Καθαρή Δευτέρα για ξεκαθαρίσματα

Αφού είναι Καθαρά Δευτέρα, μαζί με τη νηστεία μπαίνει και η περισυλλογή. Μιας που κουβεντιάζουμε και γράφουμε για ποδόσφαιρο, καλό θα είναι οι ομάδες, αλλά και όσοι τις ακολουθούν να μπουν σε μια διαδικασία ν’ αναλογιστούν τι έχει γίνει μέχρι τώρα στις ομάδες τους, τι προβλήματα υπάρχουν, τι δεν έχει πάει καλά και τι πρέπει να προσδοκούν από την υπόλοιπη σεζόν. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων οι ομάδες θ’ αναφερθούν με την παρούσα βαθμολογική σειρά.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Αρχίζω με τον πρωτοπόρο, αλλά και έναν εκ των μεγάλων χαμένων του ΣΚ. Πρώτα απ’ όλα η συμπεριφορά Μαρινάκη αποτέλεσε μία έκπληξη με το να καλύψει τον προπονητή. Βέβαια το για πόσο καιρό θα συμβεί αυτό θα εξαρτηθεί σαφώς από τα αποτελέσματα. Εκείνοι όμως που απογοήτευσαν ήταν όσοι αποδοκίμασαν τον Μπέντο. Όχι για το αν είναι καλός προπονητής ή όχι, αλλά δεν είναι εκείνος που ευθύνεται γι’ αυτή την εικόνα. Ο βασικός υπαίτιος είναι ο ίδιος ο Μαρινάκης. Η περίπτωση του να κράζει η κερκίδα τον προπονητή, αλλά όχι τον υπεύθυνο, φέρνει αυτόματα στο μυαλό την παροιμία με το σαμάρι και τον γάιδαρο. Αν πρέπει ν’ απευθυνθούν σε κάποιον γι’ αυτή την τραγική εικόνα που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός είναι ο ιδιοκτήτης της ομάδας.

Αυτός ο προπονητής ξέρουμε τι ποδόσφαιρο μπορεί να βγάλει. Κι επειδή ήταν κατανοητό από την αρχή της σεζόν, με πολλές ευθύνες να βαραίνουν και τους προκατόχους του, αλλά όχι κυρίως αυτούς, το έργο που θα βλέπαμε από τον φετινό Ολυμπιακό ήταν αναμενόμενο. Δεν μπορώ ν’ ανατρέξω σε χρονιά που ο Ολυμπιακός σε τόσο προχωρημένο σημείο στο πρωτάθλημα, θα είχε μ.ο επίτευξης γκολ λιγότερο από 2 ανά αγώνα (43 γκολ σε 22 αναμετρήσεις). Με κείμενο μετά την ήττα από τη Λάρισα είχα επισημάνει πως οι «ερυθρόλευκοι» εκτός έδρας ειδικά θα είχαν αδυναμίες να καθαρίσουν ματς εύκολα. Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα πρωταθλητισμού και ο Μπέντο είναι προπονητής που μπορεί να φανεί αποτελεσματικός όταν εκείνος θα βρίσκει χώρο, όπως έγινε με την Οσμανλίσπορ.

Βέβαια στην Ελλάδα, όπως και σε όλον τον κόσμο, τα πάντα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός είναι ακόμα το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, όμως η φετινή χρονιά δεν μπορεί παρά να αφήνει πικρή γεύση από άποψη θεάματος. Όλα αυτά μπορεί ν’ αλλάξουν αν οι «ερυθρόλευκοι» περάσουν την Μπεσίκτας και πάνε στο οκτάδα στο Europa League. Tότε τι θα μπορεί να πει άραγε κανείς; Γιατί τότε το φύλλο θα ξαναγυρίσει ακόμα και από τον κόσμο που χθες αποδοκίμαζε. Το συμπέρασμα είναι πως αν κάποιος φταίει, αυτός δεν είναι κυρίως ο προπονητής, αλλά το αφεντικό της ομάδας, δηλαδή ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ

Ο Πανιώνιος βρίσκεται στην πιο ευχάριστη θέση απ’ όλους. Όμως και ως προς αυτόν, που πλέον λογίζεται σαν ισχυρή δύναμη του πρωταθλήματος και θα είναι και του χρόνου (σε επόμενη στήλη θα αναλύσω γιατί οι «κυανέρυθροι» είναι έτοιμοι από άποψη υλικού και για του χρόνου ακόμα και αν χάσουν παίκτες το καλοκαίρι) πρέπει να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα. Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ο κάθε φίλαθλος ή οπαδός αυτής της ομάδας και με την χαλαρότητα με την οποία προσεγγίζει την κατάσταση, ο Πανιώνιος αυτή τη στιγμή που συζητάμε πάει για τίτλο. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να αγχωθούν οι ποδοσφαιριστές του και ο τρόπος που προσεγγίζουν τα παιχνίδια. Επιπλέον ο κόσμος θα πρέπει ν’ αγκαλιάσει την ομάδα με μεγαλύτερη συνέπεια και όχι να γεμίζει το γήπεδο όταν η ομάδα πάει καλά μετά το μέσον του πρωταθλήματος.

