Ούτε για βοσκοτόπι

Για να είμαι δίκαιος, θα πω ό,τι είχα επισημάνει όταν ο Φερέρ με την Παρί πριν από παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό δεν έβαλε τους βασικούς σε εκείνο το παιχνίδι για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: ότι είναι αδικαιολόγητο να μην κυνηγάς μέχρι τέλους την εξάντληση των τελευταίων ελπίδων για να συνεχίσεις στον μόνο στόχο που σου έχει απομείνει.

Από την άλλη μεριά, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με την οριακή κατάσταση στο θέμα των πληρωμών των παικτών της ΑΕΚ μπορούν να αποτελούν μια όχι επίσημη δικαιολογία, αλλά ένα παρασκηνιακό πρόσχημα για το ότι δεν είδαμε από την αρχή την «Ενωση» με όλα τα όπλα της.

Ο Μπάγεβιτς, κατά το ρεπορτάζ, ήθελε να προστατεύσει κάποιους παίκτες επειδή ακολουθεί κρίσιμο ματς με τον Πανιώνιο, το τερέν ήταν βαρύ κι ένας πιθανός τραυματισμός κάποιου βασικού θα μπορούσε να προκαλέσει απώλεια για τη συνέχεια. Ο Σκόκο αποχώρησε τραυματίας, οπότε αυτό το γεγονός ίσως να δίνει ένα point στο σκεπτικό της προφύλαξης.

Ομως η ΑΕΚ δεν επιτρέπεται να μη διεκδικεί μέχρι τέλους όλους τους στόχους, να μην εξαντλεί κάθε περιθώριο για να τους καταφέρει. Κινήσεις σαν αυτή είναι που μικραίνουν ακόμα περισσότερο την «Ενωση» ως μέγεθος. Η ΑΕΚ, αφού έμεινε πίσω στο σκορ στην αρχή, δεν μπορούσε να κυνηγήσει κάτι περισσότερο απέναντι σε μια ποιοτικότερη ομάδα από κάθε άποψη. Πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στις σημερινές εξελίξεις και τη συνάντηση του Νοτιά με τον Κοζώνη.

Πλέον οι «Ενωσίτες» αγωνιστικά δεν έχουν κάτι να περιμένουν, πλην των πλέι οφ. Η τωρινή ΑΕΚ στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να τερματίσει 3η, αλλά και αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο φέτος. Κρατάω ότι σε κάθε ματς ο Λεονάρντο απογοητεύει όλο και περισσότερο.

Και κάτι ακόμα: αν η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός σέβονται τον εαυτό τους, δεν μπορούν να παίζουν σε αυτό το γήπεδο. Τουλάχιστον και οι δύο μαζί. Ούτε παίκτες του τελευταίου τοπικού πρωταθλήματος δεν παίζουν σε τέτοιο τερέν, το οποίο κάνει μόνο για πεδίο βολής πυροβολικού. Η Εβερτον το ένιωσε στο πετσί της κι έχασε τρεις παίκτες σε αυτό το… βοσκοτόπι.