Ράβε-ξήλωνε δουλειά να μη σου (της) λείπει

Κι όμως υπήρχε και χειρότερο σενάριο για την ΑΕΚ απ’ αυτό που της συνέβη με τον Κυργιάκο. Φανταστείτε το Αμβούργο να είχε πιέσει λίγο παραπάνω τον Ιούλιο και να είχε πάρει τον Μαϊστόροβιτς. Και μετά να ερχόταν η πρόταση της Λίβερπουλ (έστω και αν θα είχε πάρει λογικά παίκτη στη θέση του Σουηδού) και να ζητήσει και τον Κυργιάκο, όπως κι έγινε. Μετά τη φράση καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς (παραπέμπω στο υστερόγραφο 2), στη διοίκηση της «Ένωσης» θα πρέπει να μάθουν ότι για να είναι καβάλα στο άλογο, πρέπει να μαγειρεύουν πριν πεινάσουν.

Τι ακριβώς εννοώ; Τρεις ποδοσφαιριστές είχαν σοβαρές πιθανότητες όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους (πέρα από τον Εντίνιο) να συγκεντρώσουν ενδιαφέρον πάνω τους και να το επιδίωκε και η ΠΑΕ, να δεχτεί προτάσεις. Ο ένας ήταν ο Τζεμπούρ για τους γνωστούς λόγους και οι άλλοι δύο ήταν οι κεντρικοί αμυντικοί. Κι αν για την επίθεση λες να πάει στο καλό και ο Γαλλοαλγερινός να φύγει κάπως θα τα βολέψω, για να καλύψεις το κενό των στόπερ δεν υπήρχε περιθώριο. Γιατί απλούστατα από δαύτους υπήρχαν 2.5. Ο μισός είναι ο Ζεράλντο που πολλάκις χρησιμοποιείται και ως ακραίο μπακ, αλλά εδώ που τα λέμε δεν μας έχει αποδείξει ως τώρα πως είναι αξιόπιστη εφεδρεία. Από την προετοιμασία ανέφερα πολλές φορές πως η ΑΕΚ θα πρέπει να ψάξει για κεντρικό αμυντικό ικανό έστω για μπακ-απ του Κυργιάκου και του Μαϊστόροβιτς. Παραπέμπω αν και δεν ήταν οι μοναδικές φορές που το ανέφερα, στην απολογιστική κριτική των παικτών στην προετοιμασία στο σάιτ, στην τελευταία μου ανταπόκριση πριν φύγουμε από τον Ζέεφελντ στο Γιώργο Χελάκη και σε υστερόγραφο στο κείμενο μετά τη μεταγραφή Λεονάρντο. Αυτές τις αναφορές μάνι-μάνι θυμάμαι πρόχειρα και μιλάμε για αρκετές μέρες νωρίτερα, επισήμαινα ότι η ομάδα έπρεπε να αναζητήσει κεντρικό αμυντικό.

Τώρα πρέπει να πάει να ψάξει όχι για έναν, αλλά για δύο ποδοσφαιριστές η ΑΕΚ στη θέση του στόπερ. Σήμερα ταξιδεύεις και αύριο πας να παίξεις με άμυνα ανάγκης κόντρα στη Βασλούι, στο (για το ταμείο της ομάδας) πιο καθοριστικό παιχνίδι. Πάνω που λες ένα «μπράβο» λοιπόν είτε σαν φίλος της ομάδας, είτε σαν άνθρωπος που σχολιάζει τα τεκταινόμενα είσαι αναγκασμένος να κάνεις πάλι τον «κακό». Το πρώτο δίδαγμα της ιστορίας λοιπόν είναι πως ειδικά αν έχεις περιορισμένες δυνατότητες και αφού είναι δύσκολο να πεις όχι σε κάποιες καλές προσφορές, τότε πάρε κάτι να υπάρχει πριν, πριν να τρέχεις στο τέλος. Και πάρε κάτι καλό για να είσαι από πάνω και σε τυχόν διαπραγμάτευση με τον παίκτη.

