Κι ο Λεμπρόν …θέλει τον Γερμανό του!

Τέτοιο χουνέρι είναι απ’ αυτά που τα φυσάς και δεν κρυώνει. Όταν 7:15 πριν τελειώσει το ματς, κερδίζεις με 15, απέναντι σε μια ομάδα που έχει τον Νοβίτσκι σε κακή μέρα και με μπαταρισμένο δάχτυλο, τον Κιντ να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και με τον Τέρι να …χτίζει μέχρι και …ουρανοξύστη με τα «τούβλα» που εξαπολύει μέχρι εκείνη την ώρα, πιστεύεις ότι ο γάμος σχόλασε.

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

Απέναντι σε μια ομάδα την οποία κρατούσαν όρθια μόνο ο «Μάτριξ» Σον Μάριον, στον οποίο οφείλουν πολλά οι Ντάλας Μάβερικς, αλλά και ο Τσάντλερ με τα επιθετικά ριμπάουντ, τα πάντα έδειχναν τελειωμένα μετά το ακροβατικό τρίποντο από τη γωνία του Ντουέιν Γουέιντ που έκανε το 88-73. Όμως εκεί μίλησε η καρδιά των «γερόντων» που διψάνε για έναν τίτλο.

Ήταν μια σπάνια μπασκετική παράσταση, από μεγάλους παίκτες. Από τον Γουέιντ που έκανε απίστευτα πράγματα με τους 36 πόντους, από τον Ντιρκ που το πήρε πάνω του στο τέλος, από τον Μάριον που έβγαζε πάθος, αλλά και από τους Κιντ και Τέρι που παρά το κακό τους παιχνίδι, στο τέλος σήκωσαν μαζί με τον τεράστιο Γερμανό την ομάδα στις πλάτες τους. Αυτός που έλαμψε διά της απουσίας του στα κρίσιμα λεπτά ήταν ο Λεμπρόν Τζέιμς, ενώ και ο Μπος ήταν γενικώς απών. Ο Μπίμπι έβαλε 14 και μαζί με τους 20 του Τζέιμς και τους 36 του Γουέιντ αθροίζονται 70. Κι όμως ούτε αυτοί ήταν αρκετοί.

Ο Καρλάιλ αποφάσισε ότι θα ζήσει ή θα πεθάνει με τους σταρς του Μαϊάμι να «βομβαρδίζουν» από το τρίποντο. Οι Χιτ έβαλαν ξανά περισσότερα τρίποντα από τους Μαβς, 9, αλλά αυτή τη φορά σούταραν 30 φορές για να τα βάλουν, σε αντίθεση με το 11 στα 24 του πρώτου αγώνα. Ειδικά προς το τέλος, ο Λεμπρόν προτιμούσε να σουτάρει τρίποντα με κρεμασμένους παίκτες πάνω του, παρά να πάει προς τα μέσα ή να αξιοποιήσει κάποιον από τους συμπαίκτες του. Ο Γουέιντ ήταν φυσικό να έχει ξεμείνει από ενέργεια στο τέλος, ύστερα από τα όργια που έκανε, ο Τζέιμς δεν ήταν εκεί κι από την άλλη, στον πάγκο είναι προφανές ότι υπάρχει έλλειψη κανονικού προπονητή. Για να χάσεις διαφορά 15 πόντων στο τέλος, πρέπει να (μην) βάλει και ο προπονητής το χέρι του. Όπως συνέβη στο 3ο παιχνίδι του 2006, όταν ο Γουέιντ γύρισε μόνος του το ματς και το Μαϊάμι μπήκε σε τροχιά τίτλου. Τότε οι Μαβς είχαν τον Έϊβερι Τζόνσον, να παριστάνει τον προπονητή…

Σε φυσικές δυνάμεις το Μαϊάμι υπερτερεί. Όμως αυτό που απομένει να δούμε τώρα που η σειρά πήγε στο 1-1, είναι αν ο τρόπος που αυτή η ισοφάριση ήρθε θα κλονίσει τους Χιτ. Αυτή τη φορά δεν έχουν τους άπειρους Μπουλς για να γυρίσουν αυτοί ματς σε ένα τρίλεπτο. Τώρα έχουν τους «μπαρουτοκαπνισμένους» Μαβς μπροστά τους που μπορεί να είναι μεγάλοι σε ηλικία, ωστόσο πάνε όλη τη χρονιά κόντρα στα προγνωστικά και χωρίς Μπάτλερ, για να πάρουν τον πρώτο τους τίτλο. Άντεξαν με τους «κεραυνούς» της Θάντερ. Για να δούμε, αν μπορούν να κάνουν την υπέρβαση και να πάρουν τον τίτλο κόντρα στα προγνωστικά. Αν και δεν είμαι φαν τους, τους πίστευα από τα μέσα της χρονιάς και αυτό το πει από τον Δεκέμβριο δημοσίως. Και μόνο για το χουνέρι στον κακομαθημένο Λεμπρόν, τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο.