Κρεσέντο του Εμπαπέ και δύσκολη επιβίωση της Αργεντινής

Είναι ωραίες οι ποδοσφαιρικές βραδιές, που έχεις κάτι να πεις, έστω και αν το θέαμα δεν είναι και το καλύτερο δυνατό σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, γεγονός, που από τη μία δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα, αλλά μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με εθνικές. Τι θέλω να πω; Ότι ο χρόνος για να μαζευτούν, ειδικά οι σούπερ σταρ των ισχυρών εθνικών ομάδων, και να αφομοιώσουν σε τέτοιο βαθμό πράγματα που έχουν συνηθίσει να πράττουν καλοκαίρι, είναι μπέρδεμα μέσα στη σεζόν.

Σαν γενική παρατήρηση: Τη στιγμή που προσδοκούσαμε όλοι να παρακολουθήσουμε καλύτερο ποδόσφαιρο, αφού οι ποδοσφαιριστές βρίσκονται στο pick της φόρμας τους, θεωρητικά αυτή την εποχή, βλέπουμε χειρότερα ματς, διότι απλά είναι δύσκολο να πας μέσα στη μέση της σεζόν σε mood εθνικής από σύλλογο, σε ένα τέτοιο απαιτητικό τουρνουά.

Αν θεωρήσουμε πως αυτό το διήμερο είναι το πρώτο πραγματικά σπουδαίο του πολέμου, τότε κρατάμε το πόσο σβηστά οι Γάλλοι και με δυσκολότερο αντίπαλο από τους Αυστραλούς, κατάφεραν να πάρουν το παιχνίδι με τη Δανία. Γιατί πολύ απλά το 2-1 δεν λέει την αλήθεια και μοιάζουν οι «μπλε» και όχι «τρικολόρ», όπως λανθασμένα τους αποκαλούμε για χρόνια, να έχουν έναν αυτόματο πιλότο νικών. Είναι τόσο εμφατική η παρουσία τους, που σου δίνουν την αίσθηση πως θα πάνε μακριά. Με οδηγό τον Εμπαπέ να πιάνει εύκολα πάλι τα τρία γκολ και να γίνεται ο μόνος μετά τον Πελέ, που πριν πιάσει τα 24 χρόνια του, έχει σημειώσει επτά γκολ σε Μουντιάλ.

Κατά τα άλλα η Αργεντινή επιβίωσε, αλλά αυτό, τουλάχιστον, για τη βραδιά του Σαββάτου, έγινε πρώτιστα, γιατί κάποια στιγμή αποδόθηκε στο γήπεδο δικαιοσύνη, μιας και υπήρχε μια ομάδα, που δεν παίζει καλά, αλλά προσπαθούσε να παίξει ποδόσφαιρο και να νικήσει και μια άλλη, που πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ χειρότερη έκδοσή της από το 1986 όταν για δεύτερη φορά στην ιστορία είχε φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Ακόμα μεγαλύτερη η απορία μου για το γεγονός πως ο Πινέδα δεν έχει παίξει σε αυτό το ποδοσφαιρικό έκτρωμα των Μεξικάνων ούτε λεπτό. Αλλά μπορεί και καλύτερα.

Ο Μέσι μπορεί να είναι εκείνος, που συγκέντρωσε πάνω τους προβολείς, όμως το ένα βήμα παραπάνω για να βγει μπροστά και να δώσει την απαραίτητη φλόγα στην Αργεντινή ήταν ο Ντι Μαρία, τουλάχιστον από το ξεκίνημα του δευτέρου μέρους. Στην κόντρα για την πρωτιά, που για την Αργεντινή θα είναι και αγώνας επιβίωσης και που θέλει μόνο νίκη για να μην εξαρτάται από το άλλο ματς, περιμένουμε με ενδιαφέρον τη μονομαχία του Μέσι με τον Λεβαντόφσκι, που σε ένα ματς στο οποίο δεν ήταν καλύτερη η Πολωνία, τα κατάφερε με τους ενθουσιώδεις, αλλά όχι αποτελεσματικούς στην τελική προσπάθεια Σαουδάραβες.