Ξέρω πως ο Βάκης, δεν θα ήθελε και δεν θα με άφηνε, αν ήταν στο χέρι του αυτή τη στιγμή, να γράψω αυτό το κομμάτι. Γιατί απλά αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή, δεν το πράττει ούτε για προσωπική προβολή, δεν το κάνει ούτε για να έχει κατοπινά οφέλη, ούτε για διάφορους άλλους λόγους-μπούρδες που αραδειάζουν ορισμένοι που διαβάζω σε σχόλια, κάτω από τα διαδικτυακά ρεπορτάζ που αφορούν αυτή του την απόφαση.
Οποιαδήποτε επιλογή του Βάκη, περικλείει μέσα της, την πραγματική έννοια του αυθεντικού. Με άλλα λόγια, ο Βάκης αποτελεί την προσωποποίηση του ORIGINAL. Αυθεντικός και ασυμβίβαστος, περιπλανώμενος σε ένα δικό του μοναχικό μονοπάτι, ως τρόπο ζωής. Σας το λέω εκ πείρας, είναι πολύ πιο εύκολο να… μετακινήσεις ένα βουνό, παρά να μεταπείσεις τον Βάκη!
Επειδή ορισμένοι, θα πρέπει να ξέρουν τι υπόβαθρο, υπάρχει πίσω από έναν άνθρωπο, που προχωράει σε μια τέτοια κίνηση, οφείλω να καταθέσω ορισμένα πράγματα για τον Βάκη, έτσι όπως τον έζησα εγώ. Για όσους δεν γνωρίζουν καλά τα οπαδικά και δεν είναι υποχρεωμένοι, ο Βάκης ήταν μέλος της παρέας, της επονομαζόμενης γενιάς του ’82, που κρέμασε για πρώτη φορά, πανό με νεκροκεφαλή σε ελληνικό γήπεδο. Ένα σύμβολο που υποδήλωνε τον αγωνιστικό θάνατο του αντιπάλου, αλλά και την αυτονομία της Σκεπαστής.
Είναι ο οπαδός που κάθε ομάδα θα ήθελε να έχει (πιστέψτε με από κάθε άποψη), ένας άνθρωπος που έχει ακολουθήσει την ΑΕΚ παντού. Μα πάνω απ’ όλα ήταν ο ασυμβίβαστος οπαδός που εξακολουθεί ακόμα και τώρα στα 45+ να ζει με τον ξεχωριστό ΑΕΚτζήδικο ροκ τρόπο. Και πάνω απ’ όλα «Ενωσίτης» για όλα τα αθλήματα. Από ποδόσφαιρο μέχρι στίβο και από μπάσκετ μέχρι πυγμαχία.
Με τον Βάκη γνωριστήκαμε κάπου αρχές 1995. Ζήσαμε πολλές καλές στιγμές, ζήσαμε και λύπες με την ΑΕΚ, ειδικά τη σεζόν 1995-96 όπου η «Ένωση» έφτασε στο απόγειο της ποιότητας ποδοσφαίρου ακόμα και από τις σεζόν που κατέκτησε το πρωτάθλημα (εκείνη η τελευταία χρονιά του Μπάγεβιτς ήταν πραγματικά η καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών). Ο Βάκης έχει μια δική του θεώρηση των πραγμάτων, πολύ μοναχική και ιδιαίτερα δύσκολη να την διαβείς πνευματικά και να την υπηρετείς, αν δεν είσαι πραγματικά δοσμένος στις ιδέες και τα «πιστεύω» σου. Το πιο δύσκολο πράγμα, ήταν να πείσεις τον Βάκη σε μια συζήτηση, πως έχεις δίκιο.
Ακόμα και αν φαινομενικά τον έπειθες, κρατούσε εκείνη την αμφιβολία, ακόμα και στις ελάχιστες περιπτώσεις που μπορεί να φαινόταν πως υποχωρούσε. Είναι όμως ο φίλος που θα ήθελες να έχεις, που θα είναι κοντά σου στη «στραβή». Σε χοντρές διαφωνίες, μπορεί να κάναμε και κανά-δύο μέρες να μιλήσουμε, μέχρι να μας… περάσει.
Ασφαλώς ο Βάκης, δεν θα μπορούσε να λείπει από εκείνο το ιστορικό ταξίδι στο Βελιγράδι, όπου μαζί με τους υπόλοιπους 46 «κομμάντος αυτοκτονίας» ταξίδεψαν οδικώς, μέσω Βουλγαρίας (πέφτοντας και σε βομβαρδισμό τη νύχτα)μαζί με το «καραβάνι της ειρήνης» για το ματς με την Παρτιζάν, τον Απρίλη του 1999.
Τον Βάκη, δεν είναι η πρώτη φορά που τον βρίσκει το ξημέρωμα, στα μέρη μπροστά από εκεί που κάποτε βρισκόταν η 8-12 και η Σκεπαστή. Έχουμε περάσει εκεί πολλά βράδια ξενυχτώντας και συζητώντας για την αγαπημένη μας ομάδα μαζί με την υπόλοιπη παλιοπαρέα. Διαφωνώ με την επιλογή που έχει κάνει, τόσο επειδή έχει αυτά τα δύο παιδιά, όσο κι επειδή είναι ένας άνθρωπος που τον θεωρώ δικό μου κι είχε καθοριστική συμβολή στο να κάνω την επαγγελματική μου επιλογή.
Το βέβαιο είναι πως κανείς, ακόμα και όλοι οι ΑΕΚτζήδες της Οικουμένης, δεν θα μπορούσαν να του αλλάξουν γνώμη και να τον εμποδίσουν από το να πράξει αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή. Για τον Βάκη, το γήπεδο είναι το σπίτι του, είναι το σημείο αναφοράς του. Τα παιδικά του χρόνια, τα βιώματα του, οι καταβολές του, όπως για εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς της ΑΕΚ. Ξέρω κάπου μέσα μου στο βάθος, πως θ’ αντέξει σωματικά και πνευματικά, μέχρι να περάσει το δικό του. Είπαμε πιο εύκολα κουνάς... βουνό, παρά τον Βάκη. Ο καλός του φίλος, ο Κώστας Τσινίτας, από εκεί ψηλά στην "Original Παραδείσου", είναι κοντά του και τον προστατεύει…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
