Το πολύ μπλα-μπλα, βλάπτει

Παρά το γεγονός πως είμαι δημοσιογράφος και αυτό που θα πω δεν συμφέρει εμένα τον ίδιο, αλλά και τον δημοσιογραφικό κόσμο, θεωρώ πως η επικοινωνία με τους παίκτες και τους παράγοντες (προπονητές, φροντιστές, διοίκηση) για το ρεπορτάζ και οι δηλώσεις πρέπει να έχουν ένα όριο. Στη φετινή ΑΕΚ, λόγω της ιδιόρρυθμης (σικ) κατάστασης, η αρκετά μεγάλη χαλαρότητα που έχει επιδειχθεί σε δηλώσεις και διαρροές, θεωρώ πως μέχρι έναν βαθμό ήταν θεμιτές. Υπό την έννοια πως η ομάδα, περνάει μια πολύ δύσκολη φάση από κάθε άποψη.

Του Κώστα Μιαούλη

Οι ποδοσφαιριστές έχουν ταλαιπωρηθεί σε αφάνταστο βαθμό, ιδίως από τη στιγμή που έπρεπε να εξωτερικεύσουν και συναισθήματα και καταστάσεις που συμβαίνουν . Παρόλη την ελευθερία θεωρώ πως κατάχρηση δεν έκαναν, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, με ορισμένες εξαιρέσεις. Εκείνοι που πραγματικά δείχνουν να έχουν χάσει τη μπάλα, είναι ο προπονητής, η διοίκηση, αλλά και γενικώς, οι διαρροές του τεχνικού τιμ.

Κακή πρόθεση, δεν θέλω να καταλογίσω σε κανέναν, για να είμαι ξεκάθαρος. Ωστόσο θα περίμενα, τουλάχιστον από έναν τόσο έμπειρο προπονητή, να χειριστεί πολύ πιο λεπτά ορισμένες καταστάσεις. Κανένας δημοσιογράφος, ακόμα και αν είναι ορκισμένος εχθρός της ομάδας στην οποία κάνει ρεπορτάζ, δεν θα βγάλει τα πάντα από το κεφάλι του. Έτσι ο Λίνεν, ακόμα και αν έχει δίκιο πως δεν είπε έτσι ακριβώς, τα όσα μεταφέρθηκαν στον Τύπο, όφειλε να είναι πολύ πιο φειδωλός.

Και τα όσα παράπονα έχει από τους ποδοσφαιριστές, έχει την υποχρέωση να τα εκφράζει πρώτα στους ίδιους τους παίκτες του. Αλλά είναι και αδιανόητο, έστω και αν έχει κάνει έστω και νύξη για κακή απόδοση του Κατίδη και του Μπουγαϊδη, ο ίδιος άνθρωπος, να έρχεται και να λέει πως δεν πρέπει να γίνεται χαμός μετά από μια ήττα. Διότι ο χαμός, αρχίζει από τα δικά του λεγόμενα, έστω και αν αυτά δεν έχουν αποδοθεί σωστά από οποιονδήποτε ρεπόρτερ. Ακόμα και απλή αναφορά να έκανε σε απόδοση Μπουγαϊδη και Κατίδη, ο Λίνεν είναι φάουλ και αυτοαναιρείται.

Κάτι ανάλογο ισχύει και με τη διοίκηση. Είτε από την πλευρά κάποιων που σε ορισμένα θέματα είχαν δίκιο, είτε από την άλλη αν είχαν άδικο. Χαρακτηριστική είναι η όλη παραφιλολογία και στο σκυλοφάγωμα όλη την εβδομάδα πριν το ματς με τον ΠΑΟΚ, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί έκτοτε ένας μεγάλος εκνευρισμός που ήρθε να προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα από το γεγονός πως από ορισμένα γεγονότα, δημιουργήθηκαν προσδοκίες στους παίκτες, πως θα δουν φως (οικονομικά). Ακολούθησε μια εβδομάδα που γενικά δεν ήταν ήρεμη και ξαφνικά στην εκκίνηση της εβδομάδας για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, έρχεται ο Λίνεν να δημιουργήσει αναταράξεις.

Αν πρέπει να δώσω μια εξήγηση, πάνω στο γιατί συμβαίνει αυτό, ειδικά απ’ όλους πλην των παικτών, θεωρώ πως δεν πρέπει να κάνω πολύ κόπο. Στις στραβές, θέλουν όλοι να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους και κάθε ήττα, πρέπει να έχει τα «μαύρα πρόβατα». Αγωνιστικά, αυτή η ΑΕΚ μπορεί κάποια πράγματα, αλλά μέχρι ενός σημείου. Γι’ αυτό και πιστεύω πως η κριτική θα έπρεπε να περιορίζεται στα ενδότερα και να μην εξωτερικεύεται προς τα έξω, γιατί απλούστατα αυτό δημιουργεί νέα προβλήματα σε μια δεδομένα ευμετάβλητη ψυχολογία. Έτσι το αήττητο σερί των έξι αγώνων, μπορεί να εύκολα να γίνει αρνητικό σερί, αν αυτή η εύθραυστη ψυχολογία, «ραγίσει» και πάλι.