O λαός απαίτησε, ο Μελισσανίδης τον κράτησε

Είναι πρώτες πρωινές ώρες της 12ης Ιουνίου κι ετοιμάζομαι για ένα Λάτιν ξενύχτι. Σπάνια, ξεκλέβω τόσο νωρίς λίγο ύπνο, όπως έκανα το προηγούμενο δίωρο, αλλά αυτή τη φορά, στην πραγματικότητα, κοιμήθηκα ήσυχος, μιας και λίγο νωρίτερα, είχε γίνει το σωστό και το δίκαιο. Ο Τραϊανός Δέλλας, επιβραβεύθηκε για την προσπάθεια που έκανε την προηγούμενη διετία, όχι σαν 2 σεζόν, αλλά σαν 26 μήνες, γιατί μην ξεχνάμε πως ο Τράι, έζησε και τις δραματικές στιγμές. Πάνω απ’ όλα πήρε την ευκαιρία, γιατί το άξιζε και γιατί ο Δημήτρης Μελισσανίδης ικανοποίησε το λαϊκό αίσθημα του μεγαλύτερου κομματιού του κόσμου της ΑΕΚ.

Είμαι βέβαιος πως για να προχωρήσουν οι δύο πλευρές, έγιναν και όλα όσα χθες κατέγραφα. Τα όσα προηγήθηκαν στα πλέι-οφ, δεν ήταν μια τεχνητή κρίση, ούτε εφεύρημα του Τύπου. Υπήρξαν πραγματικά δραματικές στιγμές στην υπόθεση του Τράι και ας πιστεύει αρκετός κόσμος το αντίθετο. Το γεγονός, πως ακριβώς δημοσιοποιήθηκαν οι ενδοιασμοί και οι σκέψεις και από τις δύο μεριές, ήταν αυτό που έφερε το αποτέλεσμα. Υπήρξαν στιγμές, που και από την μία και από την άλλη μεριά, υπήρξε διστακτικότητα και δεύτερες σκέψεις, για το αν θα συνεχίσουν μαζί. Ξεκάθαρα πράγματα. Ο κόσμος όρθωσε ασπίδα στον Τράι και ο Μελισσανίδης ικανοποίησε το λαϊκό αίσθημα, κρατώντας τον.

Τώρα, διοίκηση, προπονητής, παίκτες και κόσμος, πάνε όλοι μαζί, δίχως γκρίνιες και εσωστρέφειες. Κι επειδή έχω βαρεθεί ν’ ακούω πώς ο Μελισσανίδης, αν κρατήσει τον Δέλλα, θα το κάνει επειδή δεν θέλει να βάλει λεφτά και πως αν έφερνε κανονικό προπονητή θα έπρεπε να του πάρει παικταράδες, ο «τίγρης» οφείλει κι ελπίζω πως θα στηρίξει την επιλογή του με τέτοιες μεταγραφές, που θα έκανε ακόμα και αν έφερνε το πιο τοπ όνομα προπονητή που μπορούσε.

Αυτά θέλω να γράψω για τώρα, δεν θέλω να γράψω τίποτα περισσότερο. Παραφράζοντας κάπως, έναν τίτλο που είχε ένα εφημεριδάκι της ORIGINAL το καλοκαίρι του 1993, θα κλείσω ως εξής: «Πάμε για μπάνια, περνάμε καλά κι ερχόμαστε να παίξουμε την μπάλα μας ξανά».