Η ΑΕΚ θα βρει ηρεμία, μόνο μέσα από την ποδοσφαιρική λογική

Ως προς το γηπεδικό, ουδέποτε εξέφρασα την παραμικρή αμφιβολία πως η ΑΕΚ θα έφτανε στο τέλος του δρόμου με τα εμπόδια και θα ξεκινούσε εκείνος της ομαλότητας και της αντίστροφης μέτρησης για την επιστροφή στο γήπεδο. Ήταν πραγματικά σπουδαίες οι στιγμές για όλους εκείνους που τις έζησαν από κοντά και κάθε περιγραφή από συνάδελφο ή από κάποιον οπαδό της ΑΕΚ, ήταν μοναδική για την γιορτή της Πέμπτης. Η καθεμία είχε να πει μια δική της ιστορία για τις αναμνήσεις εκείνων που έζησαν το σπίτι των Ενωσιτών. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, αλλά και όλη η οικογένεια της ΑΕΚ, φέρθηκε με μεγάλη εγκράτεια απέναντι στις προκλητικές ενέργειες του Δήμου και άλλων που δεν ήθελαν ποτέ να δουν αυτό που συμβαίνει σήμερα. Τις μπουλντόζες να έχουν πάρει μπρος.

Η πικρία για την εικόνα της Τρίτης δεν μου φεύγει, ωστόσο. Θεωρώ πως όσα συνέβησαν ήταν προϊον μιας ακατανόητης προπονητικά συμπεριφοράς του Μανόλο Χιμένεθ, αλλά κα αποτέλεσμα παθογενειών που έχει η ΑΕΚ ως προς την συμπεριφορά των παικτών της. Δυστυχώς η Ένωση, μπαίνοντας στον 3ο χρόνο και παρά το γεγονός πως και αυτή τη στιγμή, έχει το πιο γεμάτο ρόστερ από τότε που επανήλθε, ορισμένα πράγματα, που έγιναν με αφορμή τις επιλογές του Χιμένεθ, εξέθεσαν τους νεοφερμένους παίκτες, αλλά και όλον τον μηχανισμό της ομάδας που εξαιτίας των επιλογών του Μανόλο καλείται να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Σε φιλάθλους που δικαίως ή αδίκως έπεσαν στα τάρταρα ψυχολογικά και άρχισαν τα αναθέματα επί δικαίων και αδίκων.

Χωρίς να έχω καμία τάση να υπερασπιστώ κανέναν και ούτε υπάρχει ανάγκη απέναντι στον λογικά σκεπτόμενο κόσμο, θέλω να γράψω μερικά πράγματα. Επί 20 ημέρες στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας στην Πολωνία, το 4-3-3 δοκιμάστηκε για 20 λεπτά μόνον, στην αναμέτρηση με την Κορόνα Κίελτσε. Το σύστημα που δουλεύτηκε κυρίως ήταν το 4-4-1-1, αλλά και η παραλλαγή του με το 4-2-3-1 σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά όταν η ομάδα πρέπει να κάνει αμυντικές προσαρμογές. Άλλοι παίκτες συνέθεταν τις ενδεκάδες απ’ αυτούς που τελικά είδαμε να παίζουν τη ΤΣΣΚΑ. Όλα αυτά τα γράφω για το ποια είναι η ευθύνη που μπορεί να έχουν οι ρεπόρτερ, όταν ένας άνθρωπος δουλεύει επί ένα μήνα άλλα και τελικά επιλέγει κάτι εντελώς διαφορετικό και ανεπιτυχές όχι απλά εκ του αποτελέσματος, αλλά και με βάση τη λογική. Στην προκειμένη περίπτωση το να χρεώνονται κάτι οι ρεπόρτερ της ΑΕΚ, επειδή ο Μανόλο τα είδε…αλλιώς είναι άδικο.

