Ο Καρμέλο, το χαμένο λέι-απ του Θοδωρή κι η... γωνία στο δεκάρικο

Μέσω ίντερνετ μπόρεσα να παρακολουθήσω τη ματσάρα με την οποία ισοφάρισαν οι Νάγκετς τους Λέικερς. Πριν σταθώ στο ματς αυτό αλλά και στο ντέρμπι των «αιωνίων» με την οπτική του ουδέτερου και του απλού φιλάθλου στο μπάσκετ, θα περιγράψω μια φάση που έχει αξία για να δείτε πόσο σύνθετα κάνουμε τα πράγματα στο μυαλό μας στην Ελλάδα. Ο Κόμπε καμία 20άρια δεύτερα πριν το τέλος δεν υπολογίζει καλά πως να περάσει μετά το σκριν του Γκασόλ ανάμεσα από Μπίλαπς και Νενέ. Ο Ισπανός σώζει για την ώρα τη φάση με τζάμπολ. Ο Γκασόλ πηδάει με τον πολύ κοντύτερο του Μπίλαπς όμως τη στιγμή που η μπάλα έχει φύγει από τα χέρια του διαιτητή και πριν την αγγίξουν ένας από τους δύο διεκδικητές ο Τζέι Αρ Σμιθ περνάει ακριβώς πίσω από τον Γκασόλ αλλάζοντας θέση πριν κάποιος από τους δύο που πηδούσαν στο τζάμπολ έρθει σε επαφή με τη μπάλα. Για τους γνώστες των κανόνων του ΝΒΑ μιλάμε για καραμπινάτη παράβαση κανονισμών. Από αυτή την αλλαγή θέσης ο Αρίζα που πήρε την κατοχή, τα έχασε, γλίστρησε, έπεσε και εκεί άρχισε το τέλος των Λέικερς στο ματς. Πέρα από τα σχόλια των σπίκερ για την παράβαση ουδείς ασχολήθηκε, καλά -καλά ούτε οι παίκτες. Εδώ δεν μιλάμε για ερμηνεία φάουλ ή οτιδήποτε άλλο, αλλά για σαφέστατη παράβαση κανονισμών και ολίσθημα των διαιτητών. Όμως δεν πιστεύω πως θα κάτσει κανείς ν’ ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη φάση αυτή. Βλέπετε εκεί δεν ψάχνουν γωνία στο δεκάρικο...

Το μπάσκετ είναι ένα σπορ που σε ότι αφορά τη διαιτησία του, έχει λεπτές ισορροπίες και απείρως πιο δύσκολο για τους διαιτητές από το ποδόσφαιρο. Άλλοι είδαν ακόμα και βήματα στην προσπάθεια του Θοδωρή Παπαλουκά, φάουλ όντως υπήρχε ασυζητητί. Αυτό που μένει είναι τι έγινε και τι έγραψε το ταμπλό στο τέλος. Ο Ολυμπιακός όπως και στο Βερολίνο δεν έψαξε το τρίποντο, αλλά το σίγουρο καλάθι, που και πάλι όμως τέτοιο δεν ήταν. Αυτό είναι το θέμα. Ο παίκτης ή το σύνολο winner όταν κρατάει τη μπάλα στα χέρια του στο τέλος θα πάρει το ρίσκο για να τελειώσει το ματς. Τη μία μπορεί και να μην μπει, την άλλη όμως θα μπει αν τολμήσει το ρημαδοσούτ για τρεις. Για τον Ολυμπιακό ήταν κρίμα που έχασε λόγω της εμφάνισης του Τσίλντρες. Από την άλλη όμως ο Παναθηναϊκός ακόμα και σε κακή επιθετικά μέρα όπως χθες, σου δίνει την εντύπωση πως και εκεί που μοιάζει βραχυκυκλωμένος θα βρεθεί τρόπος να κερδίσει.

Για το ΝΒΑ ξέρω πως όλοι θα μιλήσουν για τον Καρμέλο και την 34άρα που έβαλε. Έπαιξε και καλή άμυνα στον Κόμπε σε μεγάλο διάστημα του ματς, μιας και ο άσος των Λέικερς έβαλε 14 στην πρώτη περίοδο και 18 σε όλο τον υπόλοιπο αγώνα. Όμως ο Τσόνσεϊ Μπίλαπς, ο μπαρουτοκαπνισμένος πλέι-μέικερ επιτρέψτε μου να πω ότι κάνει τη μεγάλη διαφορά στους Νάγκετς κι αυτό γιατί έχει το καθαρό μυαλό να καθοδηγήσει μια ομάδα που το νου της, τον έχει μονίμως στο πως θα επιτεθεί. Σιγά-σιγά με τις φωνές του Καρλ, τις προτροπές του Μπίλαπς και με τον Άντονι να παίζει τόσο καλή άμυνα, μπορεί να παίξει καλύτερα. Αν ο μπλοκέρ Άντερσεν ήξερε λίγο παραπάνω μπάσκετ, ίσως να έπαιζαν καλύτερη άμυνα οι Νάγκετς σε μεγάλα διαστήματα. Φαρμακερός σε δύσκολες στιγμές για τους Νάγκετς, ήταν και ο Λίνας Κλέιζα.

Για τα δικά μου γούστα καθαρά και χωρίς να κρίνω έκβαση οι Ορλάντο όχι για τη νίκη τους χθες, αλλά γιατί πραγματικά είναι ομάδα που ξέρει και να επιτεθεί αλλά κυρίως ν’ αμυνθεί, ίσως καλύτερα κι από τις τέσσερις που έχουν απομείνει, γουστάρω να είναι στον τελικό. Είμαι, ήμουν και θα είμαι Λέικερς στο ΝΒΑ, αλλά το σωστό να λέγεται. Εμπορικά όμως το δίδυμο Κόμπε vs Λεμπρόν θα ξεπουλήσει...