Με αυτές τις επιλογές το 4-3-3 του Πογέτ κουμπώνει καλά στην Εθνική

Ένα πολύ θετικό ξεκίνημα σε ντεμπούτο προπονητή, σε έναν νέο κύκλο, ειδικά σε μια Εθνική είναι οπωσδήποτε σημαντικό.

Όταν έρχεται ένα καλό αποτέλεσμα, αλλά πολύ περισσότερο όταν αυτό το αποτέλεσμα, συνοδεύεται από μια εικόνα, όπου ο προπονητής, φαίνεται εξαιρετικά διαβασμένος για το βασικό σύστημα που θα χρησιμοποιήσει και είναι εξάλλου, το αγαπημένο του, αλλά και για το ποια είναι τα πρόσωπα, που μπορούν σε αυτόν τον σχηματισμό να του κάνουν τη δουλειά, τη ζωή πιο εύκολη, αλλά και να αυξήσουν τις πιθανότητες τους, να παίρνουν θετικά αποτελέσματα.

Η Εθνική μετά το 20-25ο λεπτό, εμφάνισε την εικόνα μιας ομάδας που δουλεύει καιρό μαζί. Βέβαια τα πρόσωπα, δεν έχουν αλλάξει, αλλά αυτοί που τον βολεύουν για να ξεκινάει με αυτό το 4-3-3, είναι ξεκάθαροι.

Ο Πέτρος Μάνταλος και ο Ανδρέας Μπουχαλάκης σε ρόλο εσωτερικών χαφ, ο Μανώλης Σιώπης που βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση σε ρόλο καθαρού εξαριού, ενώ ο Πέλκας με τον Λημνιό και τον Γιακουμάκη στην κορυφή συνέθεσαν ένα πολύ καλό σύνολο που ειδικά μετά τα πρώτα λεπτά είχε κάποιες θεμελιώδεις αρχές. Γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση που αποτελεί ένα από τα βασικά προβλήματα σε όλα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια, πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα στο να αποκτούν κατοχές από αποκρούσεις αντιπάλων, καλύτερη πίεση και εναλλαγές θέσεων.

Στον Ουρουγουανό θα πρέπει να πιστωθεί αυτή τη στιγμή, ότι πήρε έναν παίκτη σε αυτό το παιχνίδι που δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση, μάλλον το αντίθετο και τον έκανε να φαίνεται ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής. Αναφερόμαστε στον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε στα χαφ ο Πέτρος Μάνταλος που έβγαλε και φρεσκάδα και δημιουργία. Μαζί με τον Σιώπη που και αυτός βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά και τον Μπουχαλάκη συνέθεσαν μια ωραία τριάδα στο κέντρο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι με την επιθετικότητα του Τσιμίκα και τις συνεχείς εναλλαγές θέσεων στους μπροστινούς με τον Πέλκα και τον Λημνιό να μην είναι ποτέ στατικοί. Αυτός που επίσης είδαμε αλλαγμένο, ως προς την πιο εξελιγμένη έκδοση ενός σύγχρονου φορ, ήταν ο Γιώργος Γιακουμάκης.

Ο επιθετικός της Σέλτικ, δεν είχε την εικόνα του στατικού σέντερ φορ, αλλά την εικόνα ενός επιθετικού που έχει προσθέσει πολύ μεγαλύτερη γκάμα στις κινήσεις του, στον τρόπο που βγαίνει από την περιοχή και κινείται. Θεωρώ πως έχοντας πλέον παραστάσεις από την Σέλτικ, αποκτά ένα τεράστιο πλεονέκτημα στο πόσο πιο άμεσο πρέπει να γίνει το παιχνίδι του με τις επαφές, αλλά να βάλει και άλλα στοιχεία στο ρεπερτόριο του, όπως θα είναι ο τρόπος που θα ανοίγει την αντίπαλη άμυνα, κινούμενος όμως όχι ένας άξονας στατικός, αλλά με πολύ μεγαλύτερο πλουραλισμό και αμεσότητα στις κινήσεις του.

Η πραγματικότητα είναι πως για να πάρεις πιο εύκολα γκολ, θα πρέπει στην κανονική ροή παιχνιδιού θα βάζεις πολλούς παίκτες στην περιοχή. Στο πολύ καλό της δεύτερο μισό του πρώτου μέρους, αλλά και στην εκκίνηση του 2ου, αυτό φάνηκε να συμβαίνει γι' αυτό και θεωρώ πως το αποτέλεσμα ήταν απόλυτα δίκαιο. Γι' αυτό το ματς και τον συγκεκριμένο σχηματισμό, δεν θα μπορούσε να ταιριάξει ο Μπακασέτας και αυτό φάνηκε στη συνέχεια του αγώνα, όταν άρχισαν οι αλλαγές. Η Εθνική άρεσε πολύ με το 4-3-3 και ελπίζουμε, αν και το επόμενο δείγμα είναι ανάλογο, όχι σε αποτέλεσμα, αλλά σε τρόπο παιχνιδιού, τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε για θεμελίωση σε γερές βάσεις.