Τα όσα προξένησαν οι επιλογές Χιμένεθ είναι αυτονόητα. Αμφισβήτηση απέναντι στη διοίκηση πως δεν πήρε εκείνους που ήθελε ο προπονητής, όταν παίζει ένας από τους επτά καινούριους, αμφισβήτηση για τις ίδιες τις μεταγραφές πως είναι όλοι άχρηστοι αφού τους άφησε απ’ έξω. Παρά το γεγονός πως είναι νωρίς τέτοια περιστατικά μπορεί να φέρουν πρώιμη φθορά στις σχέσεις παικτών και προπονητή. Και κάτι ακόμα: Ακόμα και ένας αρχάριος στο ποδόσφαιρο γνωρίζει πως το 4-3-3 θέλει πολύ τρέξιμο. Ο σχηματισμός με δύο εσωτερικά χαφ όπως ο Αϊντάρεβιτς και ο Γιόχανσον και μάλιστα με την οδηγία να μην ανεβαίνουν και ψηλά, αυτόματα σημαίνει πως με αυτό το σχήμα πας να παίξεις επίθεση με τρεις παίκτες. Γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ ακόμα και στα προκριματικά με τρεις παίκτες, δύσκολο να βάλει κάποια ομάδα. Οπότε όλα από τη στιγμή που η ΑΕΚ δέχτηκε πρώτη γκολ είναι απολύτως φυσιολογικά. Αν ο Μανόλο ήθελε να στείλει μήνυμα για καλύτερες μεταγραφές διάλεξε λάθος τρόπο. Επέλεξε έναν δρόμο που έβαλε σε διαδικασία πρόωρης φαγωμάρας την ομάδα. Το «Βατερλό» της Λεωφόρου από τον μισό Παναθηναϊκό ήρθε με τον ίδιο σχηματισμό, όπως και η εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο στα πλέι-οφ με πάνω κάτω ίδια την συντριπτική πλειοψηφία των προσώπων που έπαιξαν με την ΤΣΣΚΑ. Θέλει περισσότερη ανάλυση το πράγμα;

Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα θεμελιώδες λάθος από την ώρα που άρχισε να χτίζεται η ΑΕΚ της Σούπερ Λίγκας. Η Ένωση κάθε χρόνο παίρνει ποδοσφαιριστές που είναι καλοί σε κάποιον βαθμό, αλλά σε κρίσιμα ματς πλην του Αραούχο και του Τζιμπούρ (που ακόμα και έτσι όπως ήταν τότε, καθάρισε το Κύπελλο με γκολ σε ημιτελικό και τελικό) δύσκολα βγάζουν προσωπικότητα στο γήπεδο σε κρίσιμες στιγμές στο γήπεδο. Αυτό είναι κάτι στο οποίο επέμεινα και προχθές για όσους έπαιξαν, τους καινούριους δεν μπορώ να τους κρίνω. Για να ξαναδούμε όμως μια ΑΕΚ που σημαίνει επίθεση, όπως την ξέραμε όλα τα χρόνια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μπουν στη μηχανή της παίκτες που θα έχουν έφεση στη δημιουργία και κυρίως στο γκολ.

Η ΑΕΚ πλην Γιακουμάκη που είχε διψήφιο αριθμό τερμάτων την περασμένη σεζόν, αλλά και αυτός δεν ξέρουμε πως θ’ αποδώσει σε μεγάλη ομάδα, δεν έχει αυτή τη στιγμή ποδοσφαιριστή που να σκοράρει εύκολα. Η παρουσία του Μάνταλου στη φυσική του θέση είναι υπεραπαραίτητη, όπως και του Μπακασέτα όταν θα γίνει καλά.

Η Ένωση πρέπει επειγόντως να βρει τρόπο να ταϊσει τον Λιβάγια, ενώ ούτε ο Κλωναρίδης έχει σαν δυνατό του σημείο τα τελειώματα. Από εδώ και πέρα όποιος προστίθεται στο ρόστερ , δεν συζητάω απλά για τον φορ που θα έρθει, αλλά ακόμα και για τον χαφ, θα πρέπει να έχει δημιουργική έφεση, αλλά και ικανότητα να σκοράρει. Από εδώ και πέρα η ΑΕΚ πρέπει να ενισχυθεί με παίκτες που έχουν δημιουργία και γκολ. Αλλά πάνω απ’ όλα που θα έχουν προσωπικότητα και θα είναι σε θέση να προσφέρουν το κάτι παραπάνω στη δύσκολη στιγμή.

Όσο για το τι θα πρέπει να κάνει ο Μανόλο; Πολλοί λένε πως ο βοηθός του ήταν εκείνος που τον κρατούσε σε μια ισορροπία. Θεωρώ πως για την ώρα δεν μπορεί να τεθεί θέμα, αλλά μια ανάλογη ωρολογιακή βόμβα σε επίπεδο αποφάσεων για τις επιλογές σε ένα κρίσιμο ματς, μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Η απόφαση για το αν θα ζει έτσι η ΑΕΚ ανήκει καθαρά στη διοίκηση. Και θα ξεκαθαρίσει μετά την ελπίζω καθαρή συζήτηση που θα γίνει ύστερα από τον επαναληπτικό της Μόσχας μεταξύ όλων.