Μακριά από την Ιταλία - Γκίνια με Δανούς, οπότε μένει Ελβετία ή Κροατία

Η Εθνική κατάφερε να φτάσει στον αντικειμενικό στόχο. Τώρα, μετά την πρόκριση της Πορτογαλίας απέναντι στους Ελβετούς, έχει μια επιπλέον πιθανότητα να βρει έναν αντίπαλο, με τον οποίο δεν θα είναι το σούπερ αουτσάιντερ, γιατί αποκλεισμένη από χέρι δεν θα γράψω ποτέ γι’ αυτή την ομάδα.

Όσες ιδιαιτερότητες και αν έχει ένας προπονητής, όσο χάλια και αν παίζουμε, η Εθνική Ελλάδος από το 2004 και μετά έχει μια απίστευτη συνέπεια. Τώρα έχουμε ένα 75% για να έχουμε μια κλήρωση που δεν θα είμαστε πολύ δύσκολα και ένα 25% όπου πιστεύω πως με Ελβετία αντίπαλο, μπορούμε να μιλάμε και για 50-50%. Τουλάχιστον με την εικόνα που παρουσίασαν απόψε, οι άχρωμοι, άοσμοι και πολύ λίγοι σε φανέλα Ελβετοί.

Ρεαλιστικά δεν θέλουμε Ιταλία. Γιατί αυτό το ποδόσφαιρο που παίζουμε, ξέρουν να το παίζουν καλύτερα, γιατί πιστεύω πως θα παίξουν και άλλα πράγματα ρόλο, όπως για παράδειγμα η διαιτησία αν παίξουμε την «σκουάντρα ατζούρα». Υπάρχει δηλαδή ενδεχόμενο να λείπουν δύο κάτοχοι έξι Παγκοσμίων Κυπέλλων στο Μουντιάλ, με την έννοια πως η Ιταλία θα παίξει μπαράζ και η Αργεντινή ακόμα δεν ξέρουμε αν θα τα παίξει και αυτά. Οπότε καλό θα ήταν ν’ αποφύγουμε την Ιταλία για πολλούς και ευνόητους λόγους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θ’ αποκλειστούμε, χωρίς να παίξουμε.

Από εκεί και πέρα έχουμε τους κακούς μας δαίμονες τους Δανούς. Μια ομάδα με την οποία έχουμε πάντοτε τρομερή ατυχία και κακές στιγμές. Οι Δανοί αποτελούν μια ομάδα ειδικών συνθηκών που παίζει πάντοτε το ίδιο ποδόσφαιρο και ξέρει να παίζει πολύ καλά στον ανοικτό χώρο. Σε κάθε περίπτωση τα ατού μας θα βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση όταν θα διεξαχθούν τα μπαράζ, αλλά αυτή η ομάδα πάντοτε τρέχει πολύ και έχει και μεγάλο «φάρδος» όταν παίζει με μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το κρεσέντο χαμένων ευκαιριών με αποκορύφωμα την απόκρουση του Σμάιχελ στο τετ-α-τετ με τον Αλεξανδρή, όταν παίζαμε την πρόκριση στο ΟΑΚΑ για το Μουντιάλ της Γαλλίας. Από την άλλη μπορεί να πει κανείς, πως τους χρωστάμε μια ρεβάνς. Δεκτό κι αυτό το επιχείρημα.

Οι Ελβετοί και οι Κροάτες σίγουρα είναι πιο στα μέτρα μας. Οι Ελβετοί γιατί δεν είναι τόσο βαριά φανέλα κι επειδή πέρα από μια καλά οργανωμένη ομάδα θεωρώ πως έχουν ποδοσφαιριστές υπερεκτιμημένους. Βέβαια είναι ένα συμπαγές σύνολο που μπορεί να σου κάνει ζημιά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ισχυριστεί κάποιος πως είναι η ομάδα που θα σου προκαλέσει δέος. Θεωρώ πως την παλεύουμε, με ένα μεγάλο αλλά. Είναι συμπαγές συγκρότημα και έχουν υπομονή, έστω και αν κόντρα στους Πορτογάλους δεν το έδειξαν. Αποτελεί την δεύτερη επιλογή μου.

Κράτησα τελευταία αυτή που προτιμώ. Την Κροατία. Μια ομάδα με μεγάλο ποδοσφαιρικό ταλέντο, που έχει ίσως πολύ πιο προικισμένους παίκτες και από τις άλλες τρεις, αλλά που έχει ένα σταθερά μεγάλο ελάττωμα. Κι αυτό είναι η ευμετάβλητη και πάντα προς το χειρότερο ψυχολογία της. Είναι μια ομάδα που όπως απέδειξε και ο τρόπος που έχασε την πρωτιά στον όμιλο της, πάντοτε βρίσκει έναν τρόπο να πιαστεί κορόιδο. Οι Κροάτες πάνε πάντοτε με μεγάλο τουπέ, απέναντι σε ομάδες που θεωρούν υποδυέστερες. Κι η αλαζονεία, παντού, αλλά ειδικά στο ποδόσφαιρο, τιμωρείται αυστηρά!