Χαλύβδινη ΑΕΚ στο καθιερωμένο θρίλερ με τον Ατρόμητο

Ήταν μια δύσκολη και απαιτητική βραδιά η αποψινή για την ΑΕΚ. Ήταν ένα τεστ για το αν μπορεί να μείνει αλώβητη, σε ένα 4ο παιχνίδι δίχως τον κόσμο στο πλευρό της για τη φετινή σεζόν. Ήταν δοκιμασία γιατί είχε κόσμο που έπρεπε να εκτίσει και να ανταποκριθεί απέναντι σε μια ομάδα που της βγάζει το λάδι, δίχως έναν από τους πιο φορμαρισμένους παίκτες της, που είναι ο Μαρσιάλ. Ένα ματς που δεν είχε Πιερό. Που ο Πινέδα δεν ήταν σε καλή ημέρα και που γενικά υπήρχε ένα ανεξήγητα μεγάλο άγχος και αυτό φαινόταν στις περισσότερες ενέργειες των παικτών, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Κυρίως στο τελείωμα των φάσεων, γιατί προϋποθέσεις δημιουργήθηκαν για να βγουν φάσεις, βγήκαν τέτοιες, αλλά κάτι στην ολοκλήρωσή τους δεν γινόταν όπως έπρεπε.

Βέβαια, για τους πιο υποψιασμένους, το παιχνίδι αυτό ή για να είμαι ακριβέστερος, το ζευγάρωμα με τη συγκεκριμένη ομάδα βγάζει πάντοτε παιχνίδια, που κρίνονται στο φινάλε από τη στιγμή που η Ένωση μπήκε ξανά στο σπίτι της. Τη σεζόν του νταμπλ με πέναλτι του Άμραμπατ στο 94', την προηγούμενη πέναλτι του Γκατσίνοβιτς στο 95' και απόψε ένα γκολ του Μάνταλου που ήρθε στη σωστή στιγμή για να συναντήσει τη μοναδική σωστή ενέργεια που έκανε ο Κοϊτά στο παιχνίδι για να σκοράρει. Σαν να κινεί τελευταία μια δύναμη σε κάποιες κινήσεις τους πάντες, αφού ο Αλμέιδα δύο λεπτά νωρίτερα και μετά από ένα απελπιστικό σουτ του Κοϊτά έφερε τον Μαυριτανό δεξιά και πήγε τον Φερνάντες αριστερά.

Η ΑΕΚ πήρε το τρίποντο χρυσάφι που για μένα σε μεγάλο ποσοστό της αυξάνει τις πιθανότητες πως θα βρίσκεται μέσα στη δυάδα στο φινάλε της κανονικής περιόδου. Όχι γιατί τα τρία τελευταία παιχνίδια της, μέχρι να συμπληρωθούν οι 26 αγωνιστικές, είναι εύκολα, κάθε άλλο. Αλλά γιατί σε ένα ακόμα πρωτάθλημα, που χάνονται πολλοί βαθμοί που θεωρούνται δεδομένοι, χτίζεις πρώτα ψυχολογία και μομέντουμ, αν πάρεις αυτούς τους πόντους που συνοδεύονται από το «πρέπει». H εκτίμησή μου, κάτι που φαινόταν δύσκολο στο ξεκίνημα του δεύτερου γύρου, ήταν πως η ΑΕΚ για να βρίσκεται μέσα στο κόλπο χρειαζόταν με τη λήξη της κανονικής διάρκειας 54-55 βαθμούς, αλλά τώρα δείχνει ότι ίσως μπορεί και λίγο πιο πάνω. Αν κάνει το απόλυτο θα πάει 58, με μια ισοπαλία και δύο νίκες πιάνει 56. Δεν θα είναι ένας άσχημος απολογισμός, αν υπολογίσει κανείς πού ήταν στο φινάλε του πρώτου γύρου, που θεωρητικά ήταν πιο εύκολος.

Αυτό που θα πρέπει να θυμούνται όλοι είναι πως δεν υπάρχει λόγος για βιασύνη, ως προς την εκτίμηση για το τι θα γίνει στο φινάλε. Σε ένα πολύ σκληρό πρωτάθλημα, με τις λεπτομέρειες, με ό,τι αυτό περιλαμβάνει, να μην είναι υπέρ της, παλεύει και βάζει πίεση στον Ολυμπιακό, τη στιγμή που οι άλλοι, τη συγκεκριμένη εποχή, δείχνουν να μην μπορούν. Η ΑΕΚ οφείλει να μην κάνει άλλο παιχνίδι που να έχει ανάλογο άγχος, γιατί θα μπορούσε να το πληρώσει ακριβά. Αυτό που οφείλει να κάνει είναι να καταστρώσει το κάθε ματς ξεχωριστά, με όσες αναποδιές θα τις τύχουν και φυσικά με τιμωρίες. Ο Πινέδα θα πρέπει να εκτίσει τώρα, λογικά στην Τρίπολη, γιατί τα άλλα δύο ματς με Ολυμπιακό και Άρη είναι απαγορευτικά για να λείψει ο Μεξικάνος.