Ο Καρίμ, το μηδέν και η αναμενόμενη παγίδα που ξεπέρασε η ΑΕΚ

Στη φετινή ΑΕΚ, τίποτε, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, δεν είναι αυτονόητο. Μετά από μια νίκη με τον Παναιτωλικό, η Ένωση κλήθηκε να δώσει συνέχεια με πέρασμα από μια έδρα που δεν είναι γι’ αυτή και η πιο συνήθης για να περάσει με νίκη. Άλλωστε στα δύο προηγούμενα χρόνια είχαν έρθει ισάριθμα ισόπαλα αποτελέσματα. Μια επικράτηση που ήρθε δια πυρός και σιδήρου, αφού η ομάδα του Χιμένεθ προηγήθηκε νωρίς, δεν έβαλε άλλο ένα να ησυχάσει στο πρώτο μέρος και στη συνέχεια ήρθε ένα μπλόκο, για μένα κάπως αναμενόμενο. Από ένα σφύριγμα του Κουτσιαύτη που ακόμα και αν πει κάποιος πως είναι μια κόκκινη που δίνεται, σίγουρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ και ίσως σε μία ακόμα ομάδα φέτος, δεν θα δινόταν σε βάρος.

Η κλάση του Καρίμ Ανσαριφάρντ είναι αυτή που έδωσε στην ΑΕΚ το προβάδισμα, που κράτησε μέχρι το τέλος. Ένα περίτεχνο και περίφημο γκολ, από έναν παίκτη που μοιάζει να υπολογίζει τα σουτ του με μαθηματική ακρίβεια, ώστε να περάσουν από πόδια, σώματα και σε σημεία που κανένας τερματοφύλακας, δεν μπορεί να έχει αντίδραση. Η στήλη δικαιώνεται πανηγυρικά για την εκτίμηση που έκανε, πως ο Ανσαριφάρντ, σε εκτελεστικό επίπεδο είναι ανώτερος από τον Αραούχο, αποτελώντας μακράν το κορυφαίο απόκτημα του καλοκαιριού. Το ζήτημα είναι πως αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ, δεν έχει μια δεύτερη πηγή γκολ και αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα, που όσο σφιχτά και αν παίξει ο Χιμένεθ, επειδή δεν γίνεται να κρατάς πάντα το μηδέν, είναι αναγκαίο να βρεθεί κάποια λύση. Και επίσης είναι ζήτημα και η ψυχολογική του διαχείριση, γιατί εκεί φαίνεται να υπάρχει κάτι που θα πρέπει να λυθεί εντός ομάδας!

Από κοντά σε απόδοση και ο Τάνκοβιτς με τον Νεντελτσιάρου. Σε μια βραδιά που δεν ήταν καλή για τον αρχηγό, ο Αλμπάνης που ξεκίνησε έκανε και πάλι σε εκκίνηση στην ενδεκάδα, ημιτελή πράγματα, οι δύο τους έκαναν πολλά. Η ΑΕΚ όμως και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Χιμένεθ, πήρε πολλά από τους ποδοσφαιριστές που ήρθαν από τον πάγκο. Από τον Ολιβέιρα, που εξακολουθεί ωστόσο να απέχει από το γκολ, από τον Λόπες πάρα πολλά και από τους δύο μέσους. Δεν πήρε μόνον από τον Λιβάια κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά σιγά-σιγά το ότι απογαλακτίζεται η ΑΕΚ από τον Κροάτη, αποτελεί και στιγμιότυπα από τα προσεχώς.

Αυτό που πέτυχε η ΑΕΚ απόψε, ήταν να ξεπεράσει και μια παγίδα. Σε μια αγωνιστική που ο ΠΑΟΚ είχε διαιτησία από τα κλασσικά εικονογραφημένα της τελευταίας πενταετίας και βάλε και που ο Ολυμπιακός δεν έχει δυσμενή αντιμετώπιση και ίσως αυτό έχει να κάνει και με τον αέρα υπεροχής και διαφοράς του, η Ένωση υπέστη μια παράλογη υπόδειξη που μπορούσε να οδηγήσει σε ένα κακό αποτέλεσμα, που θα την έφερνε πάλι σε εσωστρέφεια. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, φώναξαν για τον Κλάτενμπεργκ και δεν έχουν προβλήματα. Η Ένωση και με το VAR ακόμα, έχει τέτοια. Ο Ινσούα δεν έπρεπε να αποβληθεί ποτέ. Ακόμα και η σημαία σηκώθηκε σε φάση που δεν υπήρχε κανένα οφσάιντ σε προσπάθεια του Σβάρνα. Η πολύ διακριτική τακτική της και ιδιαίτερα χαμηλών τόνων στον τομέα της διαιτησίας, δεν την βοηθά. Και ειδικά σε μια συγκυρία που ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της δείχνει να σκέφτεται ακόμα και έξοδο, είναι μοιραίο, να μοιάζει πιο ευάλωτη στις ορέξεις, ανθρώπων που όπως είχε πει ο ίδιος ο Δημήτρης Μελισσανίδης, έπρεπε να σφυρίζουν στα… τρένα.