Για να μην γίνεσαι κάθε καλοκαίρι, ένα σύγχρονο «Γιοφύρι της Άρτας» πρέπει λοιπόν να παίρνεις νωρίτερα τα μέτρα σου και να δώσεις και πάλι την εντύπωση πως δεν είσαι ομάδα που κάνει χάρη σε κανέναν. Η ΑΕΚ σε ορισμένες περιπτώσεις φέτος προσπάθησε να δείξει πυγμή σε μεταγραφικά αλισβερίσια και τα κατάφερε, όμως θα πρέπει να κοπεί σε αυτούς που έρχονται στην ΑΕΚ και ειδικά σε εγχώριους φτασμένους παίκτες, αλλά και ξένους, πως μπορούν όποτε θέλουν να παίρνουν το καπέλο τους και να φεύγουν. Αυτό είναι κατάλοιπο που έμεινε από την εποχή Νικολαϊδη, αλλά πρέπει να ξεπεραστεί. Ούτε φίλος μπορεί να είσαι με τον ποδοσφαιριστή, ούτε να κάνεις δηλώσεις πως ένας παίκτης όπως και αν λέγεται κάνει χάρη στην ΑΕΚ που παίζει σε αυτήν, όπως είχε πει ο Ντέμης για τον Κατσουράνη. Αυτά έλεγε και αυτά πληρώνει η ομάδα ακόμα. Στοιχηματίζω ότι αν είχε γίνει μεταγραφή Σεϊταρίδη, πιθανώς να γινόταν το ίδιο και με αυτόν του χρόνου, όπως έγινε πέρσι με τον Ριβάλντο λίγο πριν αρχίσει το Πρωτάθλημα. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, αλλά το θέμα είναι πως η ίδια η ΠΑΕ με τις πράξεις της έχει βάλει και τον Τύπο σε αυτό το τριπάκι. Πολλές φορές και λάθος πιθανώς στο πλαίσιο να γίνει πιο αντικειμενική κριτική δεν ήμουν όσο σκληρός θα έπρεπε σε αυτό το θέμα. Γι’ αυτό για όλους μας, μα πάνω απ’ όλα για όσους έρχονται να παίξουν στην ΑΕΚ, το ότι η ομάδα δεν είναι απλά ένα «πέρασμα ή μεταβατική περίοδος» πρέπει να γίνεται κατανοητό εξ‘ αρχής.

ΥΓ: Εκτιμώ στον Κυργιάκο την ευθύτητα του σε αντίθεση με κάποιον άλλον...

ΥΓ1: Η ώρα πήγε τέσσερις παρά, μάτι δεν έχω κλείσει όπως πάντα άλλωστε πριν από ταξίδι και ένα μόνο άσμα μου έρχεται στο μυαλό για τη μεταγραφή του Κυργιάκου. Κάποτε ο Νίκος Ξυλούρης τραγουδούσε: Αυτόν τον κόσμο τον καλό, τον χιλιομπαλωμένο ράβε, ξήλωνε, ράβε, ξήλωνε, δουλειά, δουλειά, δουλειά να μη σου λείπει...». Όπου κόσμος βάλτε ομάδα και θα είστε μέσα.

ΥΓ2: Η λέξη σημαία έχει χάσει κάθε έννοια σε αυτή τη χώρα. Για να γίνεις σημαία κάπου ήξερα τα παλιά χρόνια πως πρέπει να ‘χεις κλείσει από δεκαετία και άνω σε ότι αφορά ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Αν στον ένα χρόνο κάνεις σημαία έναν παίκτη, όσο σημαντικός και να είναι, τότε εκμηδενίζεις από μόνος σου την ιστορία της ίδιας της ομάδας. Στις 11 Αυγούστου σημαία και στις 19 να παραδέχεσαι πως δεν επιθυμεί να συνεχίσει μαζί σου, σημαίνει πως κάτι από τα δύο δεν μπορεί να ισχύει και δεν ίσχυε ούτε πριν οκτώ μέρες.