Η πιο βαριά απώλεια πριν από ματς Ευρώπης

Για 4η φορά στη φετινή σεζόν η ΑΕΚ γκελάρει και σε μία περίπτωση δεν κερδίζει (υπό την έννοια πως η ισοπαλία σε ντέρμπι είναι ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα) πριν από ευρωπαϊκό της παιχνίδι. Πριν την Αντβέρπ το 1-1 με τις Σέρρες. Πριν την Μπράιτον το 1-1 με τον Ολυμπιακό, το μοναδικό αποτέλεσμα που θεωρείται λογικό. Πριν το παιχνίδι με τον Άγιαξ χάνει το ματς στην Κρήτη. Τώρα πριν από τον κρίσιμο, για το ευρωπαϊκό της μέλλον, αγώνα, με την Μαρσέιγ στην Αθήνα, θα φέρει μια επώδυνη ισοπαλία με την Κηφισιά. Γιατί σαφώς και είμαστε νωρίς στη σεζόν και μπορεί να γυρίσουν τα πάντα, αλλά από την άλλη δεν γυρνάνε και πάντοτε όλα, όταν έχεις τέτοιες απώλειες.

Η ΑΕΚ τρεις αγωνιστικές πριν κλείσει ο πρώτος γύρος φτάνει στον ίδιο αριθμό απολεσθέντων βαθμών με τον πρώτο γύρο του περσινού πρωταθλήματος. Πέρυσι είχε χάσει πέντε στα δύο ντέρμπι με τους «αιώνιους», φέτος είχε μόνον μια ισοπαλία με τον Ολυμπιακό και έχει κερδίσει τον πρωτοπόρο μέσα στη Λεωφόρο. Η Ένωση είχε μια χρυσή ευκαιρία φέτος να είναι και καβάλα στο άλογο. Πάνω, που μπορούσε να σχηματίσει κανείς και το συμπέρασμα, πως παρά τις απώλειες της σε ανθρώπινο δυναμικό, το -2 από την κορυφή με την ισχύουσα κατάσταση βάσει αποφάσεων, δεν αποτελεί δα και καταστροφή, ίσα-ίσα, που θα αποτελούσε και μια μικρή νίκη. Η ισοπαλία απέναντι σε μια από τις ασθενέστερες του πρωταθλήματος, αναδεικνύει πρώτα απ' όλα, το γεγονός πως η παραμικρή υποτίμηση ενός αντιπάλου και ακόμα χειρότερα, η μη αξιοποίηση των φάσεων, που σου προκύπτουν για να καθαρίσεις νωρίς ένα τέτοιο παιχνίδι, μπορεί να έχουν ολέθρια αποτελέσματα.

Στη μεσημεριανή εκπομπή με τον Μανώλη Μουσουράκη στον αέρα του bwinΣΠΟΡ FM εκτίμησα πως η ΑΕΚ θα περνούσε από την Καισαριανή κόντρα στην Κηφισιά, όμως είχα στο μυαλό μου και το ανέφερα, πως ανάμεσα στους τέσσερις εκπροσώπους της Σούπερ Λίγκας στην Ευρώπη, ειδικά τώρα, που μπαίνουμε στον δεύτερο κύκλο αγώνων για τους ομίλους, είναι μέσα στο πρόγραμμα δύο γκέλες τουλάχιστον ανάμεσα σε αυτούς. Δεν μπορούσα να φανταστώ ή αν θέλετε δεν θα ποντάριζα τα λεφτά μου σε αυτό το ματς. Η Ένωση έδωσε δικαιώματα να μείνει ένας όχι ποιοτικός, αλλά σκληροτράχηλος αντίπαλος μέσα στο παιχνίδι. Ειδικά μια ομάδα, που έχει φέτος κάνει σε βάρος της σκορ από 3-0, 4-4 όπως είχε συμβεί τον Σεπτέμβριο με τις Σέρρες.

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι οι ποδοσφαιριστές της που, είναι επωμισμένοι με την πρώτη ευθύνη για το γκολ, συνεχίζουν να απέχουν. Από τα φορ (Πόνσε, Αραούχο, Φαν Βέερτ, Λιβάι που απείχε 40 μέρες) το τελευταίο τους γκολ έχει έρθει από τον πρώτο με την Μπράιτον. Να λογαριάσω και τον Τσούμπερ ως ένα από τα φορ, αφού λογίζεται, πλέον, μόνιμα ως επιθετικός. Το γκολ στη Λεωφόρο και το υπέροχο τρίτο του τέρμα στην Τρίπολη. Δηλαδή στα τελευταία εννέα παιχνίδια (μετά το διπλό στην Αγγλία) και δεκαπέντε γκολ που έχει σημειώσει η Ένωση, μόνο τα δύο έχουν έρθει από ποδοσφαιριστή, που λογίζεται ως κυνηγός πλέον, αυτά του Τσούμπερ.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο σαφώς σκοράρουν όλοι. Ασφαλώς και πολλές ομάδες παίρνουν τα περισσότερα γκολ από μέσους και πλάγιους επιθετικούς, αλλά σε αυτό το διάστημα της σεζόν, το ζήτημα είναι σοβαρό, γιατί η ΑΕΚ δεν μπορεί ακόμα και όταν τα παιχνίδια είναι σερβιρισμένα να απλοποιηθούν σε άμυνες που έχουν ανοίξει, δεν τελειώνουν. Η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, αλλά μια φορά σπάει και δυστυχώς αυτή είναι μια απώλεια, που μπορεί να κοστίσει ακριβά. Ειδικά αν γνωρίζεις πως φέτος, όχι μόνον δεν θα σου χαριστεί τίποτα, αλλά θα είσαι και αρκετά στριμωγμένος.

Δύο στιγμές του ματς, η φάση του πώς φτάνει η μπάλα στον σκόρερ Βαφέα και η άλλη με την ανατροπή, που φάνηκε να γίνεται στον Λιβάι, δεν νομίζω πως φωτίστηκαν όσο θα έπρεπε από το VAR. Η ΑΕΚ, ναι, αγωνιστικά, έβγαλε τα μάτια της, αλλά αν οι αποφάσεις δεν ήταν σωστές, έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται η Ένωση. Ωστόσο, κύριο μέλημά της θα πρέπει να είναι, πλέον, πως δεν επιτρέπεται άλλη γκέλα στο πρωτάθλημα, σε απροσδόκητους προορισμούς και με πολύ χαμηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους.