Ο μύθος του αήττητου ξεθώριασε σε μόλις έναν μήνα

Τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν για τον νταμπλούχο. Ακόμα και με αβάντες. Γι’ αυτό και παρά την προσπάθεια του επικοινωνιακού μηχανισμού του Δικεφάλου του Βορρά, ακόμα και να χωρίσει την χώρα στην μέση, δεν τρώνε όλοι το σανό. Το συλλαλητήριο έγινε με ένα βαρύ δεκάρικο, μικρός αριθμός αν αναλογιστεί κανείς την σημασία των γεγονότων. Για να λέμε και την αλήθεια, η εισήγηση της ΕΕΑ και τα μετέπειτα την περασμένη Δευτέρα, τους έκανε να ξεχάσουν το χάλι που είδαν με τον Βόλο. Στην ομάδα του ΠΑΟΚ, όπως και οπαδοί του που σκαμπάζουν από μπάλα, φοβόντουσαν πάρα πολύ το αποψινό ματς. Γιατί οι «πράσινοι» είναι μια ομάδα που ανεβαίνει σταθερά και αν το ματς κρινόταν καθαρά ποδοσφαιρικά θα έχαναν ξανά, για 2η φορά στο 2020, όπως και συνέβη. Όπως έβλεπαν τι έρχεται και ορισμένοι ρεπόρτερ του Δικέφαλου του Βορρά για να είμαι δίκαιος.

Απόψε θα είχαμε ξανά πολλή κουβέντα αν δεν κέρδιζε το «τριφύλλι». Το γκολ του Μακέντα ορθώς δεν μέτρησε, αλλά λίγο νωρίτερα ο Γιαννούλης έχει πατήσει το Νάγκι. Κι επειδή έχουμε βαρεθεί να ακούμε και να διαβάζουμε για το πόσο καλά παιδιά έχει ο ΠΑΟΚ και καλά κάνει και φροντίζει να τα παρουσιάζει έτσι το επικοινωνιακό του επιτελείο, να θυμίσω πως ο Γιαννούλης πατάει για δεύτερη φορά, απ’ όσες θυμάμαι τουλάχιστον, αντίπαλό του φέτος και δεν τιμωρείται. Στη Νέα Σμύρνη ο Κουμπαράκης δεν είχε δώσει ούτε φάουλ, σε πάτημα του πάνω στον Γιάννη Μασούρα. Σήμερα το έκανε για 2η φορά, ο Διαμαντόπουλος στο VAR δεν… είδε κάτι. Όμως ήταν τέτοια η κακή μέρα του ΠΑΟΚ που φάνηκε από το πρωί. Αφού δεν έγινε το γκολ του Σφιντέρσκι από την πάσα δώρο του Ινσούα στον Μίσιτς, τα πράγματα φαινόταν πως θα έπαιρναν μια πορεία ανάλογη με το «Κλεάνθης Βικελίδης».

Ο ΠΑΟΚ βάζοντας πιο μπροστά τον Μίσιτς δεν έχει παιχνίδι από πίσω. Αυτό, μαζί με την αμυντική αστάθεια που ξεκινά από την μεσαία γραμμή, αποτελούν πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα για τον Φερέιρα, αν και εφόσον συνεχίσει να καλείται αυτός να τα λύσει, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω. Με τα των τελευταίων ημερών δεν μπαίνω καν σε διαδικασία ν’ ασχοληθώ, μιας η στήλη έγραφε για πολλά απ’ αυτά που έχουν μεταφερθεί στις δικαστικές αίθουσες, όταν ακόμα όλοι πίστευαν στην εξυγίανση, όπως την αντιλαμβάνονται στον ΠΑΟΚ. Απλά θα αναφέρω πως δεν μπορεί να πάρεις στα σοβαρά, μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό εδώ και τρία χρόνια, έχοντας παρατήσει την Ευρώπη όλες αυτές τις σεζόν. Φέτος και πρόπερσι, χωρίς καν να πάει σε όμιλο του Europa, ενώ πέρσι παρατώντας την ευκαιρία να προκριθεί στους «32» παίζοντας με τις…βιντεοκασέτες (όπως αποκαλούσαν τη Βίντι από την οποία έχασαν μέσα και έξω οι Θεσσαλονικείς).

