Ο «Τόρο» ντύθηκε Γκαλέτι

Ο Βασίλης Τοροσίδης ήταν μακράν ο πρωταγωνιστής της αγωνιστικής. Το Παναθηναϊκός - Άρης ήταν μακράν το καλύτερο παιχνίδι του Πρωταθλήματος ως τώρα και οι Θεσσαλονικείς η ομάδα που έκανε το καλύτερο ημίχρονο μέχρι τώρα σαν ολοκληρωμένο παιχνίδι.

Στην Τούμπα οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν έστω και λειψοί να πάρουν μια νίκη ψυχολογίας που μπορεί να τα φέρει όλα τούμπα. Από την άλλη στον ΠΑΟΚ αν δεν μπορούν να κερδίσουν ντέρμπι ούτε αντιπάλους μισούς θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά τι θα κάνουν με τον Σάντος. Υλικό έχει ο ΠΑΟΚ, κατάφερε να το μαζέψει νωρίτερα απ’ όλους, αλλά φέτος θα πάει όπως φαίνεται χειρότερα από πέρσι. Ο Ολυμπιακός έπαιξε με ακραία μπακ, στον ρόλο τον χαφ και ο Τοροσίδης θύμισε Γκαλέτι με τις σέντρες που έβγαζε. Η ασίστ στον Αβραάμ ήταν με τεμπεσίρι στο δεύτερο γκολ. Ο Τοροσίδης τείνει να γίνει ο επόμενος Έλληνας ηγέτης του Ολυμπιακού και αυτό θα φανεί στην πορεία. Έχει το πάθος, έχει και την ποιότητα να παίζει σε πολλές θέσεις, αν και το τελευταίο δεν είναι πάντοτε καλό. Στα γεράματα ο Νικοπολίδης βελτιώνεται στις εξόδους και καθαρίσει και φάσεις δύσκολες. Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει μεράκι γι’ αυτό που κάνει.

Ο Άρης από το 10’ μέχρι το πρώτο τέταρτο του δευτέρου μέρους έκανε το καλύτερο διάστημα που έχουμε δει ως τώρα από ομάδα στο Πρωτάθλημα. Ματς σαν κι αυτό στο ΟΑΚΑ αξίζει να τα παρακολουθείς. Δεν ήταν μόνον οι φάσεις, αλλά και η ποιότητα των όσων γίνονταν μέσα. Σε ένα ματς που θα κρινόταν στις λεπτομέρειες, ο Παναθηναϊκός που του πήγαν όλα στραβά με τους ακραίους κατάφερε να τα βγάλει πέρα με τον παίκτη που αν βγάλει από 8 γκολ και άνω φέτος θα έχει το μισό Πρωτάθλημα στα χέρια του. Ο Κατσουράνης είναι ο χαφ που μπορεί να έρθει και να κάνει τη διαφορά μπαίνοντας σαν κρυφός κυνηγός. Η πολυτέλεια του να έχει αυτόν στην μηχανή του ο Παναθηναϊκός αλλάζει τις ισορροπίες. Ο Άρης με την εμφάνιση του εμένα μου έδειξε ομάδα Πρωταθλητισμού και το είπα και στη μετάδοση. Οι δυνάμεις του τον πρόδωσαν στο τέλος, όπως και ο Ντάκος που δεν έδωσε το πέναλτι μαρς στον Κάμπορα. Η ατυχία του ήταν ότι είχε τον Αμπρέου στην ενδεκάδα.

Για την ΑΕΚ νομίζω πως το ίδιο έργο το βλέπουμε χρόνια. Τους πόντους δεν τους χάνει πολλές φορές σε ματς που παίζει χάλια, αλλά σε ματς που έχει την ευκαιρία να τα καθαρίσει. Έπαιξε με τη φωτιά στο Περιστέρι, όταν τα έχανε ο Μπλάνκο δεν το πλήρωσε, όπως δεν πλήρωσε και το χαμένο πέναλτι του Μπλάνκο με τον Ηρακλή. Αφού δεν έκανε το 0-2, την κάρφωσε από δικό της λάθος ο Κοντογουλίδης. Η καραμπόλα με τα δοκάρια απλά συνέθεσε το όλο παζλ. Αφού πλέον είναι δεδομένο ότι κάποια «γκέλα» μισό γκολ θα γίνει για τον αντίπαλο σε κάθε ματς από την άμυνα, θα πρέπει η ΑΕΚ να βάζει δύο. Αλλά και έτσι να μην ήταν η «Ένωση» εφόσον έχει ευκαιρίες να καθαρίζει το ματς πρέπει να το κάνει. Κάτι ακόμα: Με τόσα νεύρα που έχουν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ δύσκολα μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε. Σε μένα είτε το ζω από το γήπεδο, είτε από την τηλεόραση μου μοιάζουν νευριασμένοι, (πολλοί απ’ αυτούς τους τουλάχιστον) με το που μπαίνουν στο γήπεδο. Ο Χουανφράν έριξε τουλάχιστον αντίπαλο στην παγίδα της κόκκινης χθες, αλλά πήγε στράφι. Η διακοπή εκείνη την ώρα με την φασαρία με τον Ντιμπαλά, μόνο την «Ένωση» δεν ωφέλησε αφού καπάκι έφαγε γκολ.

ΥΓ: Απορούσα, τελειώνοντας το ματς στο ΟΑΚΑ, με κάποιους συναδέλφους, που αναρωτιόντουσαν αν είναι πέναλτι αυτό που έγινε στον Κάμπορα και ορισμένοι ήταν βέβαιοι πως μάλλον δεν έγινε τίποτα. Σε λίγο βλέπω να αρχίζω τα ψυχοφάρμακα, δεν την παλεύω για πολύ ακόμα. Υπάρχει όμως κι άλλη λύση για να μην φτάσω εκεί...Όταν ευνοείται η δική μου ομάδα να κάνω τουμπεκί (που τόσα χρόνια, μάλλον κακώς δεν κάνω όταν αυτή παίρνει σφυρίγματα). Αν είχα κάνει τόσα χρόνια τουμπεκί σε αυτό, όπως και γι’ άλλα πράγματα στο επάγγελμα, πιθανώς να είχα άλλη εξέλιξη στο χώρο...