Ο Χιμένεθ το συνεχίζει από εκεί που το άφησε ο Πογέτ

Η αναμέτρηση της Κυριακής, είχε πολλά διδάγματα και για το σφάλμα που έκανε η διοίκηση το καλοκαίρι με την πρόσληψη του Τιμούρ Κετσπάγια, αλλά και με τον μεταγραφικό σχεδιασμό και απέδειξε επιπλέον και το ποιος είναι εκείνος που οφείλει ν’ ασχοληθεί με τα... σουβλάκια.

Η νίκη επί του ΠΑΟΚ (χωρίς Κάνιας) ήταν το απολύτως λογικό, αν ένας προπονητής με στοιχειώδεις γνώσεις του αντικειμένου, συνέχιζε απλά την δουλειά που ξεκίνησε ο Πογέτ, έχοντας πάρει έναν περιμετρικό φορ και έναν ακόμα καλό χαφ το περασμένο καλοκαίρι.

Η ΑΕΚ με τον Γεωργιανό ήταν σα να πέταξε το βασικό της περσινό όπλο που την οδήγησε στα τρία νικηφόρα ντέρμπι του δεύτερου γύρου και στην κατάκτηση του Κυπέλλου, άσχετα με το αν ο Ουρουγουανός είχε φύγει από τον πάγκο. Η ομάδα που πήρε το Κύπελλο ήταν δική του.

Η ΑΕΚ αντί να επενδύσει σε έναν προπονητή που θα είχε παρόμοια φιλοσοφία, έκανε μια επιλογή της τελευταίας στιγμής που ήταν λανθασμένη. Κι ο Μοντανιέ να ερχόταν ωστόσο, πάλι αυτή θα ήταν μια λάθος επιλογή, ενώ επιπλέον ο Γάλλος ζήτησε και χρόνο, πράγμα που στράβωσε αρκετά τον Μελισσανίδη. Όμως το σφάλμα ήταν εκείνων που διάλεξαν προπονητή. Η Ένωση όφειλε να βρει κάποιον, που με βελτιωμένο ρόστερ σε σύγκριση με πέρσι, αλλά και κάποια εργαλεία παραπάνω αν είχαν γίνει οι σωστές επιλογές, τότε θα διεκδικούσε τον τίτλο, αν συνέχιζε απ’ όπου το είχε αφήσει ο Ουρουγουανός. Ένας ακόμα κόφτης, μεγαλύτερη πίστη στον Γαλανόπουλο και ένας περιφερειακός φορ, θα είχαν την ΑΕΚ μέσα στο πρωτάθλημα.

Για να φτάσω στο δια ταύτα. Ο Χιμένεθ αξιοποιεί το δυνατό σημείο της «Ένωσης» που είναι στο κέντρο, ειδικά στα μεγάλα παιχνίδια. Η ΑΕΚ πήρε και τα τρία γκολ απέναντι στον ΠΑΟΚ πιέζοντας ψηλά τον αντίπαλο, αφού και το φάουλ που κερδίζει στο 3ο γκολ είναι κλέψιμο από τα πόδια του Βαρέλα. Η «Ένωση» από πίεση ψηλά πήρε ακόμα και το γκολ με τον Πανιώνιο. Προσθέστε και το φάουλ που κερδίζει η ΑΕΚ, το οποίο έχει προέλθει από το γεγονός πως η ομάδα κλέβει από την κακή απομάκρυνση του Λεάλι. Τα πέντε γκολ της «Ένωσης» στα πιο δυνατά της ματς, έχουν έρθει από τη δύναμη του κέντρου και φυσικά από το γεγονός πως ο Σέρχιο Αραούχο είναι φορ που ταλαιπωρεί τα αντίπαλα στόπερ.

Όλα αυτά σε αντίθεση με τον Κετσπάγια, που έφτιαξε μια ΑΕΚ παθητική, μια ΑΕΚ που περίμενε τους αντιπάλους της στα δύσκολα ματς. Θυμηθείτε το «Βατερλό» στο Καραϊσκάκη με το κέντρο να μην υπάρχει και τους Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι να προσπαθούν απεγνωσμένα να σταματήσουν τις κατά κύματα επιθέσεις του Ολυμπιακού. Σίγουρα οι δύο άσοι της του κέντρου της «Ένωσης» (Σιμόες, Γιόχανσον) δεν ήταν καλά εκείνον τον καιρό. Αλλά από την άλλη η παρουσία ενός ακόμα παίκτη εκεί, αλλά και η φιλοσοφία της να πάει πρώτη στην μπάλα στο κέντρο και να κλέψει για να βγει γρήγορα στην κόντρα, ήταν το τελευταίο που σκεφτόταν ο Κετσπάγια.

Ο Γεωργιανός πίστεψε πως το πιο σημαντικό ήταν το κέντρο της άμυνας. Kι ας μην πει κανείς για τον Λαϊφη. Γιατί όταν κλήθηκε να διαλέξει προς το φινάλε της μεταγραφικής σεζόν κι ενώ ο Κύπριος άσος είχε χαθεί για την Ένωση, επέλεξε, ανάμεσα σε στόπερ και αμυντικό χαφ ή κάποιον που θα μπορούσε να καλύψει και τα δύο, τον Λέσκοτ. Αν δεν έχεις την κατάλληλη προστασία από το κέντρο, στα μεγάλα ματς η άμυνα, λίγα πράγματα μπορεί να κάνει μόνη της.

Αυτό είναι ένα μάθημα για τη συνέχεια. Τα εύκολα γκολ και σε μεγάλα παιχνίδια, αλλά κυρίως στα εκτός έδρας, που έρχονται από τα κλεψίματα ψηλά, πρέπει να γίνουν η καθημερινότητα της «Ένωσης», γιατί εκεί στηρίζεται πλέον το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Με βάση το υλικό που έχει τώρα η ΑΕΚ πρέπει να δυναμώσει ακόμα περισσότερο τον άξονα της, με δεδομένο πως ο Βράνιες έχει προκύψει μια εξαιρετική μεταγραφή. Πρέπει να δυναμώσει στο κέντρο για να μπορεί να βγάζει εύκολα το γκολ, όταν βρίσκεται στο μισό του αντιπάλου. Οι παθητικοί προπονητές στιλ Κετσπάγια, ας ασχοληθούν με τα...πιτόγυρα.