιακό από το -7, η ΑΕΚ από το -9 και ο ΠΑΟΚ από το -10. Αν γυρίζει; Έτσι όπως είναι τώρα εξαιρετικά δύσκολα γυρίζει το πράγμα. Κι όσο θα διαιωνίζουν τις γκέλες τους, αλλά κι αυτές τις ντροπιαστικές εμφανίσεις στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, με καμία δύναμη.