Εθνική με μέταλλο νικητή και τον κυνισμό του Πογέτ

Το ματς θα μπορούσε να πει κανείς πως έμοιαζε σε μεγάλο βαθμό με την αναμέτρηση του Μπέλφαστ. Ένα όχι καλό δεκάλεπτο με τέταρτο προσαρμογής στις απαιτήσεις του παιχνιδιού και μετά άναψε τις μηχανές. Το γκολ του Μπακασέτα τρία λεπτά πριν από εκείνο με την Βόρεια Ιρλανδία, ακριβώς στο ίδιο λεπτό σέντρα του Λημνιού που δεν μπορεί να την σπρώξει στην εστία ο Γιακουμάκης. Η αλήθεια είναι πως απέναντι στο Κόσοβο, η Εθνική μας έκανε πιο πολλές φάσεις. Η ουσία είναι πως πήρε το αποτέλεσμα και αυτό μετράει περισσότερο απ’ όλα. Το πρόσημο μετά από τέσσερις εκτός έδρας αναμετρήσεις (μαζί με τα δύο φιλικά) είναι απόλυτα επιτυχής, αφού οι δύο νίκες ήρθαν στα επίσημα ματς και μία με τη Ρουμανία. Μοναδική ήττα στα τέσσερα παιχνίδια του Πογέτ, μόνο αυτή με το Μαυροβούνιο απολύτως ανώδυνη και ανούσια.

Ο Λημνιός ήταν ο άνθρωπος που έκανε εξαιρετικό παιχνίδι, κέρδισε εξ’ ολοκλήρου, χρεώνοντας τον Αλίτι και με τις δύο κίτρινες κάρτες, το αριθμητικό πλεονέκτημα για την Εθνική. Ίσως στο καλύτερο του με τα χρώματα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Ωστόσο το γκολ φέρνει τη σφραγίδα και πάλι του υπέροχου Τάσου Μπακασέτα, του παίκτη που (ανατρέχοντας σε παλιά μου κείμενα βρήκα να το αναφέρω το 2016) είναι ο καλύτερος περιμετρικός σουτέρ στην Ελλάδα τα τελευταία 7-8 χρόνια και πλέον, ναι μπορώ να το γράψω, είναι από τους μετρ του είδους σε όλα τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ωστόσο η παρέα αυτή, τουλάχιστον από τη μέση και μπροστά είχε και έναν τρίτο. Αναφέρομαι στον Πέτρο Μάνταλο, που και πάλι έκανε ένα πολύ μεστό παιχνίδι και με αυτοθυσία, προλαβαίνει να τσιμπήσει την μπάλα, για να την βγάλει στον αμαρκάριστο Μπακασέτα, που την έστειλε συστημένη στην αριστερή γωνία του Μούριτς.

Εδώ θα πρέπει να γίνει μια κουβέντα γύρω από το φαινόμενο των πρόσφατων εμφανίσεων του με την Εθνική. Είναι πολύ θετικός, έπαιξε σε δύο διαφορετικές στα δύο παιχνίδια, όμως υπάρχει ένας παράγοντας πολύ σημαντικός που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ο αρχηγός της ΑΕΚ, βρίσκει πολλές και καλές συνεργασίες με τον Τσιμίκα, όπως δημιουργήθηκε η φάση του γκολ, μα πάνω απ’ όλα παίζει πολύ πιο άμεσα την μπάλα, σε αντίθεση με αυτό που αναγκάζεται να κάνει στην Ένωση λόγω της φύσης της θέσης που παίζει. Αυτά τα ματς της Εθνικής , ίσως θα πρέπει να φέρουν σε σκέψη το πώς θα χρησιμοποιηθεί, όσο θα γίνει αυτό ο Μάνταλος τη νέα σεζόν στην ομάδα του.

Η άμυνα καθάρισε σχεδόν πάντα με άνεση και με ψυχραιμία, με μοναδική εξαίρεση τη φάση προς το φινάλε, όπου πάλι από μια κεφαλιά, πήγε να γίνει η ζημιά από τους Κοσοβάρους. Ο Ουρουγουανός κόουτς διαχειρίστηκε σωστά τις αλλαγές του και δημιουργεί ένα σύνολο, που είχε έτσι κι αλλιώς πολύ καλό κλίμα, από τον προκάτοχό του, αλλά έχει βάλει ήδη κι εκείνος τις πινελιές του. Κι αυτές είναι το 4-3-3, ο κυνισμός, το πολύ τρέξιμο και η σωστή και άμεση μεταφορά της μπάλας. Η Εθνική αυτή έχει μέλλον και όσο θα ταΐζει την βελτίωση της, με θετικά αποτελέσματα, αργά ή γρήγορα θα έρθει και η επιστροφή στις παρουσίες, σε κάποια μεγάλη και σημαντική διοργάνωση.