Nτροπή, έλεος, αίσχος!!!

Ντροπή, δεν είναι να κάνεις γκέλα στην Ερασιτεχνική κατηγορία. Άλλωστε όπως είχα προειδοποιήσει, όποιος ονειρευόταν, τεσσάρες, πεντάρες, εξάρες ή και μεγαλύτερα σκορ, μάλλον δεν έχει παρακολουθήσει τίποτα, εκτός Σούπερ Λίγκας. Όχι πως εγώ είμαι θιασώτης μικρότερων κατηγοριών, αλλά γνωρίζω καλά, πως καμία ομάδα απ’ όσες παίζουν σε τέτοιες κατηγορίες, δεν γίνεται σάκος του μποξ, ειδικά όταν έχουν τέτοιο έξτρα κίνητρο πως παίζουν με μια τεράστια ομάδα.

Είναι, ωστόσο ντροπή, μια ομάδα που θέλει να λέει, πως βρίσκεται και μισή κατηγορία μπροστά, να μην μπορεί να κάνει ούτε τα στοιχειώδη. Είναι ντροπή, ένας προπονητής να παρατάσσει την ομάδα λες και έχει μπροστά του, τον δυνατότερο αντίπαλο της χώρας. Είναι αισχρό να παρακολουθεί 5.000 κόσμος στο γήπεδο και πόσος που είναι στημένος στο διαδίκτυο και βγάζει τα μάτια του, να νιώθει την πίεση του, ν’ ανεβαίνει στο κόκκινο. Και μόνο έλεος μπορεί να ζητήσει και μόνο αν σκεφτεί κανείς, όσα έχει τραβήξει αυτός ο κόσμος, βλέποντας το ποδόσφαιρο που έχει παίξει αυτή η ομάδα, τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια.

Η ΑΕΚ όσο περνάνε οι αγωνιστικές παίζει χειρότερα. Με μόνο έναν παίκτη που να μπορεί να περάσει κατά μέτωπο, μετά τον τραυματισμό του Ανάκογλου, αντίπαλο κι αναφέρομαι στον Πλατέλλα, είναι δύσκολο να διασπάσεις πολυπρόσωπες άμυνες. Γίνεται ακόμα πιο μάταιη η προσπάθεια, όταν παρατάσσεις μια ομάδα, που για να φυλάει τον κανέναν, αγωνίζονται τέσσερις αμυντικοί. Γενικά είναι αδιανόητη η εικόνα, μιας ομάδας που ονειρεύεται θεαματικό come back και δεν μπορεί να βγάλει γκολ, προσπαθεί να βγάλει φάσεις από προσπάθειες, τραβηγμένες από τα μαλλιά και δεν μπορεί να βάλει καν τη μπάλα κάτω και να προσπαθήσει να παίξει ένα ολόκληρο ημίχρονο μόνο με γιόμες. Πίστευα πως τουλάχιστον γι’ αυτή την κατηγορία, να ήταν επαρκής, αλλά μετά από αυτό που είδα διά ζώσης σήμερα, έχω ζωηρές αμφιβολίες.

Η ΑΕΚ δεν μπορεί να δώσει άλλη πίκρα στους οπαδούς της. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν θα καταφέρει ν’ ανέβει ή όχι. Αλλά τουλάχιστον, ας είναι αρκετά επαρκής, ώστε ο κόσμος της, που πίνει όλο αυτό το φαρμακερό ποτήρι, του να τρέχει σε όλη την άγονη γραμμή των γηπέδων της Αττικής για να την δει να παίζει στην Γ’ κατηγορία, να μην φεύγει από το γήπεδο, ακόμα και τώρα με σκυμμένο κεφάλι και με τα νεύρα του σμπαραλιασμένα.

ΥΓ: Μπορεί να επικαλεστεί κανείς τα λάθη της διαιτησίας και τις δύο κραυγαλέες λάθος υποδείξεις, ειδικά αυτή του γκολ του Πόποβιτς, που δεν μέτρησε, αλλά και στη φάση του Πλατέλλα. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να γράψω, πως αν αρχίσουμε ν’ ασχολούμαστε με τη διαιτησία και στην Γ΄Εθνική, τότε μικραίνουμε πολύ σαν ομάδα.