Μπορεί να εμφανιστεί η ΑΕΚ με το πνεύμα της μπασκετικής ομάδας ως το φινάλε;

Η «Βασίλισσα» αυτή την εποχή, αποτελεί ίσως το τμήμα, μαζί με το χάντμπολ που έχει βάλει κάποιο χαμόγελο στα χείλη των Ενωσιτών. Ο τρόπος που αγωνίζεται το μπασκετικό τμήμα, η ψυχή που καταθέτουν οι παίκτες του Ηλία Παπαθεοδώρου και φυσικά οι νίκες, είναι που μπολιάζουν το ενδιαφέρον των φίλων της ομάδας. Υπήρξαν ομοιότητες μέσα στη σεζόν για τα δύο τμήματα; Φυσικά και πολλές, ειδικά σε μεγάλο κομμάτι των αποτελεσμάτων, αλλά και στην κριτική που δέχτηκαν και τα δύο τμήματα. Υφίστανται δικαιολογίες και στα δύο τμήματα, που θα μπορούσαν να δώσουν ελαφρυντικά; Σαφώς και υπάρχουν και αυτό αποτελεί επίσης ένα κοινό σημείο.

Η μεγάλη διαφορά, είναι, έτσι όπως αυτό αποτυπώνεται στο γήπεδο, είναι η θέληση. Αυτό το στοιχείο και οι προσωπικότητες που μπορούν να κρίνουν κάθε παιχνίδι, είναι εκείνο που καθορίζει τα παιχνίδια. Αν θέλετε αποτελεί το συστατικό που κάνει τον κιτρινόμαυρο κόσμο, ν’ αγκαλιάζει όσο περισσότερο μπορεί αυτή την ομάδα. Η προσπάθεια που καταβάλλουν οι παίκτες της Ένωσης, το τρόπος που μάχονται και παλεύουν. Η αυτοθυσία του Ματσιούλις, η τεράστια προσωπικότητα και κλάση του Κιθ Λανγκφορντ, η αυταπάρνηση που επιδεικνύει σε κάθε παιχνίδι, ο Δημήτρης Μαυροειδής, βγάζουν έναν χαρακτήρα. Ένα στοιχείο που κάθε οπαδός, όχι μόνο της ΑΕΚ, αλλά και οποιασδήποτε ομάδας, θα ήθελε να βλέπει από τους παίκτες.

Γεγονός αποτελεί πως σε κάθε αγώνα, τα προβλήματα πληθαίνουν για την μπασκετική ΑΕΚ. Σε κάθε ματς, σαν άλλη Λερναία Ύδρα, βγάζει κεφάλια που την οδηγούν σε επιτυχημένα αποτελέσματα. Δεν άκουσε λίγα η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου, έχοντας σε πολλά παιχνίδια και την διαιτησία εναντίον της. Κι ο κόουτς άλλαξε πολλά στην προσέγγιση του στον τρόπο που αντιμετώπιζε τα κρίσιμα σημεία στα ματς, η ΑΕΚ έγινε περισσότερο ομάδα και πιο σκληρή στην άμυνα, με την έλευση του Μέικον να μεταμορφώνει αγωνιστικά την «Βασίλισσα».

Αυτό το πνεύμα απαιτεί πλέον ο κόσμος της ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο. Μετά από μια κανονική περίοδο, που για να λέμε την πάσα αλήθεια μπορεί να θυμάται κανείς μόνο την πρόκριση με την Βόλφσμπουργκ, άντε και το διπλό στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Μια ομάδα που πέρα από το ότι δεν μπορεί να διορθώσει τα προβλήματα που την ταλαιπωρούν, αρχίζει να μην βγάζει και νεύρο μέσα στο γήπεδο. Σε κάθε παιχνίδι, ποδοσφαιριστές που έχουν όλο και λιγότερο τσαγανό στο γήπεδο, ποδοσφαιριστές που θαρρείς πως έχουν παραδοθεί στην μοίρα τους, περιφέρονταν στα γήπεδα, ως το τέλος της κανονικής περιόδου. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο μπορεί αυτή η αρνητική εικόνα ν’ αλλάξει. Να παρουσιάσει η Ένωση μια διεκδικητική εικόνα για την κατάκτηση του Κυπέλλου και φυσικά να παρουσιάσει μια πειστική εικόνα στα ντέρμπι, όπου και πάλι με τους τρεις άλλους μεγάλους δεν μπόρεσε να σταυρώσει νίκη.

Για να συμβεί κάτι τέτοιο έτσι όπως είναι τα πράγματα, ο Χιμένεθ, θα πρέπει να σταματήσει τις δικαιολογίες για τις απουσίες, για το τι έκανε ο προκάτοχος του και τουλάχιστον γι’ αυτή την περίοδο, οποιαδήποτε μεταγραφική εικόνα για το μέλλον. Αυτή τη στιγμή, το να μιλάς για ελλείψεις και το τι θέλει η ομάδα, δεν αποτελεί κάτι που βοηθά. Αντίθετα οφείλει εκείνος να είναι ο άνθρωπος που θα τονώσει την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών του και θα πρέπει ν’ αναζητήσει το έξτρα κίνητρο που θα τους οδηγήσει για να βρουν το χαμένο πνεύμα του κινήτρου, το "θέλω" του να παλεύουν μέχρι τέλους. Αν θέλει να έχει ελπίδα στα πλέι-οφ, η ΑΕΚ του ποδοσφαίρου, οφείλει να…δανειστεί κάτι από το πείσμα της «Βασίλισσας» τον τελευταίο μήνα. Για να συμβεί αυτό, ορισμένοι πρέπει απαραιτήτως, να κάνουν ένα βήμα μπροστά.