Έστω και αν μπορεί να βρει κάποιος ελαφρυντικά, λόγω των απουσιών το αποτέλεσμα που βλέπει ο καθένας, μετά και την πρόβα τζενεράλε με τον Αστέρα, δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Η ΑΕΚ είναι δέσμια των επιλογών της, αποτελεί μια ομάδα που παρά τις προσθήκες που έκανε και πάλι με χαρακτηριστική αργοπορία, αλλά και εξαιτίας των τραυματισμών, σε συνδυασμό με την έλλειψη αγώνων αφού αποκλείστηκε νωρίς στην Ευρώπη, δεν μπορεί να έχει ρυθμό. Δεν μπορεί να έχει δουλέψει σωστά κάτι, αφού λείπουν, παρά τις προσθήκες βασικά γρανάζια, αλλά ο χρόνος που ήρθαν, όποια τέτοια αποκτήθηκαν σε αυτό το παζάρι, δεν μπορούν να μπουν σε μια σειρά.
Στην ΑΕΚ το χειρότερο, δεν είναι οι ποδοσφαιριστές που παίρνει, γιατί σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι όλοι κακοί. Οι επιλογές όμως στις περισσότερες περιπτώσεις είναι παικτών που ακόμα και αν είναι καλοί (με πολλούς απ’ αυτούς που έχουν έρθει κατά καιρούς να έχουν προβληματικές καριέρες και πολλούς τραυματισμούς) είναι τέτοιες που δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι ουσιώδες στην ομάδα. Αυτή τη στιγμή μιλάμε για μια ομάδα που δεν ξέρει τι θέλει να παίξει και δεν φαίνεται να αποκτά και ποδοσφαιριστές ανάλογους (δεν έχει να κάνει με την τιμή, αλλά με το είδος των παικτών) για να παίξει κάτι συγκεκριμένο.
Ο Μιλόγεβιτς έχει μεγάλη ευθύνη μέχρι στιγμής, πέρα από τον αποκλεισμό με την Βελέζ, γιατί δεν έχει πιέσει ως όφειλε, να έχει αυτούς που θα ήθελε, σε σωστό χρονικό διάστημα, ώστε να μπορέσει να δουλέψει σωστά. Από την άλλη όμως δεν μπορεί ν’ αποτελεί δικαιολογία αυτό, όταν η ΑΕΚ, πέρα από μια στοιχειώδη αμυντική βελτίωση δεν μπορεί να παρουσιάσει κάτι ουσιαστικό στο παραγωγικό κομμάτι. Ο Άμραμπατ έδωσε μιαν ελπίδα, αλλά αυτός από μόνος του δεν φτάνει. Γιατί πολύ απλά τα χαφ που διαθέτει η Ένωση, είναι αργά και αντιπαραγωγικά.
Αυτή τη στιγμή, στην Ένωση είναι προφανές πως λείπει ένας ποδοσφαιριστής που θα μπορέσει να συνδέσει τις γραμμές. Είναι πασιφανές πως δεν πάει για αριστερό μπακ λανθασμένα, ενώ στην πραγματικότητα οι λύσεις που έχει εκεί, ακόμα και με την έλευση του Χατζησαφί που δεν έχει παίξει παρά ελάχιστα σε αυτή τη θέση τα τελευταία δύο τρία χρόνια, είναι περιορισμένες. Η μεγάλη αδυναμία όμως της Ένωσης βρίσκεται στο κέντρο.
Χωρίς έναν χαφ σκύλο κόφτη, στο στιλ που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Σιμόες, αλλά και λίγο πιο καλό, αλλά και χωρίς έναν, για να μην πω δύο ποιοτικούς χαφ που να μπορούν να δώσουν στην ΑΕΚ ταυτότητα στον τρόπο παιχνιδιού, πολύ φοβάμαι πως πάμε και φέτος για μια από τα ίδια. Οι επιλογές του Μελισσανίδη ως προς τους αρμόδιους να κάνουν τις μεταγραφές θα κριθούν λίαν συντόμως. Αυτό ωστόσο που προετοιμαζόμαστε να δούμε, τουλάχιστον όπως φαίνεται για την ώρα, δεν θα διαφέρει πολύ στην εκκίνηση από την περσινή ΑΕΚ. Το μόνο που μπορεί να τη διασώσει είναι τα αποτελέσματα. Ωστόσο αν δεν γίνουν πραγματικές προσθήκες που θα κάνουν διαφορά στον νευραλγικό χώρο του κέντρου, δεν περιμένω να δω καλύτερα πράγματα απ’ όσο πέρσι, τουλάχιστον σε επίπεδο ποδοσφαίρου.
Ο Μιλόγεβιτς οφείλει να συνειδητοποιήσει πως δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αν εκείνος ως τώρα ήταν ανεκτικός με τον εαυτό του και με το να μην έρχονται παίκτες που είναι ολοφάνερο στον καθέναν ότι λείπουν από την ΑΕΚ, τότε δεν θα έχει να διανύσει μακρύ δρόμο. Μόνο ένας προπονητής που δεν θα κάνει εκπτώσεις στα θέλω του, θα μπορέσει να επιβιώσει στην Ένωση, ή τουλάχιστον θα δίνει στον κόσμο μια αξιοπρόσεκτη εικόνα. Αλλιώς η Ένωση θα είναι απλώς μια ηλεκτρική καρέκλα για προπονητές.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
