Ο Μανόλο είναι ο…Μανόλο, αλλά η ΠΑΕ τι σκέφτεται για την ΑΕΚ;

Μετά το στραπάτσο της Λεωφόρου, ήρθε σήμερα αυτό το δημοσίευμα της Marca, για να προκαλάσει μια νέα αναστάτωση, για να «δέσει» το γλυκό. Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει πως « ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε, ούτε την κεφαλή του». Προς μεγάλη μου απογοήτευση, αλλά και πολλών φίλων της ΑΕΚ ακόμα, ο Μανόλο δεν άλλαξε, τουλάχιστον τόσο θεαματικά κι αυτό αποδεικνύεται τις τελευταίες ημέρες. Τόσο με τις αλλοπρόσαλλες επιλογές του, όσο και με τις δηλώσεις του. Κι αν με κάθε καλή πρόθεση, πιστέψω πως έγινε λάθος απόδοση στη μετάφραση, για το δικό του μέλλον, στα λεγόμενα του ως προς τον Αραούχο δεν υπάρχει παρερμηνεία.

Σαφώς και με ενοχλεί το γεγονός πως ο Χιμένεθ, κατά κάποιον τρόπο, ενδιαφέρεται περισσότερο για το μέλλον του παίκτη γενικά, και ειδικά στη Λας Πάλμας και καθόλου στην ΑΕΚ. Είμαι όμως και ρεαλιστής και γνωρίζω πολύ καλά πως ο ποδοσφαιριστής δεν ανήκει στην Ένωση, πως τον πρώτο λόγο έχει η ομάδα του και οτι πιθανότερη εκδοχή είναι να μην συνεχίσει στον Δικέφαλο. Θα περίμενα τουλάχιστον από τον Μανόλο, τις προσωπικές συζητήσεις με τον ποδοσφαιριστή, από τη στιγμή που δεν αφορούν την ΑΕΚ, να μην τις δημοσιοποιήσει. Δεν είναι αυτά όμως τα πραγματικά προβλήματα στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Το ζήτημα που με καίει, δύο χρόνια πλέον ύστερα από την επιστροφή της ομάδας είναι η προοπτική. Έστω και αν τα πάντα κυλούν καλά στο θέμα του γηπέδου ή περιμένουμε το ποθούμενο μέσα στο επόμενο διάστημα, ως προς την διαμόρφωση μιας ομάδας που θα είναι αγωνιστικά κυρίαρχη, ο προβληματισμός είναι τεράστιος. Όχι μόνο σε μένα, αλλά σε πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου. Αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε προπονητής, οποισδήποτε παίκτης και όλοι οι φίλοι της ομάδας, αντιλαμβανόμενοι κάτι τέτοιο προβληματίζονται. Ο Χιμένεθ μπορεί να τα είπε, μπορεί να τα μετέφερε σωστά. Εκεί όμως που λέει πως εγώ τηρώ τον λόγο μου, φαίνεται πως έμμεσα δείχνει και να περιμένει και κάτι από την άλλη μεριά. Καλώς ή κακώς οι λάτιν προπονητές έχουν και μια άλλη κακή συνήθεια. Με ορισμένες extreme επιλογές, ν’ αναδεικνύουν πως κάτι μπορεί να λείπει από την ομάδα.

Ο Χιμένεθ με πολλές επιλογές του στη διαδικασία των play-off, πιστεύω πως ήθελε ν’ αναδείξει ορισμένες χτυπητές αδυναμίες. Ήξερε πως αυτή τη φορά, έχει μεγάλη μερίδα του κόσμου με το μέρος του, γνωρίζει επίσης πως υπάρχει μια διοίκηση, που αν θέλει μπορεί να στηρίξει το έργο του. Κι αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο για το ποιά εικόνα θα σχηματίσει στο μυαλό του ο Μανόλο. Αν ήξερε πως έχει να κάνει με μια διοίκηση, όπως εκείνη των δύσκολων χρόνων, θα γνώριζε πως δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια. Με μια διοίκηση που θέλει να ξανακάνει την ΑΕΚ μεγάλη όμως και που δείχνει, τουλάχιστον θεωρητικά να τον πιστεύει, θα θέλει και πράξεις.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως αυτή τη στιγμή η ΠΑΕ, δεν δίνει όραμα. Και για μένα, το ζήτημα είναι πιο σοβαρό από το αν κόπηκαν 50.000 ή 40.000 ή 100.000 από κάποιον ποδοσφαιριστή. Γιατί κι αυτοί να μην συμφωνήσουν θα έπρεπε η ΑΕΚ να έχει τις εναλλακτικές να βρει καλούς ποδοσφαιριστές σε προσιτές τιμές. Επίσης υπάρχουν και ορισμένες παγκόσμιθες πρωτοτυπίες, όπως είναι το να ψάχνεις εξτρέμ μεγαλύτερους από 30 ετών και να παίρνεις τερματοφύλακες νεαρούς, που κοστίζουν σε φτηνά γκολ.

Το κυριότερο είναι πως η ΑΕΚ δεν μπορεί να επικοινωνήσει τι ακριβώς θέλει να κάνει για την επόμενη ημέρα της ομάδας. Οι ποδοσφαιριστές που εμφανίζονται να την ενδιαφέρουν, εξαιρώντας τη μόνιμη καψούρα Σκόκο, δεν δίνουν καμία προοπτική και δεν δείχνουν κανέναν σχεδιασμό. Ο Μαϊστόροβιτς θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό αυτό το καλοκαίρι. Τουλάχιστον ας βρεθούν ποδοσφαιριστές που θα έχουν ισχυρό κίνητρο, όρεξη και το πάθος του Βράνιες. Αν την βγάλουμε πάλι με στοιχήματα και αυτό το καλοκαίρι, πάμε για ακόμα χειρότερα τη νέα σεζόν. Ο Μελισσανίδης πλέον έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για ν’ αποδείξει τι ΑΕΚ θέλει να εμφανίσει στο γήπεδο.