Αποκάλυψη τώρα

Όχι πως χρειαζόταν να έρθει αυτή η ταπεινωτική στιγμή, για την ιστορία της ΑΕΚ, ευελπιστώ ωστόσο, οι ΑΕΚτζήδες να κατανόησαν μετά από αυτή τη συμφορά, πως ούτε σωτήρες, ούτε ήρωες υπήρχαν σε αυτή την προσπάθεια μετά το 2004. Ίσως είναι το μεγαλύτερο μάθημα για όλους όσους ασχολούμαστε με αυτή την ομάδα (αν και δεν υποστήριξα ποτέ κανένα πρόσωπο) πως όταν τα βάζεις άτομα ή παρεούλες πάνω από την ομάδα, η κατάληξη, μπορεί να είναι και μοιραία.

Κι επειδή όπως έχω πει, οι μεγαλύτερες καταστροφές, έχουν ξεκινήσει από ανθρώπους που είχαν τις αγνότερες προθέσεις, από την παρέα του 2004, μόνο ένας μπορεί να είχε αγνές προθέσεις. Ωστόσο η επιθυμία του να μεγαλώσει τη λίμνη και να σώσει την αγαπημένη του ομάδα, τον οδήγησε στην «αγκαλιά» ορισμένων ανθρώπων, που πέρα από μπίζνα για το γήπεδο, ουδεμία άλλη σχέση ήθελαν να έχουν με την ομάδα.

Οι απίθανοι τύποι-μέτοχοι του 2004, έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του κόσμου. Όπως είναι καταδικασμένοι και οι ακόμα πιο απίθανοι μπροστινοί τους, που ασφαλώς εξασφάλισαν χρόνο για να παρατείνουν προφανώς το μαρτύριο της ταπείνωσης, για την ομάδα αυτή. Μόνο που πλέον δεν έχει παρακάτω. Μόνο που πλέον η μόνη αναγνωρισιμότητα που θα έχουν ακόμα και από φίλους και οπαδούς άλλων ομάδων θα είναι ο χλευασμός και η κοροϊδία. Θα τους συνοδεύει πάντοτε η ρετσινιά της ενεργής εμπλοκής τους, στο να καταστραφεί και να υποβιβαστεί η ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ ειδικά μετά το 2008 και την ομάδα που δεν πήρε το πρωτάθλημα, έμοιαζε να φθίνει. Όταν το παρεάκι, διαλύθηκε αυτή η ομάδα γινόταν όλο και πιο ανυπόφορη να τη βλέπεις. Κάθε χρόνο και πιο μίζερη και πιο αποκρουστική για όσους έζησαν ειδικά τις πραγματικά μεγάλες ομάδες της ΑΕΚ. Γιατί ΑΕΚ σημαίνει επίθεση και όχι να νομίζεις πως η αντίπαλη περιοχή, μοιάζει με ναρκοπέδιο. Γιατί ΑΕΚ είναι να βάζεις γκολ, να παίρνεις νίκες, να χαρίζεις στιγμές που οι άλλες ομάδες, δεν μπορούν και θα μπορέσουν να χαρίσουν στους οπαδούς στην ιστορία τους. ΑΕΚ είναι να πηγαίνεις εκεί που κανείς άλλος δεν μπορεί να τολμήσει. Υπό μια έννοια, όσο και αν είναι ταπεινωτικός ο υποβιβασμός, το να βλέπεις την ομάδα που έχει παραδώσει μαθήματα ποδοσφαίρου σε αυτή τη χώρα, να παραπαίει αγωνιστικά, ίσως και αυτή η εξέλιξη να είναι σωτήρια για την ψυχική μας υγεία υπό μια έννοια. Εκτός αν πιστεύετε πως ακόμα και αν έμενε κατηγορία η ΑΕΚ, θα βλέπαμε τη νέα σεζόν διαφορετικό έργο από το φετινό.

Οι ΑΕΚτζήδες έχουν ένα κακό. Ψαρώνουν εύκολα με όσους τους πουλάνε ελπίδα. Δεν λέω εκείνο το καλοκαίρι του 2004, βρισκόταν πολύς κόσμος μέσα στην τρελή χαρά. Εκτός από ελάχιστους που έβλεπαν σαν πιο λογική λύση τη Δ’ Εθνική και για οριστικό καθάρισμα από τα χρέη. Πέρασαν εννέα χρόνια. Μεσολάβησαν στιγμές εφήμερης χαράς (δανείζομαι την έκφραση του Ντέμη) και ένα πρωτάθλημα που χάθηκε στα χαρτιά. Πέρα από το πρωτάθλημα που απώλεσε η «Ένωση» είναι αλήθεια κανείς βέβαιος για το αν θα την έσωζαν τα 10 ή 15 ή βάλτε και 20 εκ. του Τσάμπιονς Λιγκ ή μήπως θα τα ψάχναμε και αυτά σε κάποια «μαύρη τρύπα»;

Πλέον τέρμα η κοροϊδία. Τέρμα τα παραμύθια, με τα σήμερα, αύριο μπαίνω, δεν μπαίνω. Τέρμα τα έρχονται οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι. Επίσης θα εμφανιστούν και αυτοί που ίσως να ήθελαν να φτάσει η ΑΕΚ εδώ, για να βγουν μπροστά ως σωτήρες. Άλλωστε στα δύσκολα, δείχνουν όλοι το πραγματικό τους πρόσωπο…

Αν είχα έστω και μια αμφιβολία για το αν μπορεί η δουλειά του υποβιβασμού της ΑΕΚ, να είναι από μέσα, το γεγονός πως η πρώτη διακοπή εξαιτίας εισβολής οπαδών έγινε στο 74’ με το αποτέλεσμα στο 0-0 κι ενώ ο ΟΦΗ χάνει εκείνη την ώρα 2-0 από τον Ατρόμητο, μάλλον φουντώνει αυτή μου την πεποίθηση. Την δική σας;


ΥΓ: Η φωτό έχει το συμβολισμό της, σχετικά με το κείμενο...