Για κάτι βραδιές σαν αυτή είναι… τάβλα να είσαι ΑΕΚ

Οι στιγμές που ζήσαμε σήμερα, ήταν πραγματικά ανεκτίμητες. Αυτή η ομάδα, με όσες τρικλοποδιές και να βάλει μόνη της, με όσο σπρώξιμο και αν πήραν μέχρι τώρα οι αντίπαλοι της ειδικά τον τελευταίο καιρό, είναι δεύτερη. Από τη μία το θεωρώ λογικό, καθώς θεωρώ πως αυτή η ομάδα, στα εκτός έδρας ματς είναι κυνική και φονική σε τέτοιο βαθμό, όπως και στα ντέρμπι που μπορεί να κάνει τα πάντα. Ακόμα και μια «κηδεία» όπως η σημερινή στο Φάληρο.

Η μοίρα του ποδοσφαίρου, επιφυλάσσει διάφορα σενάρια τον τελευταίο καιρό, για να κερδίζει η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό. Είναι μια εικόνα όμορφη επίσης, να βλέπεις ανθρώπους που ήθελαν την εξόντωση της Ένωσης, να έχουν παράπονα από τη διαιτησία. Για όσους παίρνουν το ποδόσφαιρο σαν διασκέδαση μπορεί να γράψεις πως όλα αυτά είναι δανεικά, αλλά όχι αγύριστα, ειδικά σε αυτό το σπορ. Άσχετα με το αν θα πρέπει να γίνουν παρόμοια πράγματα για 20 χρόνια για να ρεφάρουμε. Όπως είχα γράψει την ημέρα της πτώσης, η ΑΕΚ θα επιστρέψει για να πάρει ποδοσφαιρική εκδίκηση.

Κάθε φορά που παίζει με τον Ολυμπιακό τον τελευταίο καιρό, την παίρνει. Για καθεμία από τις «πιστολιές» που έφαγε για δύο δεκαετίες. Ακόμα και αν δεχτώ πως ο Γιακουμάκης έχει κάνει φάουλ στον Μποτία, που τέτοιες φάσεις βέβαια γίνονται καθημερινά στην προσπάθεια επιθετικού και αμυντικού να πάρουν καλύτερη θέση, εμένα δεν με χαλάει . Τα έχει αυτά το ποδόσφαιρο. Κι όταν νιώθεις πως στα έκαναν για πάρα πολλά χρόνια στην πλάτη της δικής σου ομάδας, νιώθεις καλύτερα.

Ποδοσφαιρικά καθαρά, είχα γράψει χθες, πως θα κριθεί από τους δύο προπονητές. Κι αυτή τη φορά ο Μανόλο πήρε τα ρίσκα του, αλλά για πρώτη φορά σε μια κρίσιμη στιγμή, πήρε μια απόφαση που μπορεί ν’ αλλάξει ακόμα και την ιστορία του πρωταθλήματος. Έβαλε τον Γιακουμάκη και δικαιώθηκε. Γιατί πολύ απλά ο Ολυμπιακός, έχει τόσο σοβαρό πρόβλημα με τον τρόπο που (δεν) χτίστηκε το καλοκαίρι. Γιατί όσο και αν ανακούφισε με έναν τρόπο την ομάδα ο Τάκης Λεμονής, κανείς δεν μπορεί να φτιάξει πράγματα που δεν έγιναν στην αρχή της σεζόν.

Ο Ολυμπιακός μετά το 65’ έχει θέματα. Ακόμα και σήμερα που προηγήθηκε στο 81ο λεπτό, πρόλαβε να χάσει το ματς.
Γιατί απλά δεν έχει σχέση με την ομάδα των προηγούμενων ετών. Γιατί τα προηγούμενα χρόνια, έστω και αν ήταν παρασκηνιακά απόλυτος κυρίαρχος, είχες πράγματα να κουβεντιάσεις ποδοσφαιρικά γι’ αυτόν, γιατί είχε σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Η ΑΕΚ μπορεί να ψωνίζει φθηνότερα, αλλά αλήθεια έχει κάτι να ζηλέψει η ΑΕΚ από τον τωρινό Ολυμπιακό σε ρόστερ;

Για την ΑΕΚ αυτή η νίκη σημαίνει πως έμεινε ζωντανή στο παιχνίδι. Βέβαια ο αντίπαλος της που είναι μπροστά, περνάει σαν «λαίλαπα» με κάθε τρόπο από τις αντίπαλες έδρες. Το πράγμα κάθε αγωνιστική ξεχειλώνει με την εύνοια του Δικεφάλου του Βορρά και επιμένω. Όπως και η αντιμετώπιση πολλών αντιπάλων αλλιώς κόντρα στην Ένωση που τα δίνουν όλα και αλλιώς απέναντι στον, αυτή τη στιγμή, πρωτοπόρο. Η ΑΕΚ θα πάει να παίξει κι εκεί. Κι όμως ακόμα και με τέτοιες συνθήκες δεν την φοβάμαι. Η Ένωση, οι ποδοσφαιριστές, ο Μανόλο, η διοίκηση και ο κόσμος, οφείλουν να δώσουν όλο τους το «είναι» στα εντός έδρας παιχνίδια. Είναι αδιανόητο για μένα, αυτή τη στιγμή να είσαι κάτω από τον ΠΑΟΚ που την στιγμή που κρίθηκε το φετινό παιχνίδι μεταξύ τους, εκείνος έπαιζε με…14 παίκτες και εκείνη με δέκα στον πρώτο γύρο.

Η ΑΕΚ είναι ικανή για τα πάντα. Ακόμα και για το αδιανόητο στην Ευρώπη. Είναι απλά η καλύτερη, γιατί είναι ικανή για τα πάντα. Σας είχα πει και γράψει πολλές φορές, πως μετά τη βόλτα στα χαμηλά, εκτιμάς αλλιώς το ποδόσφαιρο και διαμορφώνεις έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Αυτό έχει συμβεί με αυτή την ΑΕΚ.

ΥΓ: Όπως και αν μετράει η ΕΛ.ΑΣ τα κουκιά ήταν μια μεγάλη στιγμή για την πατρίδα μας σήμερα, με τον κόσμο μονιασμένο να διαδηλώνει, να ενώνεται για κάτι που είναι πάνω απ’ όλα. Ήταν πανέμορφο για όσους τουλάχιστον είναι Έλληνες, το νιώθουν και δεν έχουν πρόβλημα με αυτό. Γι’ αυτούς που μας κυβερνούν μίλησε αυτός που έπρεπε. Την ομιλία του, θα την βλέπουν στους εφιάλτες τους για χρόνια, αυτοί στους οποίους απευθύνθηκε και ήταν τάχα μου… συνοδοιπόροι του για πολλές δεκαετίες.