Η τεράστια σημασία του 1-0

Ο Παναθηναϊκός ήταν ο μόνος που νίκησε αυτή την εβδομάδα. Τηρουμένων των αναλογιών και των αντιπάλων, μπορεί να είχε το πιο εύκολο έργο από τους υπόλοιπους, ωστόσο και η δική του δουλειά μόνο εύκολη δεν ήταν. Γιατί είχε ν’ αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο που είχε ρυθμό από αγώνες, μα πάνω απ’ όλα επειδή έπρεπε να ξεπεράσει τους δικούς του δαίμονες.

Ο Στραματσόνι για αυτόν ακριβώς τον λόγο ξεκίνησε το ματς με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Επειδή πλέον καμία ελληνική ομάδα αν έχει την απαραίτητη σοβαρότητα και προσοχή, δεν μπορεί να κάνει για πλάκα πρόκριση απέναντι σε οποιονδήποτε ακόμα κι αν δεν παίξει καλά ή τουλάχιστον προσεκτικά. Το περσινό πάθημα με την Γκαμπάλα, έστω και αν δεν καθόταν τότε ο Ιταλός στον πάγκο και πολλοί από τους ποδοσφαιριστές που έχει τώρα ο Παναθηναϊκός δεν το βίωσαν, ήξερε πώς δεν έπρεπε να ξανασυμβεί. Πήρε την ελάχιστη δυνατή νίκη, αφού βέβαια στην αρχή σπατάλησε δύο σπουδαίες ευκαιρίες και στη συνέχεια πήρε το ρίσκο να ρίξει τον Βιγιαφάνιες, αφού οι Σουηδοί έπαιζαν φουλ άμυνα και η διάσπαση της άμυνας τους έμοιαζε δύσκολη.

Η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός νίκησε. Θα πάει με προβάδισμα για τη ρεβάνς και με μία εβδομάδα επιπλέον στα πόδια του. Έχει λοιπόν το πάνω χέρι, έστω και αν δεν είναι τέτοιο που να του εξασφαλίζει την απόλυτη ηρεμία. Θα πάει στη ρεβάνς για μάχη, ξέροντας πως στην έδρα του έκανε αυτό που έπρεπε. Να κρατήσει το μηδέν και να επικρατήσει έστω και με ένα γκολ. Αυτό το γκολ που κάνει τεράστια διαφορά. Αυτό το γκολ που δεν βρήκε ο Ολυμπιακός για να μην τραβάει τώρα όλη αυτή την περιπέτεια σε επίπεδο επικοινωνιακό και πάνω απ’ όλα ψυχολογίας παικτών.

Απ’ όσο άκουσα από το ρεπορτάζ η ψυχολογία των ερυθρόλευκων παικτών βρίσκεται στο «ναδίρ». Είναι κάτι που όποιοι διαβάζουν την στήλη τακτικά θα το είχαν διαβάσει, στο κείμενο που ανέβηκε μετά το τέλος του αγώνα με την Μπιρ Σεβά. Αν η ομιλία του αφεντικού του Ολυμπιακού θα είχε θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Βέβαια είναι νωρίς για να το κρίνουμε αυτό, για το αν ήταν ευεργετική ή αν είχε αρνητικές συνέπειες. Θα το διαπιστώσουμε όταν θα έχουν ολοκληρωθεί τα 90 λεπτά στην έδρα της Χάποελ. Όπως και αν έχει πάντως το πράγμα, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μπει σε μία διαδικασία ανησυχίας, γκρίνιας, εσωστρέφειας.

Σαφέστατα και δεν είναι αποκλεισμένος ο Ολυμπιακός. Σαφέστατα και είναι ακόμα εκείνος που αν παίξει κανονικά, θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες. Όμως αυτή τη στιγμή, στο περιβάλλον του υπάρχει μια πολύ αρνητική ατμόσφαιρα. Αν ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει με αυτή την εμφάνιση που έκανε με το ελάχιστο 1-0, καμία απ’ όλες αυτές τις συζητήσεις που γίνονται τις τελευταίες 48 ώρες δεν θα είχε συμβεί. Γι’ αυτό το ελάχιστο 1-0 στην έδρα σου αυτή την εποχή είναι εκείνο που μετράει. Ακόμα περισσότερο είναι η πρόκριση και τίποτε παραπάνω.

Αμφιβάλλει κανείς πως η ίδια συζήτηση που γίνεται αυτή την ώρα για τον Ολυμπιακό, δεν θα γινόταν και για τον Παναθηναϊκό, αν ο Μολέδο δεν είχε πετύχει το γκολ, ώστε να πετύχουν οι «πράσινοι» την ελάχιστη νίκη; Kι επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις το credit για κάτι καλό πάει στον προπονητή, ο Στραματσόνι κατόρθωσε το ελάχιστο δυνατό παρεμβαίνοντας στο παιχνίδι θετικά, σε αντίθεση με τον Βίκτορ που μοιάζει αποπροσανατολισμένος από τα δικά του "θέλω" για την ομάδα, έτσι όπως σκεφτόταν ίσως αρχικά να την κατευθύνει.