Επιτυχία ή αποτυχία το Χ στη Λεωφόρο;

Με τη λήξη του αγώνα στη Λεωφόρο, η αίσθηση που είχα, έχοντας πραγματική επίγνωση των δυνατοτήτων της φετινής ΑΕΚ, ήταν πως το αποτέλεσμα ήταν καλό. Μιλώντας με πολλούς φίλους της «Ένωσης» μετά το ματς, διαπίστωσα μια απογοήτευση, πως απέναντι σε έναν τέτοιο Παναθηναϊκό, η ομάδα δεν μπόρεσε να πάρει τη νίκη. Στην προκειμένη περίπτωση η πραγματικότητα είναι κάπου στη μέση.

Πριν προχωρήσω σε αυτή την ανάλυση, θα τονίσω πως από την απόδοση και των παικτών στο σύνολο τους και του προπονητή, είμαι ικανοποιημένος με ορισμένες εξαιρέσεις. Αν για παράδειγμα, Γκάλο και Βάργκας είχαν πάει καλύτερα σε αυτό το παιχνίδι, η ΑΕΚ θα είχε φύγει πιθανότατα νικήτρια από το «Απόστολος Νικολαϊδης». Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό, που απ’ όλα τα ντέρμπι που είχε δώσει στη Λεωφόρο τα τελευταία χρόνια, ήταν λιγότερο επιθετικός και απειλητικός από ποτέ, γιατί η «Ένωση» τον οδήγησε σε μια τέτοια υποτονική παρουσία, με το σωστό ανασταλτικά και τακτικά παιχνίδι της. Κακά τα ψέματα όμως, ο αντίπαλος είχε και ψυχολογικό βάρος και βαριά πόδια. Οπότε δικαιολογημένα, κάποιος μπορεί να μην είναι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα.

Η ΑΕΚ είχε για εκτός έδρας ματς σε ντέρμπι, πολλή ώρα την μπάλα στα πόδια της. Λίγο λιγότερο απ’ όσο ο αντίπαλος της, που κι αυτός όμως, πλην των δύο φάσεων στην εκκίνηση κάθε ημιχρόνου με τον Μπεργκ δεν μπορούσε ν’ απειλήσει. Η «Ένωση» κράτησε πολλή ώρα κατοχή, για τα δεδομένα του ματς. Όμως σε ελάχιστες φάσεις μπόρεσε να γίνει όσο απειλητική μπορούσε και να επιτεθεί. Αιτία είναι σαφώς η έλλειψη ενός φορ που θα μπορούσε με ελιγμούς να τραβήξει πάνω του την αντίπαλη άμυνα ή να κινηθεί κάθετα για ν’ ανοίξει διάδρομο ή να πάρει μπάλα. Κι αυτό δεν είναι μομφή για τον Κρισάντους, που με βάση τις περιορισμένες δυνατότητες του, έκανε ένα εξαιρετικό ματς και είχε και δύο σωστά «σπασίματα». Το ένα στην πρώτη τελική της ΑΕΚ με την παράλληλη πάσα στον Μάνταλο αλλά και μια ωραία πάσα στον Μπαρμπόσα, που αντί να σουτάρει, προτίμησε προσποιήσεις και ντρίπλες για να πάει κοντά στην τελική γραμμή και να πάρει μόνο κόρνερ.

Υπάρχουν αριθμοί που δεν μπορείς ν’ αγνοήσεις. Πρώτα απ’ όλα η ΑΕΚ, ακόμα και στα εύκολα θεωρητικά ματς, δυσκολεύεται να σκοράρει νωρίς. Είναι μια από τις ελάχιστες (δύο-τρεις αν δεν με απατά η μνήμη μου) που ακόμα δεν έχουν σκοράρει ποτέ πριν το 27ο λεπτό. Επίσης η διαφορά των τερμάτων που έχει σημειώσει εντός και εκτός έδρας είναι χαώδης (12 σε 4 ματς εντός και 3 σε 5 ματς εκτός). Όσο και αν λάβει κανείς σοβαρά υπόψη πως και τα 5 εκτός έδρας παιχνίδια ήταν δύσκολο το τρία γκολ σε πέντε παιχνίδια, δεν μπορεί να μην εκλαμβάνεται ως ένας αποκαρδιωτικός αριθμός. Επίσης υπάρχει μια ανισορροπία στην κατανομή των γκολ της ΑΕΚ. Τα 11 τα έχει σημειώσει σε τρία ματς και στις υπόλοιπες έξι αναμετρήσεις της, τις πιο δύσκολες, έχει μόνο 4. Άρα λοιπόν μιλάμε για σοβαρό πρόβλημα. Που έχει να κάνει και με την δημιουργία, όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο Μπαρμπόσα, μετά το τέλος του ματς στη Λεωφόρο, αλλά και με την εκτέλεση. Εκεί που αρνητικός πρωταγωνιστής, είναι δυστυχώς ο Βάργκας, που προηγείται στον πίνακα της Σούπερ Λιγκ, στην κατηγορία των ξεκάθαρων χαμένων ευκαιριών με 5.

