Με ηγέτη Βέλλιο, ο ΗΡΑ ξαναβρίσκει το ειδικό του βάρος

Κατανοώ, πως για πολλούς από τους αναγνώστες που θα διαβάσουν το κείμενο, ίσως να μην φαίνεται λογικό και κατανοητό, πως ο Ηρακλής είναι ένα σημαντικό μέγεθος για την Σούπερ Λίγκα. Όσοι μεγαλώσαμε ή προλάβαμε έστω, τον Γηραιό του ανεπανάληπτου Βάσια, του Κωφίδη, του Βακαλόπουλου, του Δανιήλ Παπαδόπουλου, του Καραϊσκου, του Λάκη Παπαϊωάννου, του Γιώργου Παπαδόπουλου, του Μπάμπη Ξανθόπουλου και του Τομ Ζούντμπι ίσως το νιώθουμε λίγο πιο έντονα το πράγμα. Ήταν μια ομάδα που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά ήταν και πολύ σκληρή ομάδα που επιστράτευε σε πολλά ματς τη δύναμη. Αργότερα ο «Γηραιός» στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990 είχε επίσης μια ομάδα με σημαντικούς παίκτες. Όμως όσοι πρόλαβαν την λάμψη αυτής της ομάδας στη δεκαετία του 1980, κατανοούν πως ο Ήρα είναι ένα μεγάλο μέγεθος.

Ο Ηρακλής έλειψε από την μεγάλη κατηγορία. Είναι μία ομάδα ιδιαίτερη, όπως ξεχωριστή περίπτωση είναι και οι οπαδοί του. Μια ομάδα που ήξερε πως να προσφέρει ωραίο θέαμα, αλλά να βγάζει ταυτόχρονα και έναν τσαμπουκά. Έναν τσαμπουκά και αποφασιστικότητα που έβγαλε σήμερα στην Τρίπολη, στην 2η πραγματικά μεγάλη νίκη του από την επιστροφή στην κατηγορία. Μπορεί η εκκίνηση να ήταν αργή κι όχι τόσο καλή όσο θα περίμενε κανείς, όμως ο Ηρακλής δείχνει σταδιακά, πως βρίσκεται στον δρόμο για να ξαναμπεί, μέσα στα ψηλά πατώματα της μεγάλης κατηγορίας.

Ένα μείγμα με λίγους καλούς έμπειρους παίκτες, όπως είναι ο Μπαρτολίνι, ο Ρομάνο που δεν έπαιξε σήμερα και ο Περόνε και με μια μαγιά κάποιων παικτών, όπως είναι ο νέος σε ηλικία, αλλά ήδη πολύ έμπειρος για μια ομάδα που επέστρεψε σε παραστάσεις Βέλλιος, ο Καρασαλίδης που από παιχνίδι σε παιχνίδι γίνεται καλύτερος, ο Πασάς, αλλά και ο στόπερ Ζιαμπάρης που για πρώτη χρονιά στην Σούπερ Λίγκα, έχει πραγματοποιήσει κάποια πολύ καλά παιχνίδια. Εξαιρετικό τέρμα, για να μην είμαι άδικος, είναι ο Χουάντερσον και το απέδειξε σήμερα το απόγευμα.

Κάπου εδώ θα σταθώ στην πολύ ξεχωριστή περίπτωση του Βέλλιου. Για να είμαι δίκαιος, δεν γνωρίζω αν σε μια ομάδα που θα είχε πολύ πιο ψηλούς στόχους από τον Ηρακλή, για φέτος θα μπορούσε να κάνει, όσα κάνει με τον «Γηραιό». Ευτυχώς ή δυστυχώς στις αθηναϊκές ομάδες υπάρχουν απαιτήσεις και τα αποτελέσματα πρέπει να έρχονται άμεσα. Όπως πρέπει ο παίκτης ν’ αποδίδει και άμεσα.

Ο Βέλλιος στον «Γηραιό», δεν είναι απλά ένας παίκτης. Για να είμαστε ειλικρινείς, είναι η προσωπικότητα που οδηγεί τον «Γηραιό» σε μεγάλες νίκες με τα έξι γκολ και την παρουσία του. Είναι ο ποδοσφαιριστής σημείο-αναφοράς, με τα ξεχωριστά και προσωπικά γκολ που σημειώνει. Τα δύο απ’ αυτά τα έξι έχουν έρθει με μια επαφή. Τα τέσσερα όμως (με Ξάνθη, με ΠΑΟΚ, με Παναθηναϊκό, αλλά και το σημερινό με τον Αστέρα) είναι προσωπικά γκολ που φέρνουν την σφραγίδα του παίκτη που θα πάρει την πρωτοβουλία και την ευθύνη να κάνει το κάτι ξεχωριστό. Όπως έγινε με τον ΠΑΟ, όπου είχε την επιλογή της πάσας σε ξεμαρκάριστο συμπαίκτη, αλλά πήρε την ευθύνη να τελειώσει μόνος του με επιτυχία.

Εύχομαι ολόψυχα στο συγκεκριμένο παίκτη, να προοδεύσει πολύ, γιατί θεωρώ πώς με δουλειά, θα γίνει κεφάλαιο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτός και ο Γιάννου, είναι οι παίκτες που θαρρώ πως σύντομα θα κληθούν να επωμιστούν το βάρος στην επίθεση για την Εθνική. Επιμένω πάντως πως για την πρόοδο του Βέλλιου, πιθανότατα η εξέλιξη, με την φετινή του συμμετοχή στον Ηρακλή, αντί για την ΑΕΚ π.χ στην οποία βρέθηκε κοντά, ήταν πιο ευνοϊκή για τον ίδιο. Ειδικά, αν αληθεύει πως ο Δέλλας, δεν τον πίστευε.