Ντύθηκαν μάγοι, Σισέ, Ίβιτς και Ταραλίδης

Μέρες που έρχονται, ελπίζω να επιτρέπετε την παρομοίωση. Οι τρεις συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές ήταν «μάγοι» με μια αγκαλιά δώρα για τις ομάδες τους. Ο Γάλλος στράικερ με τα δύο γκολ που σημείωσε έβγαλε το άγχος από τον Παναθηναϊκό και οι φίλαθλοι του είδαν επιτέλους ένα χορταστικό ματς σε φάσεις και γκολ, έστω και αν τα γκολ ήρθαν αργά. Ο Ίβιτς μπορεί να μην έβαλε αλλά σέρβιρε δύο στους συμπαίκτες του. Στο ένα απλά πρέπει να ένιωσε την αύρα του Αραμπατζή για να του στρώσει τη μπάλα όπως εφορμούσε κάθετα ο δεξιός μπακ του ΠΑΟΚ. Στο δεύτερο σέρβιρε με περίσσια τεχνική έτοιμο γκολ στον Βιεϊρίνια. Το ματς του Λεβαδειακού κρίθηκε σε μεγάλο ποσοστό από το γκολ του Ταραλίδη που ήταν ο κορυφαίος σε ένα μεγάλο σόου των Βοιωτών,με μια δόση... ευγενικών χορηγιών του Μάλαρτζ.

Ο ΠΑΟΚ επιτρέψτε μου να πω ότι πέτυχε την πιο σημαντική νίκη. Στο πρώτο μέρος έλεγες πως και ο αέρας μπορεί να έπαιζε το ρόλο του για την υπεροχή του «Δικεφάλου». Όμως ήταν φανερό πως ο Μπέτο και ο Ρομάνο έλειπαν πολύ από το κέντρο του Εργοτέλη. Μάταια προσπαθούσε να συμμαζέψει ο Τζούνιορ την κατάσταση, αλλά δεν βρέθηκε κι αυτός σε καλή μέρα. Παρά τις στραβές που έτυχαν στον ΠΑΟΚ με τον πυρετό του Κοντρέρας, τις αναγκαστικές αλλαγές του Τσιρίλο και μετά του Σαβίνι, οπότε ο Χιλιανός αναγκάστηκε να παίξει έστω σαν αλλαγή. Οι Θεσσαλονικείς ήταν καλύτεροι και έφτασαν σε μια νίκη που τους κάνει ξεκάθαρα 3ους. Όσο μπορούν να κρατάνε μια σχετικά λογική απόσταση από τους δύο πρώτους, μπορούν να έχουν ελπίδες πως θα μπουν στα πλέι-οφ για ν’ απειλήσουν όποιον έρθει δεύτερος από τους δύο.

Ο Παναθηναϊκός «ξεμπουκώνει» σταδιακά. Επτά γκολ σε τρεις μέρες δεν είναι και λίγο πράγμα όταν έβλεπες τόσο καιρό μια ομάδα να βγάζει τα σωθικά της για να σκοράρει. Ευκαιρίες βέβαια έκανε πάλι με το τσουβάλι και τις έχασε στο πρώτο μέρος. Τουλάχιστον είδαμε στο παιχνίδι τους «πράσινους» να μην χάνουν ένα ημίχρονο για να μπουν στο ματς. Οι διορθωτικές κινήσεις που έκανε ο Νιόπλιας βγάζοντας τον Σεϊταρίδη και ρίχνοντας το Νίνη μέσα κάνει να αντιλαμβάνεσαι ότι ο Έλληνας τεχνικός καταλαβαίνει αν μη τι άλλο τι του γίνεται στο παιχνίδι. Το να σπαταλάς δύο αμυντικογενή χαφ κόντρα σε μια ομάδα που παίζει όλη πίσω είναι τζάμπα υπόθεση. Ο Κατσουράνης πίσω σαν στόπερ, ο Βύντρα δεξί μπακ και το νερό μπήκε στο αυλάκι με δύο πλέι-μέικερ στη μεσαία γραμμή. Για να κλείσω με τον Παναθηναϊκό, μένει ν’ αναρωτιέμαι αν, όπως έλεγαν κάποιες κακές γλώσσες, αυτό θα ήταν το τελευταίο ή ένα από τα τελευταία ματς του Σαλπιγγίδη με την «πράσινη» φανέλα.

Ο Λεβαδειακός παρουσίασε δείγματα γραφής την προηγούμενη εβδομάδα και όπως πάντα θα βρει τον τρόπο να ξεμπερδέψει για μια ακόμα φορά. Το θέμα είναι τι γίνεται με τη Λάρισα, που φαίνεται πως ο κατήφορος φέτος δεν έχει τέλος και αυτή η βαριά ήττα δεν ξέρω αν αφήνει περιθώρια πλέον να βρουν τα Χριστούγεννα στον πάγκο της Λάρισας τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Για το φετινό χάλι της Λάρισας δεν ευθύνεται ούτε μόνο ο προπονητής, ούτε το γεγονός πως άρχισε πολύ νωρίς η χρονιά γι’ αυτήν και με πολλούς να μην έχουν κάνει προετοιμασία. Οι προσθήκες της ΑΕΛ σε σύγκριση με όσα μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα καλοκαίρια, σε αυτό που πέρασε, ήταν πολύ μέτριες.