O ΠΑΟΚ επιβίωσε και στο φινάλε… χάλασε και το μυαλό των Γάλλων!

Ξέρω πως πολλοί αποδίδουν την χθεσινή επιβίωση του ΠΑΟΚ στο κόλπο της πρόκρισης, με τις πιθανότητες για τους Γάλλους να είναι οπωσδήποτε πιο πολλές, αλλά πιο ισορροπημένα μοιρασμένες, στην τύχη. Eίναι γνωστό πως κατά καιρούς, με τη συγκεκριμένη ομάδα, ούτε οι μέθοδοι της, ούτε ο τρόπος προσέγγισης σε πολλά πράγματα με έχει βρει σύμφωνο. Για ένα πράγμα όμως, δεν μπορεί κανείς να μην τους βγάλει το καπέλο, αν βλέπει τα πράγματα αντικειμενικά.

Ο ΠΑΟΚ, ειδικά με τον Λουτσέσκου στον πάγκο του, κάνει κάθε περίσταση μεγάλου ντέρμπι πολεμική, κάθε ευκαιρία που φαίνεται να του δίνει πιθανότητα, να κάνει την υπέρβαση να μοιάζει σαν πρόκληση που θα εξαντλήσει κάθε μέσο, ώστε να την πετύχει. Ειδικά στον τομέα της ψυχολογικής και πνευματικής πίεσης που θ’ ασκήσει στον αντίπαλο. Στον χαρακτήρα και την μενταλιτέ της ομάδας του Δικεφάλου του Βορρά, θεωρώ πως πραγματικά, ο Λουτσέσκου, ταιριάζει απόλυτα. Όσο δεν θα μπορούσε σε καμία άλλη ελληνική, ίσως σε καμία άλλη ομάδα που θα επιχειρούσε να εργαστεί ο Ρουμάνος.

H επιτυχία του ΠΑΟΚ, μετά το ναυάγιο του πρώτου μέρους, είναι πως έβγαλε χωρίς χρονοτριβή, άμεσα αντίδραση στο δεύτερο μέρος. Το γκολ του Καντουρί, έκανε τους Γάλλους να βγουν για μισό ημίχρονο από τα νερά τους, να σκεφτούν πως μια πρόκριση που φαινόταν να έχει καθαρίσει σε ένα 45λεπτο και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε θρίαμβο, έγινε ανοικτό ζευγάρι. Αυτή ήταν η πρώτη επιτυχία. Οι Φωκαείς πίεσαν, αναζήτησαν και τρίτο γκολ, είχαν ευκαιρίες. Αλλά το έπραξαν χωρίς καθαρό μυαλό και αυτό φάνηκε και στην τελική προσπάθεια. Όχι πως οι επεμβάσεις του Πασχαλάκη δεν ήταν κρίσιμες και σωστές. Αλλά φαινόταν πως στο τελείωμα των φάσεων, οι Γάλλοι βρισκόντουσαν υπό πίεση. Κατά κάποιον τρόπο, η βιασύνη τους έμοιαζε να προσπαθούν να διευρύνουν ένα 2-1 με τους παλιούς κανονισμούς, όπου είχε μεγαλύτερη αξία το εκτός έδρας γκολ, παρά με τα τωρινά δεδομένα.

Όσο η Μαρσέιγ έχανε αυτές τις ευκαιρίες, είχε και άλλου είδους φθορά. Όσο ο ΠΑΟΚ κρατούσε το σκορ στο επίπεδο του 2-1 και αυτό δεν ανέβαινε, υπήρχε μια ως και ανεξήγητη αύξηση του εκνευρισμού των Γάλλων. Αυτό οδήγησε στην πρώτη κίτρινη που έθετε έτσι κι αλλιώς νοκ άουτ τον Βραζιλιάνο Ζέρσον, σκόρερ του πρώτου τέρματος των γηπεδούχων, που αργότερα αποβλήθηκε, αλλά στην κίτρινη του Καμαρά που θ’ απουσιάσει και αυτός από τη ρεβάνς της Τούμπας. Συν την κίτρινη που είδε ο προπονητής των Γάλλων, Χόρχε Σαμπάολι που δεν θα έχει δικαίωμα να καθίσει στον πάγκο της ομάδας του στην Τούμπα.

Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο ΠΑΟΚ πέρα από ένα αποτέλεσμα, που στο τέλος μιας μέρας που ξεκίνησε σαν καταστροφή, έμεινε ζωντανός, προκάλεσε φθορά με τον τρόπο που αντιμετώπισε το ματς και στο έμψυχο δυναμικό του αντιπάλου. Περισσότερο έφθειρε την ψυχολογία της Μαρσέιγ, σε ένα ματς που θα μπορούσε να έχει τελειώσει με δικό της θρίαμβο, ή τουλάχιστον ένα πολύ πιο ξεκάθαρο προβάδισμα, φέρνει τη ρεβάνς σε οριακή κατάσταση, μέσα στο δικό του σπίτι. Κι έχω την εντύπωση πως αυτό το ματς, θα είναι απ’ αυτά που δύσκολα θα έχουμε συναντήσει σε αναμετρήσεις ελληνικών ομάδων σε επίπεδο έντασης, νεύρων και κρισιμότητας.