Αυτά συμβαίνουν όταν τα… αντικειμενικά πάνελ (φυσικά όχι οι ρεπόρτερ της εκάστοτε ομάδας) που ξέσκιζαν τον Παναθηναϊκό και τον ιδιοκτήτη του για τον αποκλεισμό από την Γκαμπάλα, που απαιτούσαν από την ΑΕΚ να πρέπει να πάρει πόντους από τον Άγιαξ και την Μπάγερν ή την κατέκριναν που αποκλείστηκε με δύο ισοπαλίες από την Ντιναμό Κιέβου στους «32» του E.L. σε χρονιά που χτύπησε στα ίσια τα πάντα και πήρε τον τίτλο και που χλευάζουν τον Ολυμπιακό για μικρή συγκομιδή πόντων στο Champions League κάθε χρόνο, σε αφήνουν ως ομάδα στο απυρόβλητο και δεν πάει ποτέ η κουβέντα στο «ΠΑΟΚ στην Ευρώπη». Ακόμα και σαν κουβέντα, στα τελευταία τρία χρόνια, αυτή η φράση σε ξενίζει.

Ο ΠΑΟΚ παίζοντας σε ένα προστατευόμενο περιβάλλον, ειδικά όσο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία (αφού με ΝΔ ένα ντέρμπι έχει πάρει και αυτό με διαιτησία) και χωρίς να παλεύει καν για Ευρώπη, έχτισε τον μύθο του αήττητου. Αυτός ο…μύθος θα ξεθωριάζει μέρα με την μέρα, όσα VAR και αν δεν δουλέψουν και όσοι Διαμαντόπουλοι και να υπάρχουν στα VAR, μη βλέποντας αντιαθλητικά χτυπήματα των… καλών παιδιών του ΠΑΟΚ. Ο Γιαννούλης βαδίζει στα χνάρια του Μάτος, με νέο ρεπερτόριο.

Στο Περιστέρι, λίγο πολύ τα έγραψα στην περιγραφή του ματς στο σάιτ. Ήταν συγκλονιστική η στιγμή να βλέπεις μαζί τον Τσίνο με τον Μάρκο, να παρακολουθείς ένα μεγάλο κομμάτι της παλιοπαρέας που πήρε τον τίτλο. Με διαιτητή, έναν…κορυφαίο που είχε δώσει το πρώτο δείγμα γραφής του τι θα επικρατούσε τη νέα εποχή από το ματς της Τούμπας, το 2015 όταν δεν είχε δώσει το καθαρό πέναλτι του Σιμόες. Ο Σιδηρόπουλος έπαιξε με πρωτοφανές μίσος την Ένωση απόψε, αλλά δεν πειράζει. Έτσι ήταν πιο γλυκιά η νίκη.

Ο Σιμάνσκι έκανε ένα τεράστιο ματς, όπως και ο Κρίστιτσιτς που ανεβαίνει συνεχώς. Αν ο πρώτος υπήρχε από την αρχή ή ένας τέτοιος και ο Σέρβος θυμόταν νωρίτερα τον εαυτό του, αποδεικνύεται παιχνίδι με το παιχνίδι, πως θα μπορούσε φέτος η μοίρα της Ένωσης να είναι διαφορετική. Κατά τα άλλα τώρα υπάρχει ένας άνθρωπος στο τιμόνι που μπορεί να έχει μεσογειακό ταπεραμέντο σαν Ιταλός, αλλά επειδή κατανοεί το πώς θέλουν οι αντίπαλοι να μπουν στο μυαλό του Λιβάια για παράδειγμα, αλλά και άλλων παικτών, πήγε και τους μάζεψε στο ημίχρονο πριν εμπλακούν και φάνε καμία κάρτα ακόμα και κόκκινου χρώματος, στα αποδυτήρια. Όσο θα δυναμώνει η ΑΕΚ, αυτά θα τα βλέπουμε όλο και πιο συχνά, ειδικά σε ομάδες που για να το θέσω και λίγο ευγενικά, δεν έχουν την ίδια αντιπάθεια σε όλους τους «μεγάλους».

Αυτή η εβδομάδα είναι πολύ σπουδαία. Υπάρχει το ματς με τον Παναιτωλικό και μετά μια μεγάλη αναμέτρηση, που όλοι ελπίζουμε να είναι εφάμιλλη με αυτή του πρώτου γύρου κόντρα στον Παναθηναϊκό.