Μασούρα-Αλμπάνη και… τα μάτια μας!

Όχι πως η χώρα μας, έχει ιδιαίτερη έφεση, στην παραγωγή καλών ποδοσφαιριστών από τη μέση και μπροστά, αλλά εκεί που πραγματικά, περιμένεις και μια δεκαετία να δεις ντόπιους παίκτες της προκοπής είναι στα άκρα.

Με τις απαιτήσεις μάλιστα και τις ιδιαιτερότητες που έχει αυτή η θέση, όσο το ποδόσφαιρο προχωρά και εξελίσσεται, θαρρώ πως ήδη περιμένουμε παραπάνω από 6-7 χρόνια.

Ο Γιώργος Μασούρας έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, ενώ ο Χρήστος Αλμπάνης παλεύει να πάρει χρόνο συμμετοχής στην ΑΕΚ. Ο τελευταίος θεωρώ πως από την Ουζουνίδη είχε άδικη μεταχείριση και όσο περνά ο καιρός, τον εκθέτει όλο και περισσότερο.

Η μετακόμιση του Μασούρα στον Ολυμπιακό, μπορεί να μην προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο «ερυθρόλευκο» κοινό, όπως και στην ποδοσφαιρική πιάτσα. Είναι πολύ δύσκολη ομάδα για να πιάσει Έλληνας, οι «ερυθρόλευκοι», κουβεντιάζαμε με έναν συνάδελφο. Ειδικά σε θέση από τη μέση και μπροστά. Κι όμως ο πρώην ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου, από την ώρα που έχει αποσπάσει μπόλικο χρόνο συμμετοχής από τον Πέδρο Μαρτίνς, γίνεται όλο και καλύτερος, πιο αποτελεσματικός, πιο ουσιαστικός μέσα στα παιχνίδια του Ολυμπιακού.

Ο Μασούρας επιτίθεται κατά μέτωπο στα αντίπαλα ακραία μπακ, ή στα στόπερ και αυτό είναι ένα μεγάλο ατού. Στο ποδοσφαιρικό σχολείο του Πανιωνίου, έμαθε να παίζει και τις τέσσερις θέσεις στην επίθεση. Επειδή συμπτωματικά, αυτά τα χρόνια έτυχε να παρακολουθώ πολύ στενά της Νέας Σμύρνης, η εξέλιξη του από χρονιά σε χρονιά είναι μεγάλη. Πολλά τρεξίματα και αντοχές, καλά γυμνασμένος, αρχίζουν και βρίσκουν εξαιρετικούς αυτοματισμούς με τον Φορτούνη και με τον Ποντένσε.

Ειδικά με τον δεύτερο το παιχνίδι τους, ταιριάζει πολύ. Η όλη του συμμετοχή στο ματς και με τον Παναθηναϊκό, το γεγονός πως έβγαλαν φάση καρμπόν, όπως στο 2ο γκολ με τον Άρη, άσχετα αν δεν κατέληξε σε γκολ, ο τρόπος που κάλυπτε τις ανόδους του Κούτρη στην αντίπαλη περιοχή, δείχνει έναν έτοιμο και κατασταλαγμένο ποδοσφαιριστή στην ηλικία των 25.

Μπορεί να υπάρξει ο αντίλογος πως ο Μασούρας, φαίνεται γιατί πρόκειται για μια χρονιά, στην οποία έχουν κριθεί τα πάντα. Ο Ολυμπιακός θα φανεί αν θα του δώσει κι άλλες ευκαιρίες και μετά το καλοκαίρι, όπου ίσως ο προπονητής εισηγηθεί την απόκτηση κι άλλου εξτρέμ. Για μένα ο Μασούρας έχει κερδίσει με το σπαθί του, τον χρόνο συμμετοχής που έχει πάρει τώρα από τον Μαρτίνς. Ακόμα και αν αυτό συμβεί (απόκτηση ξένου εξτρέμ το καλοκαίρι), ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να οδηγήσει τον 25χρονο ακραίο επιθετικό στο να έχει την ίδια κατάληξη με άλλους Έλληνες ποδοσφαιριστές που κατέληξαν να περιφέρονται σαν δανεικοί.

Στην ΑΕΚ υπάρχει η περίπτωση του Χρήστου Αλμπάνη. Ενός παίκτη που στάθηκε και άτυχος λόγω τραυματισμού στην εκκίνηση της σεζόν, ωστόσο θεωρώ πως δεν έτυχε της μεταχείρισης και των ευκαιριών που θα περιμέναμε από τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Ακόμα και μετά από την επιστροφή του από τον τραυματισμό, ο 24χρονος ποδοσφαιριστής εξαφανίστηκε από τον Εβρίτη τεχνικό.

Κι όμως ο Αλμπάνης με τα μόλις 157 λεπτά συμμετοχής στο πρωτάθλημα, έχει χαρίσει δύο τρίποντα στην Ένωση. Στην πρώτη περίπτωση με την φανταστική κίνηση και την ασίστ που βγάζει στον Λιβάια, που στο Περιστέρι ανταπέδωσε την ασίστ στον Αλμπάνη, με την πανόμορφη μπαλιά που του έβγαλε στο γκολ.

Η φετινή ΑΕΚ είναι μια ομάδα που στερείται, ταχύτητας, φαντασίας και με δύο λόγια είναι απόλυτα προβλέψιμη. Ένας ποδοσφαιριστής με τα χαρακτηριστικά που έχει ο 24χρονος ακραίος αυτή τη στιγμή επιβάλλεται να πάρει περισσότερες ευκαιρίες από τον προπονητή και θεωρώ πως ο Μανόλο Χιμένεθ, δεν θα πρέπει να έχει την οποιαδήποτε αμφιβολία επ’ αυτού. Είναι παίκτης που μπορεί να κάνει το κάτι απρόβλεπτο, σε μια ομάδα που έχει έτσι κι αλλιώς πολλές αδυναμίες στο κομμάτι της παραγωγής.

Ο Ουζουνίδης δεν του έδωσε τις ευκαιρίες που θα έπρεπε, αλλά ευελπιστώ πως έστω και τώρα ο Χιμένεθ, θα του προσφέρει τις ευκαιρίες. Ίσως αυτός ο ποδοσφαιριστής να αποτελεί και το μοναδικό κέρδος, από αυτή την εφιαλτική χρονιά που διένυσε φέτος η ΑΕΚ.

Πάνω απ’ όλα και για τους δύο, όπως και για όλους τους ποδοσφαιριστές, βαρόμετρο είναι η διάρκεια. Ωστόσο θεωρώ πως πρόκειται για δύο παιδιά που δουλεύουν και απομένει να φανεί κατά πόσο θα τους εμπιστευτούν οι ομάδες τους, για να έχουν συνέχεια στην εξέλιξή τους.