Αφεντικό στα ντέρμπι αλλά…δεύτερη

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

Το συναίσθημα του να είσαι φίλος της Λίβερπουλ και μέσα σε πέντε μέρες να βλέπεις την ομάδα σου να ρίχνει τεσσάρα στη Ρεάλ και άλλα τόσα στη Γιουνάιτεντ μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» δύσκολα περιγράφεται. Υπάρχουν όμως από εκεί και μετά ορισμένες πραγματικότητες που δεν μπορεί ν’ αγνοήσει κανείς.

Η Λίβερπουλ πήρε και τους 12 πόντους με τις άμεσες ανταγωνίστριές της για τον τίτλο (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τσέλσι), έχει αποσπάσει ισοπαλία στο «Emirates» κι, όμως, βρίσκεται τέσσερις πόντους πίσω από τους «κόκκινους διαβόλους» στη μάχη του τίτλου και με αγώνα λιγότερο για τη Γιουνάιτεντ. Πίσω από αυτή την εικόνα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Ποτέ και σε κανένα Πρωτάθλημα η κούρσα για τον τίτλο δεν κρίνεται στα ντέρμπι. Γιατί απλά παρά την χθεσινή της ήττα η ομάδα του Φέργκιουσον στο βάθος του χρόνου είναι εκείνη που έχει τον πιο βαθύ πάγκο. Για να είμαι ειλικρινής η διαφορά σε υλικό δεν είναι τόση, τουλάχιστον όση ήταν άλλες χρονιές. Πιστεύω πως η διαχείριση του υλικού που έχει η κάθε ομάδα είναι αυτή που κάνει τη διαφορά. Όσο και αν ο Μπενίτεθ φώναζε για το πόσο του έλειψε ο Τόρρες ο ίδιος έκανε πολλά σφάλματα στο πως διαχειρίστηκε την ομάδα και τις εφεδρείες του σε κρίσιμο διάστημα. Αποτέλεσμα μια ομάδα που την κέρδισε 4-1 μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» και 2-1 στο «Άνφιλντ» να είναι αυτή τη στιγμή τέσσερις πόντους πίσω και ίσως επτά αν πάρουν οι «κόκκινοι διάβολοι» το επιπλέον παιχνίδι.

Η «κόκκινη αρμάδα» έχει να καμαρώνει πως φέτος τους κέρδισε όλους. Ο Άλαν Χάνσεν σε πρόσφατο άρθρο του στο σάιτ του ΒΒC, είχε επισημάνει πως σε πλήρη σύνθεση, όταν δεν υπάρχουν απώλειες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες δεν έχουν διαφορές. Στο βάθος του χρόνου όμως και σε έναν μαραθώνιο η Γιουνάιτεντ είναι αυτή που έχει τις λύσεις. Είναι σαφές πως φέτος η Λίβερπουλ στα μεταξύ τους παιχνίδια ήταν καλύτερη. Το θέμα είναι ότι ο πάγκος της ή η διαχείριση του από τον Μπενίτεθ μάλλον θα της στερήσει άδικα με βάση τη συνολική εικόνα, τον φετινό τίτλο. Ο Φερνάντο Τόρρες έκανε μια πραγματικά τεράστια εμφάνιση, αφού παίρνει την ταυτότητα του Βίντιτς στο πρώτο γκολ και βγάζει τη μισή φάση για τον Τζέραρντ στο πέναλτι με την πάσα στον κενό χώρο που έφερε την ανατροπή του αρχηγού από τον Εβρά. Πολύ δουλειά πέρα από τη φάση του γκολ που σημείωσε έκανε και ο Αουρέλιο. Από τη στιγμή που η Λίβερπουλ δεν δέχτηκε γκολ στο πρώτο εικοσάλεπτο της επανάληψης όπου η Γιουνάιτεντ ήταν καλύτερη, το 4-1 ήρθε μάλλον φυσιολογικά μετά και την αποβολή του Βίντιτς.

Ψυχολογικά αυτό το 4-1 θα λειτουργήσει ευεργετικά για τη Λίβερπουλ. Η κόπωση φάνηκε πολύ έντονη στους ποδοσφαιριστές του Φέργκιουσον που όμως δύσκολα θα χάσουν τον τίτλο. Σε περίπτωση όμως που οι δύο αντίπαλοι βρεθούν στο Τσάμπιονς Λιγκ, τότε τα συναισθήματα και ο βατήρας εκκίνησης θα είναι διαφορετικός για τους δύο αντιπάλους. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη εντός έδρας ήττα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από ένα παρόμοιο σκορ από την ΚΠΡ την Πρωτοχρονιά του 1992 και η μεγαλύτερη νίκη της Λίβερπουλ από τον Νοέμβριο του 1936 όταν είχε κερδίσει στο «Θέατρο των Ονείρων» με 5-2.