Βάλτε τέλος στον εφιάλτη

Η πιο κρίσιμη και η πλέον αγωνιώδης στιγμή στην ιστορία της ΑΕΚ, έφτασε. Μία ημέρα μετά τα 89α γενέθλια της, καλείται να δώσει έναν αγώνα ποδοσφαιρικής επιβίωσης. Έναν αγώνα που θα είναι πιο δύσκολος, απ’ οποιονδήποτε άλλον, έναν αγώνα που όμοιο του, δεν έχει δώσει ποτέ ξανά, καμία προηγούμενη ομάδα της «Ένωσης». Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη δυσκολία αυτού του αγώνα. Η «Ένωση», έχει δώσει «τελικούς» για να κατακτήσει τίτλους ή μια καλύτερη θέση, μα ποτέ για να παραμείνει στην κατηγορία. Κι αυτή ακριβώς είναι η δυσκολία του αγώνα και το βάρος που έχουν επωμιστεί ο Δέλλας και οι ποδοσφαιριστές που απαρτίζουν το ρόστερ της ΑΕΚ, αυτή τη χρονιά.

Το ‘χει η μοίρα, να πρέπει αυτή η ομάδα να πιει μέχρι το τέλος και αυτό το πικρό ποτήρι της αγωνίας για την παραμονή. Μια διαδρομή που δυστυχώς με την πάροδο των χρόνων, φαινόταν πως δεν αποκλείεται να έχει και τέτοιου είδους καταστάσεις. Ωστόσο αυτό είναι το τελευταίο που μπορεί να κουβεντιάζει κάποιος αυτή τη στιγμή. Είναι κάτι ωστόσο, που θα πρέπει να έχουν πάντοτε στο μυαλό τους οι «Ενωσίτες», όταν βάζουν πρόσωπα και καταστάσεις πάνω από την ομάδα. Πέρα από την κατρακύλα που βιώνει η ομάδα εξαιτίας των αστείων χειρισμών, όσων κρατάνε τις τύχες της, τον κατήφορο της ΑΕΚ, διευκόλυναν και οι κόντρες ανάμεσα στους φιλάθλους και οπαδούς της.

Το παιχνίδι με τον Πανθρακικό δεν έχει άλλο αποτέλεσμα, πλην της νίκης. Αυτό το σλόγκαν όμως, που συνοδεύει οποιαδήποτε δραστηριότητα της ομάδας αυτή την εβδομάδα, θ’ αποδειχθεί πόσο έχει περάσει στο μυαλό των παικτών μέσα στο γήπεδο. Ποτέ μέσα στη χρονιά, ίσως να μην πίστευαν και οι ίδιοι πως θα ερχόταν ένας τέτοιος αγώνας για να κρίνει την παραμονή. Και πιθανώς κανένας από την διοίκηση, δεν είχε λάβει σοβαρά υπόψη του, ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η ΑΕΚ πληρώνει και τους πειραματισμούς του προηγούμενου προπονητή, όταν πίστεψε πως όλα έχουν τελειώσει, αλλά εξίσου μεγάλη ευθύνη έχουν και οι ποδοσφαιριστές, αφού ειδικά σε μερικούς, το μυαλό άρχισε να τρέχει σε άλλους στόχους, πλην της παραμονής.

Το μοναδικό πράγμα που εύχομαι για το ματς με τον Πανθρακικό είναι να έχουν καταλάβει οι παίκτες, το πόσο μεγάλη ευθύνη έχουν απέναντι στην ιστορία της ΑΕΚ, το πόσο κομβικό θα είναι και για την δική τους καριέρα, να μην συνοδεύονται από τη "ρετσινιά" πως ήταν στελέχη μιας ΑΕΚ, στην οποία συνέβη το μοιραίο. Αν είχαν προσέξει περισσότερο, όποιες αποκοτιές και αν έκανε ο προπονητής, δεν θα είχαν φτάσει εδώ τα πράγματα. Ο κόσμος θα κάνει το χρέος του, όπως το πράττει όλα αυτά τα χρόνια. Εύχομαι να μην χρειαστεί να ζήσει μια τραγική βραδιά.

ΥΓ: Να γράψω πως πρέπει να συνειδητοποιήσουν που έχουν φτάσει την ΑΕΚ, οι αμέτοχοι, νομίζω πως θα ήταν ανόητο από μέρους μου.