Το βάθος στα ρόστερ κριτήριο τίτλου και ο χαμός για την 5η θέση

Το πρώτο μικρό κομμάτι του πρωταθλήματος πέρασε ήδη στην ιστορία. Η πρώτη εντύπωση δεν μπορεί να είναι ασφαλής, διότι μπροστά μας έχουμε ακόμα ένα τελευταίο 24ώρο για τους τρεις που παίρνουν μέρος σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ένα οκταήμερο για την ΑΕΚ προκειμένου να κάνει τη σπουδαία της κίνηση. Φυσικά ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν και αυτοί το ίδιο διάστημα για μεταγραφές με την Ένωση, απλά το να φέρεις και ένα σούπερ όνομα δίχως να το συμπεριλάβεις σε ευρωπαϊκή λίστα, δεν είναι και το πλέον εύκολο. Αν και θεωρώ πως για τον Παναθηναϊκό είναι αρκετά πιο πιθανό να συμβεί, δίχως να μπορεί να αποκλειστεί τίποτα και για τους Θεσσαλονικείς και τους «ερυθρόλευκους».

Για να πάμε από τα φρέσκα, ήμουν από εκείνους που θεωρούσαν πως οι «πράσινοι» σίγουρα χρειάζονταν ένα οκτάρι. Ο Ουναχί είναι ποδοσφαιριστής με στοιχεία, που δεν έχουν οι άλλοι μέσοι του «τριφυλλιού» και αφορά τη δημιουργία. Ένας ποδοσφαιριστής, που μπορεί να παίξει και ως «δεκάρι» αν χρειαστεί.

Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πληγωμένος ως προς το πρωτάθλημα, όχι μόνο σε θέμα γοήτρου, αλλά και ουσίας. Οι ήδη πέντε χαμένοι βαθμοί τον φέρνουν σε μειονεκτική θέση για τον πολυπόθητο τίτλο, με δεδομένο πως ακολουθεί και ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα με δύο εκτός έδρας ντέρμπι, στις τρεις επόμενες αγωνιστικές μετά τη διακοπή. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η δυσκολία οι «πράσινοι» να μεταβούν σε αυτό που δείχνει να θέλει ο Ντιέγκο Αλόνσο. Στην αμεσότητα των επιθέσεων της ομάδας του με γρήγορες και άμεσες μεταβιβάσεις.

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έκαναν ένα δυνατό ξεκίνημα, αλλά η συνέχειά τους θα δοκιμαστεί στη συνέχεια από τον βαθμό ανταπόκρισής τους σε συνδυασμό με τα απαιτητικά παιχνίδια του Europa League. Στα δικά μου μάτια αυτήν τη στιγμή, με τα ρόστερ όπως είναι διαμορφωμένα, ο πρωταθλητής μοιάζει γεμάτος, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αξιολογηθεί τούτη τη στιγμή. Ένας πόντος σημαντικός για το ρόστερ του ήταν η εμφάνιση του Σορετίρε μετά το πρώτο τέταρτο στο Περιστέρι, που μοιάζει μια μονάδα ικανή να αναπληρώνει τον Τάισον, όποτε αυτό είναι απαραίτητο και σίγουρα θα είναι. Από την άλλη οι «ερυθρόλευκοι» με τον Γουίλιαν έκαναν μια προσθήκη τεραστίων διαστάσεων, αλλά αυτό μένει να φανεί στο χορτάρι. Φυσικά και κατά τη γνώμη μου ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν ακόμα εξτρέμ, έναν επιπλέον αριστερό μπακ και πολλοί συζητούν για έναν ακόμα στόπερ, πράγμα που για την ώρα ίσως να μοιάζει και κάπως υπερβολικό, αλλά μέχρι τον χειμώνα αυτό θα κριθεί.

Η ΑΕΚ οφείλει να δείξει συνέπεια πως συνήλθε από το ευρωπαϊκό στραπάτσο και να μην της συμβούν άλλα αναπάντεχα στραβοπατήματα όπως αυτό με τη Λαμία. Όχι γιατί απαραίτητα δεν θα συμβούν στους άλλους, αλλά γιατί επιπλέον γκέλες θα φέρουν στην επιφάνεια θέματα, που και πέρυσι ταλαιπώρησαν την ομάδα. Στην περίπτωση της Ένωσης, τον κόσμο θα πρέπει να τον απασχολεί λιγότερο το θέαμα και περισσότερο ο κυνισμός της ομάδας και φυσικά ο περιορισμός των προσωπικών λαθών. Όλα αυτά, όμως, επιβάλλεται να συνοδευτούν και με ενισχύσεις, τουλάχιστον ενός φορ. Προσωπικά θα επιθυμούσα και στόπερ και αριστερό μπάκ και χαφ αν βρισκόταν κάποιος να αγοράσει τον Σιμάνσκι. Ακόμα και προσθήκη δύο φορ θα τη θεωρούσα λογική. Όμως κρατάω μικρό καλάθι, μακάρι ο εκλεκτός για την επίθεση να είναι πραγματικά αυτός, που θα κάνει διαφορά.