Ο Πανιώνιος οφείλει να γίνει και πιο παρεμβατικός ως προς τις διαιτησίες που αντιμετωπίζει. Για παράδειγμα χθες ο Αλεξέας δεν έχει στερήσει με την υπόδειξη του μόνο το 0-2, αλλά μια πιθανή ανατροπή σε περίπτωση ισοβαθμίας. Γιατί αν γινόταν το 0-2 στο 84’ με 6 λεπτά συν τα χασομέρια, ο Πανιώνιος θα είχε «κλειδώσει» τη νίκη και βέβαια πιο πιθανό θα ήταν το 0-3, με το κλίμα που επικρατούσε στο Φάληρο. Κι ένα 0-3 θα ήταν ένας πόντος πιο κοντά στην κορυφή, αφού με αυτό το σκορ, ο Πανιώνιος θ’ αποκτούσε και πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας. Τώρα ο Πανιώνιος θα πρέπει να πάρει οκτώ πόντους παραπάνω, σε ισάριθμα παιχνίδια και για τα χθεσινά της διαιτησίας κάποια αντίδραση δεν υπήρξε.

Επιπλέον, ανεξάρτητα με το αν στο χθεσινό παιχνίδι το ρίσκο με το να εκτίσουν παίκτες σε αυτό το παιχνίδι, θα πρέπει κι ο ίδιος να μην δίνει δικαιώματα για κουβέντες. Η κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με την εποχή του Βεντούρη για παράδειγμα, ο Ζαμάνης πουλάει εκεί απ’ όπου θα πάρει τα περισσότερα. Ίσως είναι λίγο άδικο γι’ αυτή τη διοίκηση το γεγονός πως πρέπει να βγάλει από πάνω τις αμαρτίες που χαρακτηρίζουν τις εποχές άλλων. Απέναντι όμως σε τέτοιους αντιπάλους στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Πανιώνιος όχι απλά δεν μπορεί να θεωρείται χαμένος από χέρι, αλλά αν σε κάποιον επενδυτή έκοβε, αυτή τη στιγμή ο Πανιώνιος είναι το πιο ελκυστικό προϊόν με περιθώριο να αποκτήσει ένα πολύ σταθερό κοινό και να γίνει η εναλλακτική επιλογή για κάποιον.

Κάτι ακόμα προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Για τον περισσότερο κόσμο που δεν είναι Πανιώνιος, όπως και για μένα, η εμφάνιση ενός νέου δυνατού πόλου στο πρωτάθλημα, είτε ως προς τη διεκδίκηση του τίτλου, είτε ως προς τη διεκδίκηση υψηλών θέσεων στην κατάταξη είναι ευλογία και όχι κατάρα. Καλά θα κάνουν οι φίλοι της ομάδας λοιπόν ν’ αποβάλλουν τη νοοτροπία του «δεν μας θέλουν γιατί μπαίνουμε στο ρουθούνι των άλλων» γιατί αυτό δεν ισχύει. Ο Πανιώνιος θα έπρεπε να έχει εδώ και πολλά χρόνια για όσα προσφέρει στο ποδόσφαιρο του τόπου με τους παίκτες που τροφοδοτεί τις άλλες ομάδες, πολύ πιο υψηλή θέση στη συνείδηση του κοινού.

ΠΑΟΚ

Ο Δικέφαλος του Βορρά φέτος αποτελεί μία ομάδα δεν μπορείς ακριβώς να δώσεις το στίγμα της. Έμοιαζε, παρά το -3 να έχει τις προϋποθέσεις να είναι ο πιο σταθερός ανταγωνιστής του Ολυμπιακού, αλλά αυτό που κάνει συχνά-πυκνά μέσα στη σεζόν του είναι να κάνει ένα σκωτσέζικο ντους στους οπαδούς του. Κάποια στιγμή έκανε ένα μεγάλο σερί, αλλά δεν είχε την απαραίτητη συνέχεια, ώστε να κυνηγήσει όσο μπορούσε την περίπτωση του τίτλου ως το τέλος.

Έχει παίξει σταθερά το καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά στο πρώτο μισό λόγω της έλλειψης σέντερ-φορ χάθηκε πολύτιμο έδαφος. Το πρόβλημα του αγωνιστικά είναι πως εμφανίζεται σε ορισμένες αναμετρήσεις με μία εικόνα μπλαζέ που του κοστίζει βαθμούς. Το χθεσινό ματς με τον Ηρακλή αποτελεί ένα τέτοιο δείγμα. Λιγότερο ποιοτικές ομάδες από την φετινή είχαν περισσότερα αποθέματα ψυχής να καταθέσουν στο γήπεδο και σίγουρα ο χαρακτήρας που διέπει μία ομάδα πρωταθλητισμού ακόμα λείπει. Για το Κύπελλο που είναι ματς πάθους, δεν γίνεται να προχωρήσει αν του λείπει αυτό το στοιχείο και αναφέρομαι σε αυτό γιατί ο τίτλος είναι φέτος ένας βασικός στόχος.

Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να προσδιορίσει σοβαρά τους στόχους του και να μην περιορίζεται μόνο στο να τον χτυπάνε φιλικά στην πλάτη για το ποδόσφαιρο που αποδίδει. Θα πρέπει να συνδυαστεί το καλό ποδόσφαιρο με αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα και όχι με μπλαζέ υφάκι βέβαια σε κομβικά ματς.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Παρά τις προσπάθειες του Μαρίνου Ουζουνίδη να επαναφέρει παροπλισμένους από τον Στραματσόνι ποδοσφαιριστές και να μπορέσει να ορθοποδήσει, πότε λόγω της δικής του έλλειψης σταθερότητας που είναι φυσιολογική γι’ αυτή την ομάδα μετά απ’ όσα έκανε ο Ιταλός και αρκετά συχνά λόγω των «πιστολιών» που δέχεται στις αναμετρήσεις του έχει μείνει στο -13 από αυτόν τον Ολυμπιακό. Κι αυτό είναι σημείο για προβληματισμό.

Οι «πράσινοι» θα πρέπει να περάσουν σε μια περισσότερο επιθετική πολιτική ως προς το παρασκήνιο και την διαιτησία. Σε σχέση με τους άλλους δύο μεγάλους Συμμάχους του, έχει μείνει πολύ πίσω. Για παράδειγμα χωρίς να έχουν εκλείψει τα λάθη και σε βάρος των άλλων, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν δει τις διαιτησίες στα δικά τους παιχνίδια να είναι αρκετά βελτιωμένες σε σύγκριση με άλλες σεζόν. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί ν’ αποτελεί το εύκολο θύμα στις ορέξεις του κάθε διαιτητή και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που χρειάζεται όχι μετριοπαθή, αλλά σίγουρα πιο επιθετική πολιτική.

Δεν είναι δική μου δουλειά να υποδείξω τον τρόπο για το πώς ο Παναθηναϊκός θα επαναπροσδιοριστεί ως ο άλλος μεγάλος πόλος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με μοιρολατρική αντιμετώπιση του παρασκηνίου πάντως δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα και δεν αναφέρομαι μόνο στα της διαιτησίας, αλλά και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται από τα ΜΜΕ και τους δημιοσιογράφους (ακόμα και μέσα στο ίδιο το μέσο του ιδιοκτήτη του).

ΑΕΚ

Η μεγάλη «μπόρα» αυτής της σεζόν φαίνεται να πέρασε, με την διοίκηση να έχει σταματήσει την κατρακύλα στο «τσακ». Βέβαια η περίοδος ηρεμίας υπάρχει γιατί η ΑΕΚ πέρασε με επιτυχία το ντέρμπι, ήρθε μία άνετη νίκη 3-0 με τη Λάρισα και καταλάγιασε η κατάσταση μετά την αποτυχία στο Καυταντζόγλειο. Η Ένωση όμως οφείλει να βελτιώσει την εκτός έδρας εικόνα της, να σταματήσει τα δώρα και να βρίσκεται πάντα σε επαγρύπνηση. Ο Μάνταλος και ο Κολοβέτσιος έθεσαν πολύ σωστά τα πράγματα στην ομιλία τους για το παιχνίδι με τον Πλατανιά, γιατί η συγκεκριμένη ομάδα δεν προσφέρεται για απόδοση ανάλογη του αγώνα με τη Λάρισα και απαιτεί τεράστια προσοχή.

Επιπλέον στην ΑΕΚ θεωρώ πως θα είναι σημαντικό ν’ αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν το καλοκαίρι. Πρώτα απ’ όλα ο Χιμένεθ δικαιούται μια κανονική ευκαιρία, όσα καλά ή όσο άσχημα και αν έρθουν τα πράγματα, εκτός αν βρεθεί κάτι καλύτερο ή έχουν σκοπό στην ΑΕΚ να βρουν κάτι καλύτερο. Όμως αν είναι να δούμε προπονητή στιλ Λουτσέσκου (και η συντήρηση στην επικαιρότητα αυτής της περίπτωση για το καλοκαίρι βγαίνει από ανθρώπους που είναι στο περιβάλλον του Μελ) καλύτερα να λείπει το...βύσσινο και να παραμείνει ο Μανόλο.

Παρά τη δουλειά που έγινε τον χειμώνα σε μεταγραφικό επίπεδο, απομένουν ακόμα κάποιες πινελιές για την ενίσχυση του ρόστερ. Ευελπιστώ επίσης να έρθουν παίκτες εν ενεργεία και όχι στοιχήματα, ούτε ποδοσφαιριστές που θα είναι στοίχημα αν θα μπορέσουν να παίξουν στα μισά παιχνίδια της σεζόν. Η ΑΕΚ δεν έχει περιθώρια πλέον για άλλου τέτοιου είδους μεταγραφές και νομίζω πως για να είναι βέβαιη πως θα κάνει διαφορά οφείλει αυτό το καλοκαίρι, να τα σκάσει για έναν-δύο παίκτες στις θέσεις που υπάρχει ανάγκη, γιατί αρκετή...νηστεία έκαναν οι οπαδοί της όλον αυτόν τον καιρό.