Ερχόμασταν-ήρθαμε. Μήπως ξαναφεύγουμε;

Τα αποτελέσματα έχουν πολύ μικρή σημασία πλέον, μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής που συντελείται στην ΑΕΚ. Όταν φτάνουν να σου κάνουν πλάκα, όχι οι οπαδοί των άλλων μεγάλων αντιπάλων, αλλά των μικρότερων συλλόγων ανά την Ελλάδα, σημαίνει πως έχει βυθιστεί στην ανυποληψία. Οι οπαδοί της Ένωσης αντιμετώπισαν ως τώρα τα όσα διαδραματίζονται μέσα στην ομάδα με μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού και με χιούμορ, όμως τα όσα συνέβησαν στο Αγρίνιο, ξεπερνάνε πλέον την φαντασία, ακόμα και του πιο ορκισμένου εχθρού αυτής της ομάδας. Το ζήτημα είναι τι σκέφτεται ο ίδιος ο διοικητής της Ένωσης για τον σύλλογο, αλλά και όσοι αυτή τη στιγμή τη στελεχώνουν διοικητικά και ποδοσφαιρικά.

Μέσα σε όλην αυτή την κατάσταση που διαδραματίζεται, ήταν πολλές οι φορές τον προηγούμενο καιρό που είχα τονίσει πως η διοίκηση και για το γήπεδο, αλλά και για τις επιλογές της όφειλε να δώσει ορισμένες εξηγήσεις. Αυτό δεν συνέβη, μα πλέον θεωρώ πως αυτό στο επόμενο διάστημα θα είναι αναπόφευκτο. Με αινιγματικές ατάκες και «κατηγορώ» εναντίον του «συστήματος» και της διαιτησίας, ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης προσπάθησε να τονώσει το φρόνημα των Ενωσιτών. Τα πράγματα όμως φέτος πήγαν πολύ στραβά. Κι επειδή δεν γίνεται να ευθύνονται για όλα εκείνοι που έχουν φύγει, θα πρέπει να γίνει κι ένας απολογισμός για όσους παραμένουν ακόμα.

Αν πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή του φετινού καλοκαιριού, το φιάσκο με τον Μοντανιέ, έφερε την επιλογή του Κετσπάγια. Πέρα από όλα τα άλλα κουσούρια που είχε ο Γεωργιανός είναι προφανές πως η ΑΕΚ μετά το 60ο λεπτό καταρρέει σε όλα τα παιχνίδια. Ο Μπάγεβιτς που είχε την ευθύνη των διαπραγματεύσεων με τον Μοντανιέ, ήταν κι εκείνος που σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κετσπάγια, έψησε τον Γεωργιανό να έρθει στην ΑΕΚ. Ακολουθεί ο Μαϊστόροβιτς που χρεώνεται με την παταγώδη αποτυχία του Μοράις. Ειδικά όμως ο Σερβοέλληνας είναι εκείνος που έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία των επιλογών, αλλά και σε πρότερες καταστάσεις με το να επιμένει να στηριχθούν προπονητές, προφανώς για να μην χρεωθεί εκείνος την απομάκρυνση τους, αλλά και σε πολλές ακόμα καίριες αποφάσεις.

Το ζήτημα όμως δεν επικεντρώνεται σε αυτούς που βρέθηκαν δίπλα στον Μελισσανίδη. Νόημα θα μπορούσε να βγει μόνο αν ο ίδιος έβγαινε να μιλήσει και να πει τι σκέφτεται εκείνος για την ομάδα. Αν δηλαδή πρέπει πρώτα να γίνει το γήπεδο, για να εμφανιστεί πρώτα απ’ όλα ένας προπονητής που θα έχει πραγματικές περγαμηνές ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να χτίσει μια ομάδα. Κι αν θα του δοθεί και οικονομικά η δυνατότητα να έχει στο ρόστερ του ορισμένους ποδοσφαιριστές που θα μπορούν ρεαλιστικά να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Κι όχι με βάση το νόμο των πιθανότητων. Αυτή τη στιγμή ακόμα και η πιο απλή προσθήκη, μοιάζει να γίνεται στην τύχη. Η Ένωση από τα Χριστούγεννα προσπαθεί να φέρει τον Ντίας, αλλά δεν τα έχει καταφέρει και έχει πάει 18 Ιανουαρίου.