Για το άλλο μίνι πρωτάθλημα των ομάδων που θα διεκδικήσουν τις θέσεις 5-8, το τοπίο είναι πολύ ασαφές, πέρα από τον Άρη. Οι «κίτρινοι» του Βορρά θεωρώ πως θα έπρεπε να αποκτήσουν έναν ανταγωνιστικό προς τον Μορόν σέντερ-φορ και να γίνουν πιο ουσιαστικοί στα εντός έδρας παιχνίδια τους, με ομάδες, που οφείλουν να κερδίζουν. Μιας που μιλάμε για ζήτημα έδρας, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει με τον Αστέρα. O Ράσταβατς έφυγε, έχοντας πάρει τέσσερις πόντους σε ΟΑΚΑ και Βικελίδης, αλλά έχοντας χάσει από τον Βόλο στην έδρα του. Οι επτά μήνες δίχως νίκη εντός έδρας είναι πολλοί και δεν μπορεί ο προπονητής να μην έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Όμως το ποδόσφαιρο που έπαιξε ο Αστέρας και στα δύο εκτός έδρας παιχνίδια είχε θετικό πρόσημο. Η δυσκολία αν το ψάξει κανείς αγωνιστικά έχει να κάνει με το πώς μπορεί να αντιμετωπίσει τις κλειστές άμυνες των ομάδων, που είναι στα κυβικά τους εντός έδρας. Ο Ατρόμητος έχει μια εκκίνηση που βαθμολογικά είναι αναντίστοιχη με τις προσδοκίες, που είχε δημιουργήσει. Ο ΟΦΗ με την τελευταία προσπάθεια, που έγινε και την άφιξη του Φούντα θα κάνει μια προσπάθεια να σουλουπωθεί. Κακά τα ψέματα η μάχη για το τι θα συμβεί από την 5η θέση κάτω είναι τόσο μεγάλη, που δεν θα με εξέπληττε οποιαδήποτε σειρά ή οποιαδήποτε είσοδος στο 5-8 ή πιθανή έκπληξη από άποψης ακόμα και κινδύνου υποβιβασμού.

Υ.Γ.: Θα κάνω ξεχωριστή μνεία στην ομάδα, που έκλεψε την παράσταση, τόσο στο Καραϊσκάκη με τη δυνατή εμφάνιση και τη δυσκολία που έβαλε στον Ολυμπιακό, αλλά και την υπέροχη, μοναδική, ανεπανάληπτη (προσδοκώ μέχρι την επόμενη), εμφάνιση απέναντι σε έναν από τους μεγάλους. Σήμερα με την επωνυμία Athens Kallithea κάνει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια τα τελευταία χρόνια με συνέπεια να παρουσιάσει μια αξιοπρόσεκτη ομάδα. Για όσους μεγάλωσαν στην γειτονιά των Νοτίων Προαστίων, με την ομάδα του Χατζηράπτη, του Αγγελόπουλου, του Σφυρή και του Σύρτη και στις σκληρές μονομαχίες στο Ελ Πάσο στα μέσα της δεκαετίας του 1980, θα είναι πάντοτε η «πεντάστερη». Εύχομαι η συνέχεια σε επίπεδο ποδοσφαίρου, να είναι ανάλογη με αυτή των δύο αγωνιστικών κόντρα στους «αιώνιους»…

YΓ1: Το άρθρο είχε ετοιμαστεί από ώρες, οπότε δεν είχα προλάβει να συμπεριλάβω την κίνηση του Σέρτζιο Ολιβέιρα, που ισχυροποιεί πλέον σε πολύ μεγάλο βαθμό την μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού και του προσθέτει πολύ μεγάλο βάθος. Ποιοτικά μιλάμε για έναν παίκτη που έχει κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Όρτα, είναι στο πιο δημιουργικό στιλ από τον νεότερο συμπατριώτη του. Όπως και να έχει, έχουμε να κάνουμε για μια λύση που είναι δοκιμασμένη και γνωρίζει το ελληνικό πρωτάθλημα.