Το Nations League, από μια ευκαιρία να βγούμε στον αφρό και να διεκδικήσουμε την πρόκριση για το EURO, από ένα πιο βατό μονοπάτι, εξελίχθηκε σε αποτυχία. Έχοντας παρακολουθήσει και τα έξι ματς αυτής της διαδικασίας, το πρόβλημα δεν ήταν αμυντικό κατά κύριο λόγο. Το ζήτημα είναι πως αυτή η ομάδα δεν έχει δημιουργία και δεν μπορεί να φτιάξει εύκολα φάσεις.Ακόμα όμως κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, το γκολ για την Εθνική έχει καταντήσει πιο δύσκολη υπόθεση κι από το να πιάσεις το...Τζόκερ!
Πριν προχωρήσω παρακάτω, θέλω να θυμίσω το εξής: Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην περίοδο της ακμής του διέθετε παίκτες που είχαν επαφή με το γκολ. Ποτέ δεν ήμασταν μια ομάδα που πετούσε φωτιές στην επίθεση. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε: Στην Πορτογαλία η Εθνική πήγε με Χαριστέα στα ντουζένια του, Ντέμη μετά από σούπερ σεζόν στην Ισπανία, Βρύζα με τεράστιες εμπειρίες από Ιταλία και Παπαδόπουλο νταμπλούχο. Τα επόμενα χρόνια των προκρίσεων, στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού, είχε στην επίθεση Σάλπι, Γκέκα που διέπρεψε σε πολλές μικρομεσαίες ομάδες με αποκορύφωμα την Μπόχουμ, τον Σαμαρά της Σέλτικ, τον Αμανατίδη της Άιντραχτ. Εκτός από τον Μήτρογλου, που είναι σε φάση παρακμής, υπάρχει κάτι άλλο σε επίθεση στην Ελλάδα που να συγκρίνεται με τους παραπάνω; Φυσικά όχι κι αυτό απαντάει σε πολλούς προβληματισμούς μας.
Με χαφ που αν και παίζουν χρόνια Σούπερ Λίγκα, δύσκολα πιάνουν μεγάλο αριθμό γκολ με συνέπεια ακόμα και στις ομάδες τους, το πρόβλημα μεγενθύνεται. Η Εθνική έπαιρνε κρίσιμα γκολ από Καραγκούνη, Κατσουράνη, Μπασινά για χρόνια. Απ' όσους χαφ παίζουν τώρα το τελευταίο μεγάλο γκολ, το πέτυχε ο Σάμαρης στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού το 2014. Δηλαδή πριν περίπου 4,5 χρόνια.
Όταν παίζεις χωρίς να μπορείς να σκοράρεις σε ματς που ίσως να είσαι και πολύ καλύτερος, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το φας εσύ. Όταν αυτό το αντιλαμβάνονται μέσα στο παιχνίδι ακόμα και ομάδες όπως η Εσθονία, τότε έχεις σοβαρότατο θέμα. Όπως είπε ο Σωκράτης μπορεί το θέμα να μην έχει να κάνει με προπονητές. Αυτοί οι παίκτες δεν μπορούν, μάλλον κάτι παραπάνω.
Στο ματς με την Εσθονία το πρόβλημα έγινε εντονότερο και για έναν ακόμα λόγο. Η σκέψη του Αγγέλου να μην ξεκινήσει τον Κουλούρη, μήπως τυχόν και χτυπήσει, ώστε να είναι έτοιμος στη ρεβάνς των Ελπίδων στην Αυστρία, τον οδήγησε στην χρησιμοποίηση ενός επιθετικού παροπλισμένου, όπως ο Καρέλης. Ο Μπακασέτας τον τελευταίο μήνα ήταν off, έχοντας παίξει μόνο με τον Ατρομητο. Ο μοναδικός που είχε ρυθμό και άλλωστε είναι και το μόνο εξτρέμ ήταν ο Μασούρας. Δεν χρειάζεται ανάλυση παραπάνω γιατί δεν βάλαμε γκολ στους Εσθονούς.
Το ρεπορτάζ λέει πως το χθεσινό ματς ήταν και μια μορφή εξετάσεων. Κάποια παιδιά φάνηκε πως δεν μπορούν να βοηθήσουν, ούτε καν με αντίπαλο χαμηλού επιπέδου. Αυτή η Εθνική, θέλει μια ένεση σίγουρα από την Ελπίδων. Πάνω απ' όλα όμως θέλει παίκτες με χρόνο συμμετοχής στις ομάδες και την κατανόηση πως συνολικά σαν ποδόσφαιρο δεν μπορείς να παράγεις πάντα καλούς παίκτες από τη μέση και πίσω. Η παραγωγική διαδικασία πρέπει να αναδειξει χαφ κι επιθετικούς με έφεση στο γκολ. Το EURO είναι ήδη 14 χρόνια πίσω μας, αλλά τουλάχιστον τότε είχαμε κι επιθετικούς που έκαναν γκολ από το πουθενά.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
