Ηταν η νίκη της άμυνας

Η AEK έπαιξε για να επιβιώσει και τα κατάφερε. Ηθελε περισσότερο το ματς από τον αντίπαλο και αυτό φάνηκε στον τομέα του πάθους και της αποφασιστικότητας. Στο ματς της Κυριακής δεν περίμενα κάτι καλύτερο από ποιοτικής απόψεως. Το σχέδιο της ΑΕΚ ήταν να μην αφήσει τον Παναθηναϊκό να περάσει κάθετες πάσες και απ’ αυτή την άποψη ο Δώνης δικαιώθηκε και για τον τρόπο που έστησε την ομάδα και για τον ποδοσφαιριστή που διάλεξε για να παίξει πιο επιθετική άμυνα. Ηξερε πως οι δυνάμεις και οι αντοχές θα έπαιζαν καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αναμέτρηση. Ο Βασίλης Πλιάτσικας, ένας ποδοσφαιριστής που έμεινε με χίλια παρακάλια -με την προϋπόθεση να πάρει την ευκαιρία και να παίξει στην κανονική θέση του, η οποία είναι αμυντικό χαφ, κι ας λογιζόταν ως 4η ή 5η επιλογή- δικαιώθηκε για την επιμονή του. Ηταν εκείνος που μαζί με τον Κυργιάκο και τον Εντίνιο έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους σε αυτό το ματς.

Το σχέδιο είχε ως εξής: Ρίκκα να παίζει ακριβώς μπροστά από τους αμυντικούς για να κόβει τις κάθετες πάσες και ο Πλιάτσικας να πηγαίνει με δύναμη και ταχύτητα στον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού που θα έπαιρνε την πρώτη πάσα στο κέντρο. Εξασφαλίζοντας ότι οι «πράσινοι» δεν θα είχαν κάθετη πάσα και ότι θα αναγκάζονταν να πάνε το παιχνίδι στα πλάγια, ο Δώνης ήξερε ότι από τις σέντρες μέσα στην περιοχή δεν κινδύνευε η άμυνα, με τους Κυργιάκο και Μαϊστόροβιτς να υπερέχουν στον αέρα. Οπότε πρακτικά ο Δώνης έστειλε τον Παναθηναϊκό να κάνει αυτό που ακριβώς έπραξε. Το άλλο κομμάτι του σχεδίου ήταν ο Μπασινάς να μοιράζει την μπάλα στα άκρα, για να μπορέσει να απλώσει το παιχνίδι. Δεν τα κατάφερε, αλλά η πίεση της ΑΕΚ και οι ελεύθεροι χώροι που βρήκε η «Ενωση» έκαναν τη διαφορά για την ομάδα του Δώνη. Από εκεί και μετά το πέναλτι δεν ήταν, αλλά ταπεινή μου άποψη είναι πως οι «πράσινοι», αν μείνουν αποκλειστικά σ' αυτό, θα χάσουν πολλά από τα διδάγματα που μπορούν να αντλήσουν απ' αυτό το παιχνίδι.

Από εκεί και μετά, το 4-3-3, όπως το είδαμε χθες, είχε διαφορές και από το σύστημα της Πέμπτης, αλλά και απ’ αυτό που είδαμε με τον Ριβάλντο στην ομάδα. Την Κυριακή η ΑΕΚ πρώτα επιδίωξε να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να παίξει όπως ήθελε, να μην περάσουν οι κάθετες πάσες του ΠΑΟ. Τα κατάφερε διότι ο Δώνης προσάρμοσε το σύστημα κυρίως αμυντικά, γνωρίζοντας ότι η ομάδα του θα έβρισκε χώρους για να κάνει τη ζημιά. Πιθανώς να εφαρμόσει το ίδιο σύστημα και στην Τούμπα. Ομως ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το 4-4-2 από τη στιγμή που ήρθαν στην ομάδα Τζεμπούρ και Πελετιέρι θα χρησιμοποιηθεί σε πολλά ματς. Κι αυτό γιατί γνωρίζει ότι με τους περισσότερους αντιπάλους που θα έρθουν στο ΟΑΚΑ για να οχυρωθούν, θα πρέπει να κάνει η «Ενωση» παιχνίδι και ν’ αναζητήσει το γκολ. Με τον Σκόκο πίσω από τους δύο επιθετικούς, η ΑΕΚ σίγουρα θα έχει καλύτερη τύχη δημιουργικά ώστε να δημιουργεί φάσεις. Νομίζω ότι η νίκη και η δική του παραδοχή ότι θα παίξει και ρόμβο σε πολλά παιχνίδια αποτελούν τα μεγαλύτερα στοιχεία ανακούφισης για τον κόσμο.

Ο Δώνης, με τη δήλωσή του μετά το τέλος του ματς, έδειξε να κατανοεί πως αυτό το σύστημα δύναται να του δώσει θετικά αποτελέσματα στα ντέρμπι και στα ματς της Τούμπας και του «Κλ. Βικελίδης» πιθανώς. Ομως για τα υπόλοιπα 24 ματς γνωρίζει πως θα χρειαστεί να δημιουργήσει η δική του ομάδα για να νικήσει. Πλέον με τον Τζεμπούρ και τον Πελετιέρι έχει τη δυνατότητα να το πράξει.

ΥΓ.: Ο Σκόκο στα κέφια του μπορεί να κάνει ωραία πράγματα, που δεν βλέπουμε συχνά στα ελληνικά γήπεδα. Θυμίζω, επειδή πολλοί φίλοι ισχυρίζονται πως δεν μαρκάρει, ότι είναι εκείνος που έκανε το κλέψιμο στον Βύντρα.