Αργή, προβλέψιμη και φοβισμένη

H AEK δεν έκανε καν την εμφάνισή της στο φαληρικό γήπεδο. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό κόντρα στον οποίο θα έπρεπε με βάση τη σύνθεσή του αλλά και το πρόβλημα που του προέκυψε με τον Ντουντού, να μπορέσει τουλάχιστον να διεκδικήσει το ματς, δεν μπόρεσε να το παλέψει καν. Με εξαίρεση ένα τέταρτο στο πρώτο ημίχρονο, όταν η μετατροπή του 4-3-3 σε 4-4-2 σταδιακά της έδωσε κάποια ικμάδα, κατά τα άλλα δεν έδειξε ποτέ να πιστεύει πως μπορεί να πάρει το ματς και πήγαινε για να διεκδικήσει αργά και σταθερά την ισοπαλία ή να κοιμίσει τον αντίπαλό της.

Από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να διαβάσει από την αρχή το πρόβλημα της ΑΕΚ από τη δεξιά πλευρά της. Γιατί ο Γεωργέας ανέβαινε ψηλά για να πιέσει, αλλά ο Μπασινάς, ειδικά στα πρώτα 25 λεπτά, δεν μπορούσε να τον καλύψει. Οταν το κατάλαβε ο Βαλβέρδε, έριξε τον «Τζόλε» στο δεύτερο μέρος. Δεν είναι τυχαίο ότι το δεύτερο γκολ έρχεται από τον Ντομί, ο οποίος κάνει ολομόναχος και ανενόχλητος μια κούρσα 30 μέτρων μέχρι να βγάλει την πάσα στον Ντιόγο.

Οσο για το πρώτο γκολ, ο μόνος παίκτης που μαζί με τον Μαϊστόροβιτς πάλευε για την ΑΕΚ, ο Πελετιέρι, δέχτηκε την πλέον ανόητη πάσα που μπορεί κανείς να πάρει. Ο Λαγός σε αντεπίθεση και αντί να προσπαθήσει είτε να απλώσει το παιχνίδι στην άκρη ή το πολύ να δοκιμάσει να βγάλει την μπάλα μπροστά, δίνει δίπλα του, την ώρα που επιστρέφουν ποδοσφαιριστές. Αποτέλεσμα ήταν να τη χάσει ο Πελετιέρι από τη διπλή πίεση Ντιόγο και Τζόρτζεβιτς. Τα κενά ανάμεσα στους αμυντικούς της «Ενωσης» και ανάμεσα στις γραμμές είναι τεράστια.

Από εκεί και μετά αυτό που φαίνεται να έχει φτιάξει ο Δώνης είναι μια ομάδα που πάει στην ευθεία, ένα μονοκόμματο πράγμα. Πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές στον άξονα, αλλά ανάπτυξη από τα άκρα δεν μπορεί να υπάρξει. Γι' αυτό και η ΑΕΚ μπλοκάρεται στον συνωστισμό και γίνεται προβλέψιμη και αργή στην ανάπτυξη. Ετσι όπως είναι τώρα τα πράγματα, το μόνο λογικό είναι να το γυρίσει σε 3-4-1-2, μια και άκρα δεν υπάρχουν. Ελαφρυντικά για τον τεχνικό της ΑΕΚ υπάρχουν (τάιμινγκ των μεταγραφών-κλειδιά καθυστερημένο), αλλά ο ίδιος ξέρει πως με ενάμιση πλάγιο παίκτη στο ρόστερ από τη μέση και μπρος μόνο με αλχημείες μπορεί να βγάλει κάποιος άκρη.