Αιχμάλωτη των δύο σταρ της και ενός προπονητή που δεν δείχνει να προσφέρει πλέον η ΑΕΚ

Το πώς θα πάει η χρονιά με τους Λιβάια και Ολιβέιρα, νομίζω πως φάνηκε από το απόγευμα του τελικού.

Όταν εκείνη τη βραδιά της 12ης Σεπτεμβρίου στον Βόλο, οι δύο σταρ της ΑΕΚ, δεν έκαναν το παραμικρό για να μπορέσουν να κερδίσουν τα δευτερότριτα του Ολυμπιακού, θεωρώ πως το μέλλον τους στην ομάδα είναι προδιαγεγραμμένο.

Από τη στιγμή που αυτή τη στιγμή η Ένωση δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτούς, το χειρότερο είναι η αντιεπαγγελματική και μη συναδελφική συμπεριφορά που έχουν κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Ο καθένας θέλει μία μπάλα μόνος του και αυτό που συνέβη με τον Κροάτη, ήταν δεδομένο πως κάποια στιγμή θα γινόταν. Δύο απώλειες της μπάλας, δύο γκολ και ένας Καρέρα που σήμερα θα πρέπει να μας εξηγήσει πώς τα σκέφτηκε αυτά που έκανε, ειδικά με τις αλλαγές.

Ο Ολιβέιρα εδώ και καιρό δεν δίνει την μπάλα σε κανέναν. Θέλει να τελειώσει μόνος του όλες τις φάσεις, έχοντας πάρει πολλές περισσότερες μπάλες για κλασσικές ευκαιρίες μέσα στο κουτί από τον Ανσαριφάρντ που μάλιστα κάποιοι θεωρούσαν πως θα έρχεται πίσω του. Τελικά μόνο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Μια πάσα στον κενό χώρο πλάγια αριστερά, σόλο ο Καρίμ γκολ, μια μπαλιά ο Τάνκοβιτς με τον ΠΑΟΚ γκολ. Σήμερα δύο σερβιρίσματα για τον Πορτογάλο,ένα από τον Μάνταλο, ένα από τον Τάνκοβιτς, συν η φάση από την πάσα του Κρίστιτσιτς στο φινάλε του ημιχρόνου κανένα γκολ. Τα πράγματα πλέον και ως προς αυτή την υπόθεση είναι απλά. Βάλτε σε όλα αυτά και την ευκαιρία στον τελικό που δεν μπόρεσε να σπρώξει την μπάλα πάνω στην γραμμή και έχετε το έργο.

Οι δύο για τους οποίους αυτή τη στιγμή, συζητάμε πόσα πρέπει να πάρουν, όχι απλά δεν βοηθούν την ομάδα, αλλά την καταστρέφουν. Την αποτρέπουν από το να πάρει κάτι στα παιχνίδια. Η ΑΕΚ φυσικά δεν έχει πρόβλημα μόνο με αυτούς τους δύο. Φάνηκε σήμερα πως ειδικά στη φάση του πρώτου γκολ, ο Τσιντώτας έχει θέματα επίσης.

Είναι μοιραίο το ότι χωρίς εξάρι καθαρό, αφού και τα τρία της είναι τραυματισμένα, είναι πολύ ευάλωτη, ειδικά στο τρανζίσιον από την επίθεση στην άμυνα. Είναι τραγικό να έχουν τόσους χώρους από τις πτέρυγες οι Πορτογάλοι και να μην το εκμεταλλεύεσαι. Όμως η εικόνα των Λιβάια και Ολιβέιρα, ένας εκ των οποίων έπρεπε να έχει πουληθεί το καλοκαίρι, είναι αυτή που κάνουν την εικόνα ακόμα πιο αποκρουστική. Αν λογαριάσεις και πως έχουν μείνει ο Σάκχοφ και ο Κρίστιτσιτς να βγάζουν όλα τα παιχνίδια, το φινάλε είναι μάλλον λογικό απέναντι σε μια ισχυρή ομάδα.

Ο Καρέρα κοντεύει πλέον χρόνο στην ομάδα, έχει 10,5 μήνες. Πέρα από κάποιες επιθετικές πινελιές που θαρρώ πάντως πως είναι περισσότερο ατομικό ταλέντο των ποδοσφαιριστών και λιγότερο δική του δουλειά, δεν έχει αφήσει κάποιο σημάδι. Ψάχνεται για το τι θέλει να παίξει η ομάδα του; Ούτε καν αυτό.

Έχει ένα ρόστερ παικτών που προσαρμόζεται πάντα στα «θέλω» του αντιπάλου και φυσικά όταν καταστρώνεις σχέδιο για το πώς θα εμποδίσεις τον αντίπαλο και όχι το πώς θα παίξεις εσύ, οι πιθανότητες είναι υπέρ του να χάσεις. Όμως εξακολουθούν να υπάρχουν και άλλα δομικά προβλήματα και θέματα επιλογών;

Για παράδειγμα με ποια λογική δεν ξεκινά ο Χνιντ και βάζεις ενδεκάδα τον Ρουμάνο; Με ποια λογική μένει ο Πορτογάλος στο ματς και όχι ο Ιρανός; Γιατί όχι νωρίτερα ο Μαχαίρας στο παιχνίδι; Μιλάμε πλέον για μια χαμένη παρτίδα ως προς τον Ιταλό. Γιατί η πραγματικότητα είναι πως και οι δύο το καλοκαίρι, μάλλον συνέχισαν με μισή καρδιά μαζί και επίσης η αλήθεια είναι πως μετά τον τελικό είναι προφανές πως η κλεψύδρα αδειάζει.