Η ΠΑΝΙΩΝΑΡΑ του master Μιλόγεβιτς, όαση, σε ένα καταθλιπτικό ποδόσφαιρο

Είναι άδικο για τον Πανιώνιο, ν’ ασχοληθώ σήμερα με την ΑΕΚ. Την ιστορία την γράφουν αυτοί που το λέει η καρδιά τους, αυτοί που γράφουν ιστορία παρά τις αντιξοότητες, αυτοί που σε πείσμα όσων δεν θέλουν να ρίξουν τα φώτα πάνω τους, επιμένουν να κλέβουν την παράσταση μέσα στο γήπεδο. Η μόνη ομάδα που φέτος μπορεί πραγματικά να καμαρώνει πως κάνει σχεδόν κάθε εβδομάδα, περήφανο τον κόσμο της, είναι ο φετινός Πανιώνιος. Μια ομάδα που δημιουργήθηκε από έναν προπονητή που δεν γέμιζε σε πολλούς το μάτι, αλλά που για τις δυνατότητες της, έχει καταφέρει σε αναλογία πολλά περισσότερα, από τους ανταγωνιστές της σε αυτά τα πλέι-οφ, σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Αυτή είναι η πραγματικότητα για όσους βλέπουν το ποδόσφαιρο και λίγο πέρα από τους τέσσερις, που ο καθένας με τον τρόπο δυστυχώς, συμβάλλει εντός και εκτός γηπέδου, στο να βλέπουμε ένα θλιβερό θέαμα, αγωνιστικά, αλλά και πέρα από τις τέσσερις γραμμές.

Ο Μιλόγεβιτς είναι γνωστό από τις αρχές του μήνα πως θ’ αποχωρήσει, για να μην γράψω και νωρίτερα. Πολλοί απ’ αυτούς που συνθέτουν αυτή την ομάδα, που εξακολουθεί να ξεπερνά τον εαυτό της, αλλά και τα κατορθώματα της, δεν θα φορούν του χρόνου την φανέλα της ομάδας της Νέας Σμύρνης. Τιμούν όμως τον Ιστορικό, τη φανέλα, τον κόσμο και την προσπάθεια που κατέβαλλαν όλη τη χρονιά, σε αντίθεση με συναδέλφους τους στις άλλες μεγάλες ομάδες, που λειτουργούν καθαρά ως μισθοφόροι, μη μπορώντας να προσφέρουν ούτε κατ’ ελάχιστο σε αγωνιστικό επίπεδο στην ομάδα τους. Αυτή η ομάδα, θα περάσει στις χρυσές σελίδες όχι μόνο του Πανιωνίου, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Για μένα όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο και μετά τα δυσάρεστα γεγονότα της Λεωφόρου, ίσως θα είναι μια λύτρωση και για το σπορ σ’ αυτή τη χώρα να πάρει την πρωτιά στα πλέι-οφ η ομάδα της Νέας Σμύρνης. Μια ομάδα που ότι πήρε το κατέκτησε με κόπο, ιδρώτα και πάρα πολλή δουλειά, όχι μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές που τον παρακολουθήσαμε, αλλά κάθε μέρα όλων των εβδομάδων. Μια ομάδα που φέρνει τη σφραγίδα ενός σπουδαίου προπονητή που κατάφερε μια ομάδα παικτών, που πολλοί θεωρούνταν, δευτεράτζες ακόμα και για μικρομεσαίες ομάδες, να τους καταστήσει την πιο συμπαγή ομάδα του πρωταθλήματος. Την ομάδα που είχε παίκτες με καρδιά, παίκτες που βελτιώθηκαν μέσα στη χρονιά.

Με ηγέτη έναν παράξενο για τα δικά μας δεδομένα σε χαρακτήρα, αλλά πολύ σπουδαίο ποδοσφαιριστή που οδήγησε την Εθνική του ήδη στα γήπεδα της Ρωσίας για το Μουντιάλ, με έναν τερματοφύλακα που δείχνει πως έχει καρδιά, με δύο μπακ με άντερα, με δύο στόπερ που συνέθεσαν το καλύτερο κεντρικό δίδυμο φέτος. Με τον Κόρμπο και τον Σιώπη που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τα δίδυμα άλλων ομάδων, αλλά πάνω απ’ όλα με έναν προπονητή που ξέρει τι είχε στα χέρια του, δούλεψε και πάνω απ’ όλα με ποδοσφαιριστές που υπηρέτησαν και εξακολουθούν να το κάνουν, τη φιλοσοφία του και τις αντιλήψεις του πάνω στο ποδόσφαιρο.

Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς δεν θα συνεχίσει στη Νέα Σμύρνη, άφησε όμως την παρακαταθήκη μιας πραγματικά σπουδαίας ομάδας. Μια ομάδα που δίδαξε πως όσο και να σε περνάει ο αντίπαλος, θα σε βρίσκει πάλι μπροστά του, που δείχνει τον δρόμο πως απέναντι και σε ανώτερους θεωρητικά αντιπάλους, δεν έχεις τίποτε να φοβηθείς. Πως το ποδόσφαιρο, όταν δουλεύεις πάνω του σωστά και σκληρά, θα σε ανταμείψει. Που δίδαξε φέτος τους μεγάλους αντιπάλους της πως βγαίνεις σε χρόνο μηδέν στην επίθεση, σε ένα πρωτάθλημα που ακόμα και οι «μεγάλοι» για να βγάλουν κόντρα της προκοπής, μπορεί να περάσουν και τρία-τέσσερα ματς για να εκδηλώσουν έστω και μία σωστά. Αλήθεια, θυμηθείτε όλη τη χρονιά, τις τέσσερις κόντρες που έβγαλε μόνο στο πρώτο μέρος απόψε στο ΟΑΚΑ ο Πανιώνιος, πόσες φορές τις είδαμε, έστω και όλη τη σεζόν από την ΑΕΚ; Δύσκολα θα μπορέσετε να φέρετε στο νου σας. Γιατί και για να παίξεις ταμπουρωμένος θέλεις παίκτες να τρέχουν και να επιστρέφουν εγκαίρως στη θέση τους, για μη σε βρουν μπόσικο. Κι επιπλέον για να βγάλεις τις 3-4 ποιοτικές κόντρες που βγάζει ο Πανιώνιος, χρειάζεσαι ποδοσφαιριστές που ξέρουν τι να κάνουν την μπάλα και πώς θα συνδυαστούν. Αυτό σημαίνει δουλειά και προσήλωση.

Σε ένα θλιβερό τοπίο που έχει διαμορφωθεί φέτος στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, ο Πανιώνιος άξιζε τον τίτλο και μόνο για την προσπάθεια του. Όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο, ανεξάρτητα από συλλογική προτίμηση, ίσως να γουστάρουν να τον δουν τουλάχιστον να παίρνει την πρωτιά στα πλέι-οφ.

Για την ΑΕΚ θα επανέλθω. Για αυτή την ομάδα που σε αρκετά ματς, για να τη δεις χρειάζεται να καταναλώσεις ισχυρή δόση αντικαταθλιπτικών, χρειάζονται παίκτες με καρύδια, με ποιότητα, κανονικός τερματοφύλακας και σίγουρα προπονητής τερματοφυλάκων. Ο Χιμένεθ, αν δεν στηριχτεί δεν μπορεί να καταφέρει κάτι. Για το αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ σαφώς έχει ευθύνη, αλλά ότι πάει μέσα γράφει, τα πλέι-οφ γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.