Η ΑΕΚ χθες μέτρησε τους πραγματικούς φίλους

Η πρώτη παρατήρηση που μου βγαίνει να κάνω αυτή τη στιγμή, είναι το αστείο θέαμα των 13-14.000 φιλάθλων (12.420 εισιτήρια) σε ματς με την Μπενφίκα. Για μένα πραγματικοί φίλαθλοι και συνάμα οπαδοί ήταν όσοι βρέθηκαν στο χθεσινό ματς του «Δικεφάλου» με τους Πορτογάλους. Αυτοί που αντιλήφθηκαν πως δεν θα έχουν πολλές ευκαιρίες να ξαναδούν από κοντά παίκτες σαν τον Αϊμάρ, τον Σαβιόλα, τον Ντι Μαρία, τον Καρντόζο, τον Λουιζάο και που είπαν πως παρά τις πίκρες έπρεπε να δουν και αυτή την παράσταση της ομάδας τους και να τη στηρίξουν δίχως γκρίνια. Η ΑΕΚ θα πει κανείς πηγαίνει χάλια, ερχόταν από ήττες σε δύο κολλητά ντέρμπι και υπήρχε απογοήτευση. Κι εγώ προσωπικά περίμενα πως η ΑΕΚ θα έχανε και πιθανώς και με πολλά γκολ. Έπρεπε να δείτε την έκφραση μου όταν είδα την ενδεκάδα της Μπενφίκα και το είπα και στο ραδιόφωνο. Και λοιπόν; Όπως και στη ζωή μετράς πραγματικά τους φίλους στα δύσκολα και στις στραβές, έτσι θα πρέπει να αισθάνθηκαν και οι παίκτες της ομάδας στη θέα του παγωμένου και άδειου κατά τα 4/5 (τόσο βγαίνει στο περίπου σύμφωνα με τα εισιτήρια που κόπηκαν) γηπέδου. Αυτοί που πήγαν χθες στο ΟΑΚΑ, είναι βέβαιοι πως από τη φετινή χρονιά θα έχουν κάτι να θυμούνται. Κι όλοι παραδέχτηκαν πως όσοι ήταν χθες στις κερκίδες έκαναν πολύ περισσότερη φασαρία από όταν το γήπεδο έχει 40.000 και 45.000. Γιατί απλούστατα αυτοί που πήγαν χθες γνώριζαν πως το πιθανότερο ήταν να χάσει η Ένωση. Όμως στήριξαν την ομάδα, φώναξαν και αποζημιώθηκαν. Έτσι μ’ αρέσει και μένα περισσότερο. Και την ίδια άποψη έχω διατυπώσει για την Εθνική, την οποία θα ξαναδώ από κοντά, όταν θα πάψει να είναι το πανηγύρι των celebrities (κατάσταση που έχει μειωθεί δραματικά πάντως εσχάτως) και όταν φύγει ο Γερμανός από την Εθνική.

Με όσα λέω παραπάνω δεν θέλω να εγκαλέσω κανέναν και ούτε σαφώς δικαιούται κανείς να κάνει κουμάντο στην τσέπη του καθενός. Απλά προχωρώ σε μια πικρή διαπίστωση. Όπως και παρά τη νίκη χθες, υπάρχει και άλλη μια που πρέπει να επισημανθεί. Ο Μπάγεβιτς φυσικά και ήταν υποχρεωμένος να πει το καλοκαίρι πως στόχος είναι το Πρωτάθλημα γιατί γνωρίζει το μέγεθος της «Ένωσης» και τις απαιτήσεις. Το θέμα είναι πόσοι απ’ αυτούς που παίζουν μπορούν να σηκώσουν βάρος για να οδηγήσουν την ομάδα σε τίτλους. Τις τελευταίες μέρες γράφτηκαν άπειρες λέξεις στα pc για τα προβλήματα της ΑΕΚ. Το μεγαλύτερο απ’ όλα είναι πως ακόμα δεν υπάρχουν οι προσωπικότητες που μπορούν να σηκώσουν αυτό το ειδικό βάρος. Ένας-δύο θεωρώ πως μπορούν να πάρουν στους ώμους αυτό το πράγμα, αλλά δεν θα μπω στη διαδικασία να πω (κατ’ εμέ) ποιοί είναι αυτοί. Το θέμα είναι πως οι υπόλοιποι στη σκέψη και μόνο του βάρους έχουν πολλά νεύρα κι αυτό βγαίνει πολλές φορές στην ομάδα. Για την ΑΕΚ από εδώ και πέρα το θέμα είναι να χτίσει ψυχολογικά σε αυτή τη νίκη και να μάθει να έχει αυτή την προσήλωση που είχε χθες σε διάρκεια. Αν μπορέσει να το πράξει, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ καλύτερα.

Την ώρα που οι εξελίξεις στη διοίκηση, αποτελούν σενάριο για αμερικανική σαπουνόπερα με επιχειρηματικές ίντριγκες, το μόνο πράγμα που έχει απομείνει σε αυτή την ομάδα είναι ο κόσμος της. Όσοι πιστεύουν πως, έχοντας δικαίωμα κριτικής για ότι βλέπουν, αλλά με αφοσίωση στην ομάδα, μπορούν, ας πηγαίνουν στο γήπεδο να τη βοηθάνε. Η κριτική και οι γνώμες δεν θα σταματάνε ποτέ. Άλλο αυτό και άλλο η στήριξη όμως, σε μια δύσκολη στιγμή με δεδομένες και τις αδυναμίες ή την ανυπαρξία που υπάρχει σε διοικητικό επίπεδο. Χθες η ΑΕΚ μέτρησε φίλους και κατά τη γνώμη μου οι μάγκες της χρονιάς (ως προς την Ένωση), είναι αυτοί που βρέθηκαν χθες στο ΟΑΚΑ.