Λάθη τραγικά, νεύρα πολλά, φάση καμιά

Η ΑΕΚ βρήκε για μια ακόμα φορά τρόπο να χάσει ένα παιχνίδι, αυτή τη φορά ενώ προηγήθηκε και πλέον και η υπόθεση Ευρώπη γίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από δικαιολογίες με διαιτησία, κάποιοι προτάσσουν την τύχη ως το συστατικό για το χάλι και δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν ν’ αντιληφθούν τι ακριβώς πραγματικά συμβαίνει στην ομάδα. Έστω και αν ανασταλτικά πήγε καλά η «Ένωση» στο α‘ μέρος, έστω και αν στο 53’ έμεινε με 10 και μετά ήταν δύσκολο να απειλήσει ας κάνει μια αναδρομή στη μνήμη του και ας μας πει αν θυμάται έστω και μια ευκαιρία της ομάδας σε όλο το παιχνίδι. Η απάντηση είναι καμία. Κι αυτό συνέβη με ένα από τα πλέον επιθετικογενή σχήματα που θα μπορούσε να ρίξει ο Μπάγεβιτς στο σημερινό παιχνίδι.

Οι «κιτρινόμαυροι» δεν σκότωσαν το ματς στο πρώτο μέρος, μιας και μετά το γκολ είχε δύο ιδανικές προϋποθέσεις για να βγάλει σωστή κόντρα. Δεν κυνήγησε εκεί να σκοτώσει το ματς. Ο «Ταμ» έκανε καταπληκτικό παιχνίδι, οι μέσοι στα άκρα μάρκαραν σωστά και μεγάλοι κίνδυνοι δεν υπήρξαν. Κι όμως ένα τρίλεπτο στην επανάληψη ήταν αρκετό να καταστραφούν όλα. Αυτό που δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται η «Ένωση» είναι τι κάνει αν δεχτεί γκολ, είτε έχει προηγηθεί, είτε μένει πίσω στο σκορ. Ο Σάχα για μια ακόμα φορά «κρέμασε» για φέτος την «Ένωση» με ένα παιδικό λάθος. Αφού βγάζει τη δεύτερη προσπάθεια όμως η άμυνα όφειλε να έχει επιστρέψει να διώξει. Ακόμα πιο τραγικό είναι το φάουλ της δεύτερης κάρτας του Μαϊστόροβιτς στο κέντρο του γηπέδου και στο πλάι. Αντίδραση παιδική. Από εκεί και μετά αρχίζει το κρεσέντο του διαιτητή που σφυρίζει ότι να ‘ναι. Προσωπικά θεωρώ πως τον έπιασε τρικυμία, δεν έδινε τίποτα υπέρ της ΑΕΚ, αλλά όταν δίνεις δικαίωμα στον άλλο να μπει στο παιχνίδι και να γίνει και το αφεντικό του, μετά ο αγώνας δεν είναι στα χέρια σου και πάει στα χέρια και του διαιτητή.

Ο εκνευρισμός ήταν δίκαιος από ένα σημείο και μετά για το πως σφύριζε ο Ούγγρος, αλλά θεωρώ πως όσο το βλέπει τούτο ένας διαιτητής, τόσο χειρότερα θα σε πάει. Το αποτέλεσμα δεν καθορίζεται απ’ αυτόν, μιας και η ΑΕΚ με δέκα δεν μπορούσε ν’ αλλάξει πάνω από δύο μπαλιές. Ο Σκόκο πλέον είχε κουραστεί και το μοιραίο ήρθε σε μια ακόμα στημένη φάση, που έχει γίνει μια πολύ κακή συνήθεια για το πως δέχεται τα γκολ η «Ένωση». Σημειώνω πως η ομάδα έπαιξε για μια ακόμα φορά με έναν Έλληνα (κι έναν τον Μάκο αλλαγή δύο) και αυτό κάτι πρέπει να λέει.

Το συμπέρασμα; Η ΑΕΚ έχει μια κάποια δόση ατυχίας, γιατί ότι λάθος κάνει το πληρώνει. Τα λάθη που γίνονται όμως είναι αστεία και μισά γκολ για τον αντίπαλο. Όταν θεωρητικά ατού σαν τον Σάχα, τον Μαϊστόροβιτς κάνουν τόσο τραγικά λάθη και έχουν ασταθή απόδοση, όταν ο Σκόκο, αν και πήγε καλά όσο μπορούσε ανασταλτικά, δεν μπορεί να δημιουργήσει μια φάση ουσίας, τότε δεν έχεις ιδιαίτερη τύχη. Ο Νέμεθ είχε μια θετική ενέργεια, κέρδισε το πέναλτι, αλλά μετά θα μπορούσε να ενεργήσει πολύ καλύτερα σε δύο κόντρες. Τώρα με τι άμυνα θα παίξει στο ματς με την Μπάτε στο ΟΑΚΑ, είναι μια απορία που απομένει να λυθεί, αν και προφανώς πολλές λύσεις δεν υπάρχουν.

Τόσο ο Μπάγεβιτς όσο και οι παίκτες μέσα τους ξέρουν ποιοί είναι οι λόγοι που έχασαν. Κι επειδή το ξέρουν είχαν και τόσα νεύρα. Η ομάδα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν ως τώρα, δεν έδειξε ούτε σε ένα ματς, ακόμα και σε αυτά που κέρδισε καθαρό μυαλό γιατί κι αυτά κινδύνεψε σε κάποιο σημείο, λίγο ή πολύ να μην τα πάρει. Απόδειξη είναι ότι πλην της Βασλούι, όπου κι εκεί χρειάστηκε μια απόκρουση του Σάχα πριν το 2-0, κανένα ματς κι απ’ αυτά που κέρδισε δεν κατόρθωσε να το κλειδώσει. Ακόμα και με προβάδισμα ψυχραιμία δεν υπάρχει. Κι όταν δεν υπάρχει ψυχραιμία ο πρώτος που φταίει είναι αυτός που κάνει ο κουμάντο...