Το ματς με τον Αστέρα είναι και κομβικό και δύσκολο. Με την ισοπαλία στη Λεωφόρο, η ΑΕΚ κέρδισε ηρεμία, αλλά όχι κάτι σημαντικό βαθμολογικά, όπως θα έπραττε αν έπαιρνε το τρίποντο. Από τη 2η θέση και κάτω υπάρχει ένα περίεργο «τρενάκι» για την ώρα, στο οποίο οι ισορροπίες μπορεί ν’ αλλάζουν με ένα στραβό αποτέλεσμα.

Τώρα που η ΑΕΚ είναι μακριά από την κορυφή, από τους έντυπους φιλοδιοικητικούς κύκλους, άρχισαν και οι...εκπτώσεις. Τώρα στόχος έγινε η 2η θέση, στην οποία ακόμα η «Ένωση» δεν βρίσκεται, αλλά έχει την προοπτική. Η Παναθηναϊκός άλλαξε προπονητή με ότι αυτό συνεπάγεται κι επιπλέον σύντομα, αυτό θα γίνει και με τον ΠΑΟΚ. Η απομάκρυνση των προπονητών, αποτελεί μέσο αποσυμπίεσης, όταν τα υπόλοιπα... αφηγήματα τελειώνουν για όλους.

Η ΑΕΚ ασφαλώς και μπορεί να πάρει τη 2η θέση. Αυτό προϋποθέτει θεαματική βελτίωση στο παραγωγικό κομμάτι, όπου διοίκηση και τεχνική ηγεσία, έχουν σοβαρές ευθύνες, αφού μάλλον πίστευαν πως δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως χρειάζονται σοβαρές μεταγραφές σε τρεις θέσεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, πως αν δεν υπάρξει βελτίωση, δεν μπορεί να βρεθείς και παρακάτω. Το πόσο εύκολο μπορεί να γίνει το πρόγραμμα μέχρι της γιορτές, εξαρτάται από την επιθετική βελτίωση της ΑΕΚ.

Επίσης κάτι που με προβληματίζει, είναι το περσινό κλακάζ προς το φινάλε. Για την ώρα το βάρος το σηκώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, προετοιμασία φέτος έκανε ο ίδιος άνθρωπος με πέρσι κι επιπλέον υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές, επιρρεπείς σε τραυματισμούς.

Τελικά η ΑΕΚ θα πρέπει ν’ αλλάξει πολλούς προπονητές, για να μην...κακομεταχειρίζονται τον Μπουονανότε. Θυμάμαι ακόμα όσα είχαν προσάψει στον Δέλλα, που τον έβαλε στο 87’ στα Πηγάδια. Αντίθετα δεν διάβασα τίποτε για...κακομεταχείριση για προχθές που μπήκε στο 82’, ενώ τελείωνε το ματς και ο πάγκος είχε κάνει μόνο μια αλλαγή. Τρεις προπονητές σε δύο εβδομάδες, σε ματς πρωταθλήματος, κανείς δεν τον ξεκίνησε. Που ξέρεις, αν αρχίσει να μην τον βάζει και ο Πογέτ, ειδικά σε κρίσιμα ματς, μπορεί να...πάρουν και το δικό του κεφάλι.

Τώρα που απομακρύνθηκε ο Δέλλας, έχουν αρχίσει και διαρρέουν διάφορα ονόματα επιθετικών που σύμφωνα με διοικητικούς κύκλους ο ίδιος είχε απορρίψει. Επειδή γινόταν πολύ κουβέντα μετά το ματς, διοικητικές πηγές έλεγαν πως αν η ΑΕΚ είχε έστω τον Βέλλιο στη Λεωφόρο, θα είχε καθαρίσει το ματς (συμφωνώ σε αυτό), τον οποίο ο «Κολοσσός», σύμφωνα με τις διαρροές της διοίκησης, δεν ήθελε. Απλά θα έπρεπε και ο Δέλλας να εκφέρει τη δική του θέση και αν, τουλάχιστον για τον συγκεκριμένο παίκτη, η εκδοχή αυτή που διαρρέει η ΠΑΕ, ισχύει.

Στα εξαιρετικά νέα της ημέρας, το βήμα που έγινε για το γήπεδο. Με το χαρτί που πήρε από την υπηρεσία του ΥΠΑΠΕΝ, την Γενική Γραμματεία Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος. Η ΑΕΚ, αρκεί να ξεπεράσει νόμιμα όλα τα εμπόδια κι ας αφήσει τον Δήμαρχο, να...ονειρεύεται.

ΥΓ: Έχει περάσει ένα 20ωρο και βάλε, από την αχαρακτήριστη δήλωση του Φίλη, αλλά ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δεν έχουν τοποθετηθεί καν. Και μου προξενεί τεράστια εντύπωση...