Ο Ολυμπιακός υποφέρει, αλλά οι άλλοι δεν μπορούν

Δεν περιμέναμε να διαπιστώσουμε από το παιχνίδι της Λεωφόρου, πως ο Ολυμπιακός αυτόν τον μήνα, θα έχει δημιουργικά προβλήματα και ευρύτερα στην επίθεσή του. Αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο και για τους ανθρώπους των «ερυθρολεύκων» και για τον Πεδρο Μαρτίνς. Τι έπραξε ο πρωταθλητής γι’ αυτό το διάστημα; Ενίσχυσε και άλλο την άμυνα του και ποντάρει, έστω και αν αυτή τη στιγμή μετράει δύο σερί ισοπαλίες, με τη μία εκτός προγράμματος, στο ατομικό ταλέντο των παικτών του. Μέχρι να τελειώσει ο μήνας και να επιστρέψει κυρίως ο Αγκιμπού. Το φοβόταν ο Ολυμπιακός αυτό το διάστημα; Η απάντηση είναι ναι, περισσότερο από άλλες χρονιές. Γι’ αυτό και θα γίνει ποδοσφαιρικά, όσο πιο κυνικός γίνεται. Αν τον βολεύει και μια ισοπαλία, όπως αυτή στο «Απόστολος Νικολαϊδης» θα την φέρει με τόση σχετική άνεση.

Ο Παναθηναϊκός ήθελε, προσπάθησε, ήταν υπέρτερος σε πολλά στοιχεία του παιχνιδιού. Ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να παίξει στο ντέρμπι των «αιωνίων», να δημιουργήσει ρήγματα από τα άκρα. Όμως αυτό στο πρώτο μέρος δεν μπορούσε να γίνει, γιατί εκεί που ακόμα υπήρχαν οι δυνάμεις, οι «πράσινοι» είχαν την ατυχία να διαθέτουν μπροστά έναν πολύ κακό Μακέντα. Στη μεσαία γραμμή ο Βιγιαφάνες, θεωρώ πως πήγε όσο καλύτερα μπορούσε, αλλά ήταν κάποιες αργές αποφάσεις του Μαουρίτσιο στο πρώτο μέρος, που ίσως του στέρησαν να έχει μια δύο καλές προοπτικές ακόμα. Ο Μακέντα πάντως δεν δικαίωσε την επιλογή του στην αρχική ενδεκάδα. Ο Ιωαννίδης, δίχως να κάνει πολλά περισσότερα στο παιχνίδι, είχε μεγαλύτερη συμμετοχή στο συνδυαστικό παιχνίδι με τους συμπαίκτες του, αλλά στην επανάληψη, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα πλέον από άποψη δυνάμεων.

To "τριφύλλι" θα μπορούσε να πάρει κάτι περισσότερο, αν μπορούσε να βρει την τελική πάσα. Δεν είναι λίγα τα ματς που αυτό είναι το στοιχείο που του έχει κοστίσει αποτελέσματα. Με τον Σένκεφελντ μέσα πάντως οι «πράσινοι» δείχνουν πολύ πιο αξιόπιστοι αμυντικά και αυτό πρέπει να σημειωθεί.

Για την ΑΕΚ, τα λόγια στερεύουν. Πάλι η συζήτηση πάει στον προπονητή και στην ικανότητα του. Ακόμα και αν δεχτώ πως ο Γιαννίκης δεν αποτελεί την ιδανικότερη λύση, να θυμηθώ όσους έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια; Ο Μανόλο Χιμένεθ, πριν αναλάβει στα τέλη του 2020 και αρχές του 2021 έσταζε μέλι για το ρόστερ, μέχρι μέσα σε λίγες εβδομάδες ν’ ανατρέψει τη θεωρία του. Όλα τα ατού της αυτή τη στιγμή δείχνουν ξεζουμισμένα και η Ένωση χωρίς να έχει ποιότητα στα χαφ, μοιάζει έρμαιο στις ορέξεις των αντιπάλων της. Το γεγονός πως δεν μπορεί να σκοτώσει τα ματς σε πολλές περιπτώσεις, με την έννοια να μπορέσει να σημειώσει και ένα δεύτερο τέρμα για να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα, αποτελεί ένα από τα προβλήματα. Η Ένωση είχε τέτοιες φάσεις με τον Παναιτωλικό. Πίσω όμως χάλια, στο κέντρο λίγες οι δυνάμεις και η δυνατότητα ν’ ανέβουν οι εντάσεις στις προπονήσεις με ένα πολύ κακογυμνασμένο ρόστερ τα προηγούμενα χρόνια, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελπίδας.

Η Ένωση το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να κάνει, όποιους και να φέρει πίσω και μπροστά είναι να μπορέσει ν’ αποκτήσει ποιοτικά χαφ με δυνάμεις. Όσο αυτό δεν θα συμβαίνει, μοιραία θα λυγίζει στο ίδιο ημερολογιακά σημείο κάθε σεζόν. Κι η προοπτική να μπει μέσα στο νέο γήπεδο, μια έτοιμη και σφριγηλή ομάδα, έτοιμη να διεκδικήσει στα ίσια τον τίτλο, μοιάζει ολοένα και περισσότερο με απατηλό όνειρο.