Χθες έγραφα για την διοίκηση που μοιάζει να τα έχει παρατήσει. Η έκρηξη του κόσμου της ΑΕΚ, δεν θα καταλαγιάσει με την παραίτηση του Μοράις, γιατί δεν ήταν αυτός το πρόβλημα. Η διοίκηση άφησε να περάσει ένα κρίσιμο δεκαπενθήμερο στο νέο έτος, για να βρεθεί η ομάδα πλέον με την πλάτη στον τοίχο, ακόμα και για την είσοδο στα πλέι-οφ. Για την ακρίβεια, αν αυτό που θα συμβεί του χρόνου που θα πέσουν τέσσερις, γινόταν από φέτος, οι οπαδοί της ΑΕΚ θ’ άρχισαν να κάνουν υπολογισμούς προς τα κάτω. Έμειναν τα συνθήματα «ερχόμαστε, ήρθαμε». Το ερώτημα που προκύπτει από τους φίλους της ομάδας είναι «Μήπως τώρα ξαναφεύγουμε». Μην το πάτε απλά στον υποβιβασμό. Το να μάχεσαι για την 6η-7η θέση σε βυθίζει σε μεγαλύτερη ανυποληψία.

Κλείνοντας θέλω να γράψω δύο πράγματα ακόμα: Κανένας δεν μπορεί να δώσει προσανατολισμό, πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν πλέον την ομάδα οι φίλοι της. Με την έννοια του αν θα πρέπει ν’ απέχουν ή όχι από το ΟΑΚΑ. Αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά με τα κουάγια που έχει ο καθένας και για τον λόγο για τον οποίο πηγαίνει στο γήπεδο.

Για όσα συμβαίνουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν όσοι αναμειγνύονται στην ΑΕΚ. Είτε επειδή η δουλειά τους περιστρέφεται γύρω απ’ αυτήν, είτε επειδή είναι η ομάδα τους. Πολλοί φίλοι της ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια κατηγορούσαν ακόμα και ως «αλλόθρησκους» όσους ομοϊδεάτες τους έκαναν πιο σκληρή κριτική.

Ας κοιτάξουν όμως και κάποιοι φίλοι μέσα τους. Για παράδειγμα θυμάμαι σχόλια κατά τη διάρκεια της 3ης αγωνιστικής, με τις γκέλες Παναθηναϊκού, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού (με την ΑΕΚ να παίζει Δευτέρα και να περιμένουν όλη νίκη που θα την έφερνε μόνη πρώτη κόντρα στον Ηρακλή) να χλευάζουν ακόμα και δημοσιογράφους ως «δήθεν αντικειμενικούς (έχοντας τον γράφοντα αρκετοί στο στόχαστρο) επειδή από τους τέσσερις μεγάλους, έδιναν περισσότερες πιθανότητες στους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό (εγώ πίστευα τον δεύτερο κι έπεσα έξω) για τίτλο, αλλά ακόμα και στον ΠΑΟΚ. Η ΑΕΚ πάντως έτσι κι αλλιώς από αύριο πιθανότατα θα είναι κάτω και από τον Δικέφαλο του Βορρά που ξεκίνησε κι από -3.

Οι φίλοι της ΑΕΚ ποτέ δεν απαίτησαν από τότε που ανέλαβε την ομάδα ο Δ. Μελισσανίδης. Τουλάχιστον όχι τόσο, όσο θα έπρεπε. Αυτό κανένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να το καταφέρει ακόμα και αν γράφει κάθε μέρα τα χειρότερα για την διοίκηση της Ένωσης. Τα «θέλω» και το πόσο μεγάλη θα είναι μια ομάδα, μπορεί να το καθορίσει μόνον ο κόσμος της και κανένας άλλος, ακόμα κι αν ιδιοκτήτης είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου.

UPDATE Η ΠΑΕ έχει πάρει απόφαση να τρολάρει τον κόσμο της ΑΕΚ κι έτσι αποφάσισε να πάρει προπονητή που έχει να δουλέψει 1,5 χρόνο. Έτσι κι αλλιώς μια χρονιά που μόνο ως κωμωδία μπορεί να εκληφθεί, πρέπει να έχει και τον ανάλογο νέο πρωταγωνιστή για ν' ανέβει το ενδιαφέρον. Ο Χιμένεθ έρχεται σε ρόλο guest star, για να δώσει μια πιο... πιπεράτη, πιο... πικάντικη γεύση σε αυτή τη σεζόν. Άμα αρχίσουν οι βαριές ήττες, δεν ξέρω πόσο κουράγιο θα έχει απομείνει όμως ν' ανεχτεί ο κόσμος άλλη πλακίτσα, όπως είναι η πρόσληψη του συγκεκριμένου ανενεργού προπονητή. Για να κάνω κι εγώ χιούμορ, το σίγουρο είναι πως με τον Μανόλο, δεν θα πλήξουμε από βαρεμάρα. Ήδη ο φίλος μου ο Κλεφτάκης, πανηγυρίζει έξαλλα...