Ζωντανή σαν ροκ συγκρότημα

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα τα κατάφερε αυτήν τη φορά να ρίξει στο καναβάτσο τους Γεωργιανούς και να πάρει τη νίκη οξυγόνο, ώστε να πάει να τα παίξει όλα για όλα στο ματς με τη Σουηδία.

Παρότι δεν της μέτρησε ένα γκολ που ποτέ δεν αντιλήφθηκε κανείς γιατί, δεν μας δόθηκε ένα ξεκάθαρο πλάνο αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι μαζί με τον Λόρια που φαίνεται πως σαφέστατα μετά την κεφαλιά του Τζαβέλλα και τον εξοστρακισμό, να έχει καταλήξει μέσα στο τέρμα, παρότι στην αγκαλιά του Γεωργιανού τερματοφύλακα. Παρά το γεγονός επιπλέον πως δεν δόθηκε μια ξεκάθαρη αποβολή στον Κανκάβα για ένα πολύ άσχημο μαρκάρισμα στον Μπακασέτα. Παρά και τις νέες ανορθογραφίες του Ολλανδού τεχνικού που χωρίς φορ πήγε μέχρι τέλους. Δικαιώθηκε από την εξέλιξη του αγώνα, αλλά όχι και από την εικόνα που έπρεπε να δείξει η Εθνική νωρίτερα, για να μη χρειαστεί μια μεγαλοπρεπή γκέλα και να κερδίσει το πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ ο Μπακασέτας.

Η Εθνική χρειαζόταν νωρίτερα μια τόνωση στα χαφ με κάτι πιο επιθετικό, δεν χρειαζόταν εξτρέμ αλλά φορ, όμως ο Φαν'τ Σχιπ είχε την έμπνευση να ρίξει τον Πέλκα αντί του Παυλίδη. Στην εξέλιξη φαίνεται δικαιωμένος, γιατί ο άσος της Φενέρ έβαλε το δεύτερο γκολ, αλλά η αλλαγή αυτή στην εικόνα της διάσπασης της πολυπρόσωπης άμυνας των Γεωργιανών δεν βοήθησε καθόλου. Η Εθνική επέμεινε με τον Σιώπη κόφτη, μέχρι πολύ αργά στο παιχνίδι, αντί να περάσει ένας ακόμα δημιουργικός χαφ. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Γιατί στα προκριματικά είτε του Euro, είτε του Μουντιάλ αυτό που μετράει σε τελευταία ανάλυση είναι η νίκη. Και αυτό είναι εκείνο που έχει τη σημασία του. Ακόμα και σε μέρες που όλα σε πάνε στραβά να παίρνεις το τρίποντο και συνάμα τη δύναμη και την ελπίδα πως στο επόμενο παιχνίδι, όταν θα έχεις καλύτερη απόδοση θα μπορέσεις να πάρεις αυτό που αξίζεις και με την ανάλογη απόδοση.

Επιπλέον αυτό που κρατάω είναι το κλίμα που υπάρχει στην Εθνική. Ανεξάρτητα με το τι λέμε οι απ' έξω, αυτά τα παιδιά φαίνεται να το έχουν πιστέψει και σε τελευταία ανάλυση, αλλά και πρώτη αυτό είναι που μετράει. Είναι αποφασισμένοι να το πάνε μέχρι το τέλος του δρόμου, παρότι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο και τώρα ξεκολλάνε απ' αυτόν. Τα καταφέρουν ή όχι αυτή η ομοψυχία που έχουν δείξει, ειδικά τον τελευταίο καιρό, πρέπει να είναι οδηγός για το μέλλον, όπως και το κλίμα αυτό πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία.

Κλείνοντας το κείμενο, ο Αργύρης Γιαννίκης φαίνεται να είναι αυτός που κερδίζει την κούρσα της διαδοχής του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Στην κατάσταση που υφίσταται αυτήν τη στιγμή στην Ένωση δεν ξέρω αν θα ήταν χρήσιμη η πρόσληψη που είναι μακριά από την ελληνική πραγματικότητα. Αφού υπάρχει διάθεση και πίστη στις δυνατότητες του, να στηριχθεί από την διοίκηση της Ένωσης και να ενισχυθεί εκεί που πρέπει τον χειμώνα, κυρίως στο χώρο του κέντρου το ρόστερ που θα έχει διαθέσιμο.