Οι κόουτς ίσως το θέλουν πιο πολύ απ’ τους παίκτες

Στην κατάσταση που βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι δύο αντίπαλοι, προγνωστικά δεν μπορούν να γίνουν με βάση τη φόρμα. Για την ακρίβεια αμφότεροι οι αντίπαλοι του τελικού του Σαββάτου είναι εκτός ρυθμού, όπως μας έδειξαν στις τελευταίες αγωνιστικές. Αν αγωνιστούν και οι δύο καλά σαφώς περισσότερες πιθανότητες έχει ο Ολυμπιακός. Αλλά μιλάμε για έναν αγώνα που δεν έχει βαθμολογικό υπόβαθρο, άρα είναι μια κι έξω. Οι «ερυθρόλευκοι» θ’ αντιμετωπίσουν ξανά τον Μπάγεβιτς στον αντίπαλο πάγκο και μια ομάδα που θα φοράει κι αυτή κιτρινόμαυρα. Στον πάγκο των «ερυθρολεύκων» είναι πάλι ένας Ισπανός που στοχεύει στο νταμπλ. Η διαφορά σε αυτό τον τελικό συγκριτικά με τον περσινό είναι ότι αντίπαλες είναι δύο ομάδες από το Λεκανοπέδιο. Κι έτσι δεν υπάρχει η αίσθηση του γηπεδούχου που είχε πέρσι ο Άρης απέναντι στον Ολυμπιακό παίζοντας στο Καυταντζόγλειο και με έναν αρκετά μεγάλο όγκο έξτρα φιλάθλων να μπουκάρουν με ντου πριν αρχίσει το ματς. Η αίσθηση της έδρας και η ανάγκη τίτλου που είχε ο Άρης οδήγησαν πέρσι τον Μπάγεβιτς να ρισκάρει αρκετά από την αρχή του αγώνα. Ο Ολυμπιακός έκλεισε τους χώρους και μόλις βρήκε την ευκαιρία χτύπησε με τον Κοβάσεβιτς για να έρθει κι ένα γκολ του Ζεβλάκοφ στην επανάληψη. Θυμίζω ότι πριν από εκείνο το παιχνίδι, ακόμα και από τον Τύπο της Αθήνας, ο Άρης αντιμετωπιζόταν περίπου ως φαβορί.

Τέτοιο λάθος δεν περιμένω ότι θα κάνει και φέτος ο Σερβοέλληνας τεχνικός. Δεν ξέρω αν έχει περισσότερη ή λιγότερη εμπιστοσύνη φέτος στους παίκτες του, αλλά δεν υπάρχει και καμία αίσθηση γηπεδούχου σ’ αυτό το ματς. Για να είμαι ειλικρινής δεν διαβλέπω και πίεση τουλάχιστον προς τον Μπάγεβιτς. Σίγουρα καμία σχέση με την περσινή στον Άρη, όπου η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν απαίτηση. Τα εισιτήρια είναι μοιρασμένα στο γήπεδο που δίνει η ΑΕΚ τους αγώνες της, αλλά αυτό το γήπεδο δεν είναι έδρα ακόμα και με δικούς της φιλάθλους μόνο. Από την άλλη ένας άλλος Ισπανός, όχι ο Σεγούρα, αλλά ο Βαλβέρδε αυτή τη φορά θα πρέπει να πάρει το νταμπλ. Κι αυτός δεν πιστεύω πως θα ακολουθήσει την περσινή τακτική του προκατόχου του. Απλά γιατί ο Ολυμπιακός ψυχολογικά έχει το πάνω χέρι, έχει κερδίσει και τα δύο ντέρμπι με την συγκεκριμένη αντίπαλο και δε νομίζω πως θ’ αντιμετωπίσει τον τελικό προσπαθώντας να παίξει για να περιορίσει τον αντίπαλο. Άλλωστε τουλάχιστον στα εγχώρια ματς δεν ταιριάζει αυτό το στιλ στον Ολυμπιακό.

Ο τίτλος είναι τίτλος. Κι έχει σημασία είτε τον πάρει ο Ολυμπιακός που μπορεί να έχει συνηθίσει τις κούπες, αλλά θέλει κι αυτήν. Όπως και για την ΑΕΚ που έχει μείνει επτά χρόνια χωρίς κάποια προσθήκη στα ράφια των τροπαίων της. Όμως η νίκη στον τελικό θ’ αποτελέσει και ένα βασικό διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια των προπονητών. Για το μεν Βαλβέρδε ίσως αυτό το Κύπελλο να τους παραπάνω πόντους για την ανανέωση. Για τον δε Μπάγεβιτς όμως θα είναι κι ένας μοχλός πίεσης όπως έχω ξαναγράψει για να βάλει κάτι παραπάνω η διοίκηση στη μεταγραφική περίοδο που έρχεται. Κι ίσως αυτό το Κύπελλο να είναι και ένα μέσο για να αποκατασταθεί στη συνείδηση αρκετών «Ενωσιτών». Ένα Κύπελλο σε αυτή την καταστροφική ως τώρα χρονιά θα είναι βάλσαμο για την ΑΕΚ και θα οφείλεται κατά έναν μεγάλο βαθμό στον Σερβοέλληνα. Πάντως για τον Βάσκο τεχνικό, εάν χάσει τον τελικό, δεν είναι σίγουρος πως τα δεδομένα θα είναι τόσο ευνοϊκά.

Το γεγονός πως αυτό το τρόπαιο είναι πολύ σημαντικό και για τους δύο, στον καθέναν για τους δικούς του λόγους, μπορεί να καθορίσει και τη μορφή του ματς. Ίσως οι ίδιοι να θέλουν αυτό το Κύπελλο περισσότερο κι από τους παίκτες τους.