Ποιος θα αντέξει μέχρι τον Γενάρη;

Οι τρεις μεγάλοι ως ένα βαθμό μέχρι στιγμής, μεγάλο ή μικρό το αφήνω στην κρίση των φίλων τους, πλήρωσαν τις μεταγραφές που δεν έκαναν στο καλοκαιρινό μεταγραφικό παζάρι. Για να είμαι περισσότερο ακριβής, πλήρωσαν επιπλέον τουλάχιστον οι δύο από τους τρεις. O Ολυμπιακός και η ΑΕΚ πραγματοποίησαν με καθυστέρηση σημαντικές προσθήκες. Αποτέλεσμα για τον έναν ήταν η πρόωρη έξοδος από το Τσάμπιονς Λιγκ, για τη δεύτερη η έξοδος από το ΟΥΕΦΑ επίσης πολύ νωρίς. Οσο για τον Παναθηναϊκό, η ζημιά για την ώρα δεν είναι ανεπανόρθωτη σε κάποιον από τους τρεις στόχους του, αλλά, ως προς το Τσάμπιονς Λιγκ, οι οιωνοί δεν είναι μαζί του. Βέβαια στους «πράσινους» η έλλειψη κεντρικού αμυντικού δεν είναι το μείζον πρόβλημα. Υπάρχει βασικά ένα άλλο, ιεραρχικά ανώτερο: να ξεμπερδέψει ο Τεν Κάτε ορισμένα πράγματα στο μυαλό του. Το επιμέρους θέμα, όμως, εδώ είναι πόσο θα τους πλήξουν μέχρι τον Ιανουάριο οι ελλείψεις που έχουν τα ρόστερ τους.

Ο Ολυμπιακός έχει αυτή τη στιγμή την πρωτοπορία. Ως ενδεκάδα με βάση τα πρώτα δείγματα θεωρώ ότι έχει προβάδισμα, λόγω ομοιογένειας και εύκολου γκολ. Ομως υπάρχει έλλειψη σε δύο θέσεις. Το ρίσκο με τον Γιάννη Παπαδόπουλο βγήκε κόντρα στην ΑΕΚ, αλλά υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε κιόλας να έχει πληρωθεί το τίμημα αυτό. Επιπλέον δεν ξέρω πώς θα λύσουν στον Πειραιά ένα πιθανό πρόβλημα απώλειας του Κοβάσεβιτς ή του Ντιόγο σε κάποια παιχνίδια. Αρα πρέπει να βρεθούν αμυντικό χαφ και ένας ακόμα αξιόπιστος επιθετικός. Αν ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να χωρέσει τον Πελετιέρι στο ρόστερ του ή είχε μείνει ο Λεντέσμα και ήταν στα καλά του, νομίζω ότι δεν θα υπήρχε περισσότερο ξεκάθαρο φαβορί πριν αρχίσει η σεζόν. Ο Ολυμπιακός πάντως το επόμενο δίμηνο θα έχει βαρύ πρόγραμμα.

Η ΑΕΚ έκανε πολλές και σημαντικές προσθήκες τον τελευταίο ουσιαστικά μήνα των μεταγραφών. Ομως η αλλαγή πολλών προσώπων στην ενδεκάδα, το ότι Τζεμπούρ και Μπασινάς φαίνονται ιδιαίτερα επηρεασμένοι από την έλλειψη προετοιμασίας και η απώλεια του Ριβάλντο σε σημείο που δεν υπήρχε περιθώριο να καλυφθεί το κενό του έχουν επηρεάσει την «Ενωση» σε μεγάλο βαθμό. Μα πάνω απ’ όλα η έλλειψη κλασικών ακραίων είναι που έχει παγιδέψει τον Δώνη, μια και το ρόστερ που έχει δεν διαθέτει απαραίτητα όπλα γι’ αυτό που θα ήθελε να παίξει. Για παράδειγμα, κλασικό δεξί εξτρέμ δεν υπάρχει στην ομάδα. Ο Λαγός, πέρα από την αναλαμπή του β' μέρους στη Νέα Σμύρνη, είναι βυθισμένος στη μετριότητα.

Για τον Παναθηναϊκό δεν συμφωνώ ότι όλες οι συμφορές ξεκινάνε και τελειώνουν στον κεντρικό αμυντικό. Ωστόσο η ανασφάλεια που υπάρχει πίσω είναι εμφανής και εξαιτίας της κακής απόδοσης του Γκαλίνοβιτς σε αρκετές περιπτώσεις. Οι συχνές αλλαγές στα πρόσωπα στην άμυνα έχουν επιφέρει σύγχυση. Επιπλέον ο Παναθηναϊκός μέχρι και το ματς με τον Λεβαδειακό έμοιαζε να μην έχει πολύ παιχνίδι από τον άξονα. Θεωρώ ότι στα εύκολα παιχνίδια ο Ιβανσιτς δίπλα στον έναν αμυντικό χαφ εξυπηρετεί την πιο καλή ανάπτυξη. Πέρα από τον κεντρικό αμυντικό που είναι το εύκολο, ένα δεξί εξτρέμ δεν θα ήταν άσχημο για τον Παναθηναϊκό τον Ιανουάριο, ώστε να μη χρειάζεται να παίζει σ' αυτή τη θέση ο Σαλπιγγίδης, αλλά να αποκτηθεί κι ένας παίκτης πλάγιας γραμμής. Επιπροσθέτως το πρόγραμμα-φωτιά που έχει με 16 ματς σε 63 ημέρες θα είναι ένα γερό τεστ για την πληρότητα του ρόστερ του.

Συμπερασματικά σε όλους λείπει κάτι και θα πρέπει να το βρουν τον Γενάρη. Αν μπορούν να βρουν και κάτι παραπάνω για να μην τρέχουν το καλοκαίρι, ακόμα καλύτερα για τις ομάδες. Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να πορευθούν με αυτές τις αδυναμίες και σίγουρα έως τότε μπορεί να έχουν διαμορφωθεί καθοριστικές ισορροπίες ως προς τους στόχους και το πού βρίσκονται αγωνιστικά.