Μόνο περηφάνια γι' αυτή την ΑΕΚ

Το φινάλε της περιόδου βρίσκει την ΑΕΚ με έναν τίτλο που ίσως να είχε καταφέρει να κατακτήσει ακόμα κι από την περσινή σεζόν. Όπως και να το κάνουμε το Κύπελλο κι οι πέντε νίκες στα 11 ντέρμπι με τους αλλους τρεις, μαζί με δύο ισοπαλίες δεν ηταν κακός απολογισμός για μια ομάδα που επέστρεψε από μια μεγάλη περιπέτεια.

Αυτές οι επιτυχίες στα μεγάλα παιχνίδια κι ειδικά η επικράτηση επί του Ολυμπιακού στον τελικό, το σπάσιμο του αήττητου των "ερυθρολεύκων", αλλά και η νίκη μετά την άσχημη ήττα της περασμένης Δευτέρας, την Πέμπτη με 3-1 απέναντι στον Παναθηναϊκό, ήταν θαρρώ τα χαϊλάιτς της σεζόν. Όμως αυτό που εγώ κρατώ κυρίως είναι πως η ομάδα δεν τα παράτησε ποτέ το τελευταίο διάστημα, παρά την τεράστια επιβάρυνση, τις απώλειες και την κόπωση.

Για να καταλάβει κανείς ποιός είναι ο μεγάλος και πιο επικίνδυνος εχθρός του συστήματος αρκεί να σκεφτεί κανείς, πώς εξελίχθηκε ή για κάποιους που είναι πιο καχύποπτοι πώς στήθηκε το πρόγραμμα των πλει- οφ και ποιον με φωτογραφική ακρίβεια ήθελε να εξοντώσει. Αλλά και πως αντέδρασαν γενικώς οι σύμμαχοι. Γιατί κι αυτοί σε βάρος της Ενωσης θέλησαν να ωφεληθούν. Η ΑΕΚ πάντως πήρε τον έναν απο τους δύο τίτλους της σεζόν κι αυτό είναι που μετράει στο φινάλε της φετινής χρονιάς της επιστροφής.

Στο ματς με τον ΠΑΟΚ η Ένωση κατόρθωσε να νικήσει και πάλι την κούραση της. Το ακόμα πιο ανορθόδοξο ηταν πως η ΑΕΚ έπαιξε καλύτερα όταν έμεινε με δέκα ποδοσφαιριστές και το πλεονέκτημα που είχε κερδίσει από την αποβολή του Τζαβέλλα είχε εξανεμιστεί. Η ομάδα κι εκεί, δηλαδή σε εκείνο το χρονικό διάστημα του αγώνα έβγαλε χαρακτήρα κι αυτό είναι γνώρισμα ενός συνόλου που κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες ξέρει να φέρνει το ματς στα μέτρα της.Στο φινάλε του ματς στάθηκε κι άτυχη, όμως δεν με στενοχωρεί αυτό, γιατί άλλες στιγμές φέτος η τύχη ήταν στο πλευρό της.

Για τον Βλάνταν Ίβιτς θέλω απλά να καταγράψω την μεγάλη πρόοδο από τότε που ανέλαβε τον ΠΑΟΚ ειδικά στο τακτικό κομμάτι, αλλά και στην αισθητή βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας του. Για να είμαστε ειλικρινείς παρέλαβε μία ομάδα στα πρόθυρα της διάλυσης απο τον Τούντορ και τουλάχιστον αυτή τη στιγμή έχει μετατρέψει τους Θεσσαλονικείς σε ένα πολύ συμπαγές συγκρότημα. Χωρίς αμφιβολία του αξίζουν συγχαρητήρια και η ευκαιρια να συνεχίσει το έργο του και τη νέα σεζόν σαν κανονικός και όχι σαν υπηρεσιακός προπονητής.